حضور فرمایشی زنان در آزادی؛ راهکار جلب نظر تاج!
تعدادی ازآنان توانستند در استادیوم حاضر شوند، خوشحال بودند و امیدوارند به زودی این تابو شکسته شده و امکان حضور برابر آنان فراهم شود. اما آن‌چه در نمایش روز شنبه بیشتر به چشم آمد، مسئله استفاده ابزاری از حضور گزینشی زنان برای جلب توجه فدراسیون بود و لاغیر.
« چرایی گزینش زنان برای ورود به استادیوم » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم آذر فخری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید.
بالاخره، بازی پر فراز و نشیب و پرحاشیه تیم پرسپولیس ایران و کاشیمای ژاپن، تمام و نتیجه آن مشخص شد. در این بازی، که به باخت نسبی و در واقع نایب قهرمانی پرسپولیس انجامید، عده‌ای معتقدند که برنده اصلی، زنان کشور ما بودند که بالاخره اجازه یافتند در استادیوم حاضر شوند و به‌طور زنده و از نزدیک بازی دو تیم را تماشا کنند.
این‌که بالاخره به زنان ما، اعتماد شده و به آنان اجازه داده شد در استادیومی که جوی به شدت مردانه دارد حاضر شوند، بی‌شک اتفاقی خجسته است. اتفاقی چنان خوشایند که مردان حاضر در استادیوم، ایستادند و به خاطر حضور زنان، برای‌شان کف زدند.
اما پیروز اصلی این میدان، تنها زنانی بودند که یا مردان خانواده‌شان در بدنه دولت قرار دارند و از مسئولین هستند و یا از زنان صاحب‌نامی بودند که احیانا، بعضی از آن‌ها اصلا علاقه‌ای هم به فوتبال نداشتند. چنین گزینشی، حتی اگر برای تمرین و دست‌گرمی بوده باشد هم، نوعی بی‌اعتمادی به آحاد زنان جامعه را در خود نهفته دارد.
مسلما این زنان گزینش شده، بنا به نسبت خاص‌شان با دولت‌مردان و مسئولین، ناچار از رعایت بسیاری از شئون بوده‌اند، تا کیان این مردان حفظ شود. در عین حال، سایر زنان گزینش شده، مانند برخی از سلبریتی‌های هنری و سینمایی، و حضورشان در استادیوم، نمی‌تواند به‌عنوان مشتی نمونه خروار باشد. این زنان به هر طریق شناخته شده‌اند و با شهروندان زن معمولی، فاصله دارند و از قضا به دلیل همین فاصله هم انتخاب شده‌اند.
در عین حال این زنان گزینش شده، صرفا برای این به استادیوم راه داده شدند تا نظر مثبت رئیس فدراسیون فوتبال را جلب کنند. حضور این زنان، به همان اندازه اهمیت داشت که ساختن و تعمیر کردن کل استادیوم و صرفا برای امتیازگیری از فدراسیون فوتبال بود.
در نهایت آن‌چه از این مقال می‌خواهیم نتیجه بگیریم این است که هر جا پای زنان در میان است، معضل همیشگی استفاده ابزاری، به ذهن متبادر می‌شود.
بله زنان ما از این که تعدادی ازآنان توانستند در استادیوم حاضر شوند، خوشحال بودند و امیدوارند به زودی این تابو شکسته شده و امکان حضور برابر آنان فراهم شود. اما آن‌چه در نمایش روز شنبه بیشتر به چشم آمد، مسئله استفاده ابزاری از حضور گزینشی زنان برای جلب توجه فدراسیون بود و لاغیر. که اگر فدراسیون، مشکلی در این زمینه نداشت، مسلما همین تعداد بانوی گزینشی نیز اجازه تماشای زنده فوتبال را نداشتند.
امید است زنان ما نیز، با هوشیاری بیشتر با مسائلی از این دست برخورد کرده و ذوق زده‌ی این رفتارهای انتخابی و تبعیض‌آمیزنشوند.
