دارو‌های افسردگی موثرتر از تلقین هستند

محققان دانشگاه “آکسفورد” یک تحقیق بزرگ را روی تعداد زیادی بیمار انجام دادند و دریافتند که داروهای “ضدافسردگی” در اغلب موارد موثر بوده و اثربخشی بالاتری نسبت به”پلاسیبوها”(Placebo) یا روش‌های تلقینی دارند.

به گزارش ایسنا:سالهاست که اثربخشی داروهای “افسردگی” در مطالعات مختلف، مورد بحث محققان قرار گرفته است. در بعضی مواقع هم این مطلب مطرح شده که ” پلاسیبوها”(روش‌های درمانی تلقینی و صوری) اثر بهتری نسبت به داروهای دیگر دارند.

“پلاسیبو” به معنی “من خوب خواهم شد” به استفاده از روش‌های درمانی صوری و تلقینی گفته می‌شود که می‌تواند با فریب بیمار، اثر مثبتی در روند بهبودی وی داشته باشد. اثر درمانی که از به کار بستن چنین روش‌هایی حاصل می‌شود را نیز اثر پلاسیبومی‌نامند.

رایج‌ترین روش‌ها برای ایجاد اثر پلاسیبو استفاده از دارونما (چیزی ظاهراً شبیه به دارو بدون هیچ اثر واقعی) و جراحی‌های دروغین است. در روند استفاده از شبه داروها، یک قرص بدون اثر به بیمار داده می‌شود و به او گفته می‌شود که با خوردن این قرص حالش بهبود می‌یابد. البته بیمار نباید بفهمد که این قرص، قرص بی‌اثر است و شما در حال اجرای یک روند شبه‌دارویی بر روی وی هستید.

نتایج یک فراتحلیل جدید از بیش از 500 آزمایش که شامل بزرگترین مجموعه داده‌ها تا به امروز است، نشان می دهد که داروهای “افسردگی” قطعا از “دارونماها” موثرتر هستند.

دریک مطالعه جدید از دانشگاه “آکسفورد”، داده‌های حاصل از 522 آزمایش و بیش از 116 هزار شرکت کننده مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه 21 داروی متدوال “افسردگی” مورد بررسی قرار گرفت و نتایج مطالعه تمامی این داروها نشان داد که داروهای “افسردگی” بسیار موثرتر از “دارونماها” هستند و در این بین برخی داروها از بقیه موثرتر هستند.

جان یونیدیس، پروفوسور و یکی محققان این مطالعه گفت: البته نتایج این مطالعه به این معنا نیست که داروهای “افسردگی” لزوما و از هر منظری به جز در مقایسه با “پلاسیبو”ها موثر هستند.

آندره سیپریانی محقق اصلی این مطالعه خاطرنشان کرد، البته داروهای “افسردگی” همچنان به طورکلی روی حدود یک سوم از بیماران بی اثر هستند. بنابراین هنوزهم نیاز است که روش‌های درمانی مورد مطالعه بیشتری قرار گیرند.

دکتر سیپریانی افزود، داروهای ضد افسردگی می‌توانند ابزار موثری برای درمان اغلب افسردگی‌ها باشند ولی این به این معنا نیست که این داروها همیشه باید در اولین خط درمان بیمار قرار بگیرند. این داروها همیشه باید همراه با گزینه‌های درمانی دیگر مانند “درمان‌های روانشناختی” مورد استفاده بیمار قرار گیرند.

محققان این مطالعه امیدوارند تا هرگونه عوارض حاصل از مصرف داروهای “افسردگی” را از بین ببرند و به بیماران نشان دهند که این داروها در بعضی شرایط می‌توانند از نظر بالینی ارزشمند باشند