خانه یکی از «خوشبخت‌ترین‌های زمین» را بشناسید

به گزارش ایسنا، مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی – فرهاد نظری – همراه مدیر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، با حضور جمعی از خبرنگاران در خانه «ایران درودی» – نقاش، نویسنده و کارگردان – «کاشی ماندگار» را بر سردر خانه این هنرمند نصب کردند.

سازمان میراث فرهنگی این طرح را با هدف معرفی خانه‌های گنجینه‌های ایران شروع کرده است.

این هنرمند در مراسم نصب «کاشی ماندگار» با بیان این‌که هرچه داشتم بخشیدم، ادامه داد: من حتی خانه‌ای را که در فرانسه داشتم، فروختم تا صرف ساخت موزه‌ام کنم. خانه‌ای هم که اکنون در آن زندگی می‌کنم، موزه خواهد شد تا مردم بیایند و جایی را که من در آن زندگی و نقاشی کرده‌ام، ببینند. دلم می‌خواهد وقتی از این خانه بیرون می‌روید به خودتان بگویید، کسی را دیدیم که گفت «یکی از خوشبخت‌ترین‌های روی زمین هستم».

این نقاش اظهار کرد: همیشه از بچگی می‌خواستم روزی سربلند بگویم که من از سرزمین فردوسی می‌آیم، زیرا اگر فردوسی نبود، امروز نمی‌دانیم با چه زبانی با هم صحبت می‌کردیم. خوشحالم سال گذشته توانستم در سن ۸۰ سالگی و روز تولدم که ۱۱ شهریور است، کلنگ موزه‌ام را بزنم. در حالی که در بخش سی‌سی‌یو بستری بودم، اما خودم را به محل کلنگ‌زنی موزه رساندم و حتی نیم ساعت سخنرانی کردم، در شرایطی که پزشکم با این کار مخالف بود.

درودی بیان کرد: برایم جالب است، به من پیام می‌دهند که شما «مادر بشریت» هستید. برای یک نفر مهم است که بداند مردم در حیاتش، او را دوست دارند. من در کتاب «در فاصله دو نقطه» که زندگینامه‌ام نیست، اما به نحوی درس زندگی است، درباره سختی‌هایم نوشته‌ام. وقتی آدمیزاد اراده کند، به هر چیزی که می‌خواهد می‌رسد. من از خدا خواستم که فرزند لایقی برای وطن باشم. تا ۹ سالگی در مشهد زندگی می‌کردم، وقتی یک روز همراه پدرم که خیلی ایران‌پرست بود، به مقبره فردوسی رفتیم، به من گفت «با احترام راه برو، زیرا اینجا جای مقدسی است. ایران ما به کسی که در اینجا دفن است مدیون است».

این هنرمند ادامه داد: از آن روز تصمیم گرفتم حتی شده، یک ناخن کوچک فردوسی باشم تا پدرم به‌خاطر داشتن فرزندی مثل من سربلند باشد. متأسفانه حدود ۳۰ سال است که پدرم را از دست داده‌ام. از شما هم می‌خواهم یادتان بماند که فارسی را درست صحبت کنید و بنویسید.

او همچنین یادآوری کرد: من زمانی در تلویزیون کار می‌کردم و کارگردان بودم. ۸۰ فیلم ماندنی به‌صورت آرشیو از نویسندگان، شاعران و هنرمندان دیگر ساخته‌ام.

درودی با اشاره به این‌که زمانی صفحه‌ای در اینستاگرام باز کردم، گفت: آنقدر که پیام‌های اشتباه فارسی می‌دادند، حاضر نبودم آن پیام‌ها را بخوانم، به همین دلیل صفحه‌ام را بستم، زیرا معتقدم زبان فارسی هویت ماست، پس درست بنویسیم و به آن احترام بگذاریم. مردم از ما شناسنامه نمی‌خواهند، اما وقتی درست صحبت کنیم، نشان می‌دهیم که فرهنگ‌مان را می‌شناسیم. با آن‌که ۶۲ سال در فرانسه زندگی کرده‌ام، اما امکان ندارد زمانی که به زبان فارسی صحبت می‌کنم یک کلمه فرانسوی از زبان من بشنوید، زیرا به فارسی صحبت کردن اعتقاد دارم.

درودی بیان کرد: خواهش می‌کنم ایران را با قیمت گرانی که باید برای آن بپردازید، دوست بدارید. ایران را با وجود زخم‌هایی که دارد و هنرمندهایش را با ضعف‌هایی که دارند، دوست بدارید. من پر از ضعف هستم، اما به حرفه‌ای که در آن کار می‌کنم معتقدم. من به‌عنوان یک زن ایرانی، در سیاست دخالتی نداشته‌ام، اما هویت ایرانی‌ام برایم مهم است. هر کسی که ایران را دوست بدارد، سختی‌هایش را هم تحمل می‌کند. برای من، ایران قبل از خانواده‌ و همه هستی‌ من است. ملت ما، ساکت است و چیزی را که فکر می‌کند نمی‌گوید؛ اما جایی که باید حمایت کند می‌کند.

این نقاش با یادآوری گذشته و نمایشگاهی که در موزه هنرهای معاصر برپا کرده بود،‌ ادامه داد: مهمترین نمایشگاه را من در موزه هنرهای معاصر گذاشتم که آن زمان، یکی از پربازدیدترین‌ها بود و مجبور شدند، چند سالن از موزه هنرهای معاصر را در اختیارم قرار دهند تا تابلوهایم را به‌نمایش بگذارم. شما به‌عنوان زن ایرانی باید بدانید که به این وطن متعهد هستید. بزرگترین آرزوی من این است که قبل از هر چیز، خدا ایمان من را به خودش بیشتر کند، زیرا ایمان و عشق به ایران من را به اینجا رسانده است.

او با بیان این‌که امیدوارم روزی لوح موزه – خانه درودی را سردر خانه من بزنید، گفت: خانه من هم قشنگ است و هم جایی است که من در آن زندگی کردم و تک‌تک اشیای آن را با عشق خودم انتخاب کردم. هیچ‌چیز در خانه من تصادفی نیست و نمی‌دانم چطور باید خداوند را سپاسگزار باشم که حرفه‌ای مثل نقاشی را که هنر ناشناخته‌ای است، به من نشان داد.

وی خطاب به خبرنگاران زن حاضر در این مراسم، بیان کرد: استقلال مالی داشته باشید؛ وقتی به کسی وابستگی مالی ندارید می‌توانید تمام شخصیت خودتان را بروز دهید. شما مادران آینده این سرزمین هستید پس سعی کنید از خودتان اثری به جا بگذارید. احساس مسئولیت کنید، زیرا شما مسئول هستید و باید کاری انجام دهید تا آیندگان برای‌تان دعا کنند. خودتان را با من که ۸۰ سال دارم مقایسه کنید. من هنوز کار می‌کنم، گرچه حرکت جسمی‌ام کمتر شده که آن هم خواست خداوند است و می‌پذیرم و در این مدت حتی یک دقیقه هم به مرگ فکر نکردم. پس سه سال دیگر هم میهمان شما هستم.

این هنرمند با بیان این‌که نقاشی یک هنر شخصی است و از قلب برمی‌خیزد، اظهار کرد: من می‌توانم دنیای خودم را نقاشی کنم و بگویم این چنین دنیا را می‌بینم. به همین دلیل در عمرم شاگردی نداشتم، چون نمی‌توانم به دیگران بگویم شما هم مثل من ببینید. من به بزرگترین مدرسه‌های هنر فرانسه هم سر زدم، اما از نقاشان دیگر یاد گرفتم نه کلاس درس. تابلویی که احمد شاملو آن را «سلطه بودن» گذاشت در ۱۱ ساعت و روی زمین کشیدم.

او اضافه کرد: ۳۳ ساله بودم که تابلوی «نفت» من در مجلات مهم دنیا چاپ شد. من آن تابلو را مفت فروختم، به شرط آن‌که مطلبی که خودم دوست دارم، زیرش منتشر شود. آن مطلب این بود که بشریت، تمدن را به مملکت ما بدهکار است، زیرا ایران فرهنگ و تمدن را به دنیا آورد و امروز نفت کشور ما دنیا را سیراب می‌کند. من به‌عنوان یکی از چهار نقاش ایرانی در آن مجله معرفی شدم و بعد از آن با خودم گفتم، تمام تابلوهایم را به ملت ایران خواهم بخشید و از آن پس هیچ تابلویی را به هیچ قیمتی نفروختم.

فرهاد نظری – مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی – نیز درباره «کاشی ماندگار» که امروز (۲۷، اردیبهشت‌ماه) بر سردر خانه ایران درودی نصب شد، توضیح داد: این حرکت که با خانه خانم درودی شروع شده، طرحی است که به کنوانسیون ۲۰۰۳ برای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس برمی‌گردد که عنوان آن «گنجینه زندگی بشری» است. در این طرح، گنجینه و متعلقات آن معرفی می‌شود. ما سعی کردیم در شهر تهران از تمام ظرفیت‌هایی که به شهر هویت می‌دهند، انتخاب کنیم که یکی از آن‌ها خانه مفاخر و مشاهیر است.

او اظهار کرد: هر کسی که در حوزه فرهنگ سهم و نقشی دارد، با توجه به رضایت خودش این کاشی را که زمینه آن، آبی لاجوردی است با اسم خودش بر سر خانه نصب خواهیم کرد. البته در حال حاضر این پلاک موقتی است و به‌زودی «کاشی ماندگار» جایگزین آن می‌شود. روی این کاشی فعالیت‌های هنرمندان و سال سکونت‌شان نیز ثبت می‌شود. با این ارزش‌های آن خانه برای شهروندانی که آشکار نبوده است، معرفی می‌شود. به هر حال، این هنرمندان چراغ‌های روشنی هستند که اگر معرفی شوند می‌مانند به همین دلیل اسم آن را کاشی ماندگار گذاشتیم.

همچنین پوریا سوری – مدیر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری – درباره طرح «کاشی ماندگار» توضیح داد: ۵۰ شخصیت را در تهران شناسایی کردیم که قرار است تا اواسط خردادماه این پلاک‌ها بر سردر خانه این شخصیت‌ها نصب شود. از استان‌ها هم درخواست کردیم بین ۵ تا ۱۰ اسم را به ما معرفی کنند. امیدواریم بعد از ما نیز هر کسی که به سازمان آمد، این راه را ادامه دهد.

او گفت: در سایت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز پورتالی قرار می‌دهیم که اگر کسی اطلاعاتی از خانه هنرمندان با آدرس دارد، به ما اعلام کند. خانم درودی ۴۸ سال است که ساکن این خانه هستند و ما برای خانه قبلی که در آن سکونت داشته‌اند نیز چنین تابلویی را در نظر گرفته‌ایم.