جعفرزاده ایمن‌آبادی : احساس کردم لاریجانی ترسید که مبادا این لایحه رای نیاورد
فکر می‌کنم تصمیمی است که در جای دیگری گرفته شد. به نظرم دوستان در یک شور، به این نتیجه رسیدند که امروز صلاح نیست و باید مقداری صبر کنند.
جعفرزاده ایمن‌آبادی در مصاحبه ای با روزنامه اعتماد به اتفاقات دیروز مجلس واکنش نشان داده است:
دیروز پس از آن همه گــیرودار در نــهایت نمایندگان رای به تعویق ۲ماهه در ادامه رسیدگی به CFT دادند. نظرتان چیست؟
راستش را بخواهید، احساس کردم آقای لاریجانی ترسید که مبادا این لایحه رای نیاورد. به همین دلیل با این ترفند، ادامه رسیدگی به لایحه را عقب انداخت که آنهایی را که تمام فشنگ‌های‌شان را پُر کرده بودند، زمین بزند.
اما ما فرصت زیادی برای تصویب این لوایح نداشتیم و چند روزی به ضرب‌الاجل FATF نمانده است؟
به نظر می‌رسد با این تعویق ۲ماهه عملا انرژی دلواپسان گرفته شد. این یک تاکتیک بود.
نظرتان درمورد حواشی جلسه چه بود؟ اینکه به نمایندگان پیامک زدند یا آن بازی با طومار؟
طومار و پلاکارد و بنر آوردن به مجلس کار بسیار اشتباهی بود. البته این ضعف هیات‌رییسه است؛ چرا که این کارها به‌دور از شأن مجلس است که عده‌ای طومار می‌آورند یا پلاکارد و بنر می‌زنند. مردم به ما رای ندادند که بنر و طومار و پلاکارد به مجلس بیاوریم. به فرمایش مقام معظم رهبری، مجلس جای مباحث حکیمانه است و به نظر من مجلس هرگز جای آتش‌بازی، داد و بیداد، بنر و طوماراندازی در صحن نیست.
و پیامک‌ها چطور؟! آیا تاثیرگذار بود؟!
به هر حال باید این کار معقولانه‌تر، کارشناسی‌تر، منطقی‌تر و با رویت مسائل بین‌المللی انجام شود. پیامک‌ها حداقل برای من تاثیری نداشت.
پس چرا این کار را می‌کنند؟
متاسفانه شانتاژ بیرونی خیلی زیاد بود. ما در این پیامک‌ها نظر مردم را نداریم. یک گروه تصمیم گرفته‌اند پیامک بدهند؛ درمقابل گروه موافق هم نمی‌دانند که باید پیامک بدهند یا تصمیم نگرفتند، پیامک بدهند. شخصا تابع پیامک‌ها نیستم.
محتوای این پیامک‌ها چه بود؟
به نظر می‌رسد عمدتا از جایی واحد بود و البته پیامک‌ها پاسخ‌هایی هم دارد. نباید نماینده‌ای تحت‌تاثیر پیامک‌ها قرارگیرد. همان‌طور که گفتم عده‌ای تصمیم گرفتند، پیامک بدهند. گروهی دیگر که موافق این داستان هستند، نمی‌دانند باید پیامک بدهند یا تصمیم نگرفتند، پیامک بدهند. این‌طور نیست که کسانی که پیامک دادند، همه ملت ایران باشند. می‌توانستیم انتخابات برگزار کنیم و نظر همه ملت ایران را بپرسیم. به هر روی، من این طور نیستم و تا چیزی را مطالعه و بررسی نکنم نظری نمی‌دهم.
توجیه‌شان از این کارها ازجمله بازی با طومارها این بود که مجلس، خانه ملت است؟
ما در خانه‌مان، خیلی چیزها داریم. مثلا آشپزخانه برای غذا پختن وجود دارد. آیا باید در مجلس هم غذا بپزیم؟ این قیاس مع‌الفارق است. این حرف‌های فریبنده است. فکر می‌کنم این رفتارها که اسمش را سخیف و ناپسند می‌گذارم، باعث می‌شود شان مجلس عدول کند و نشان می‌دهد مجلس جای نخبگان و منطق و بحث نیست. آقای نقوی حسینی مطالب خودش را در جهت مخالفت می‌گفت یا آقای کواکبیان در موافقت صحبت می‌کرد. یک مخالف و موافق دیگر هم صحبت می‌کردند. بعد هم نمایندگان رای می‌دادند. چه اشکالی داشت. این کارها جوسازی و غوغاسالاری است و برای خارج از مجلس است. جای پلاکارد و بنر و آتش زدن در مجلس نیست. فکر می‌کنم هیات رییسه باید تدابیری بیندیشد.
مثلا هیات رییسه چه کار کند؟ نگذارد طومار بیاورند یا فندک‌های‌شان را بگیرد؟!
بالاخره می‌تواند در آیین‌نامه انضباطی موادی را لحاظ کند و خاطیان را تنبیه کند. آیا شما می‌توانید شیشه‌های خانه خودتان را بشکنید؟ آیا می‌توانید ساعت ۲ پس از نیمه شب، صدای تلویزیون را در آخرین درجه بلند کنید؟ آسایش دیگران را که نمی‌توان سلب کرد. با این کارها شرایط کاری مجلس دچار خدشه می‌شود.
اقدام تاجگردون در جمع‌آوری امضا برای تعویق ۲ماهه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
فکر می‌کنم تصمیمی است که در جای دیگری گرفته شد. به نظرم دوستان در یک شور، به این نتیجه رسیدند که امروز صلاح نیست و باید مقداری صبر کنند.
آیا با این تعویق ۲ماهه مشکلی برای کشور پیش نمی‌آید؟
قطعا برای ما مشکلاتی پیش خواهد آمد. به هر حال توافقی است که همه دنیا امضا کرده‌اند. ۲۷ کشور مشروط امضا کردند، ما هم می‌توانستیم مشروط امضا کنیم. تصویب این لایحه درجهت منافع ملی نبود. ما در جلسه‌ای خصوصی و غیرعلنی نظر شورای عالی امنیت ملی، وزارت امور خارجه و وزارت اقتصاد و همه مسوولان را گرفتیم و جمع‌بندی کردیم. دیگر چه باید می‌کردیم؟ مباحثی را به دانشجویان انتقال می‌دهند که یک طرفه است. همه را بسیج می‌کنند تا پیامک بدهند و این درست نیست.
آیا باتوجه به اینکه ما ۳ لایحه از لوایح ۴گانه را تصویب کردیم، هنوز می‌توان امیدوار بود؟
به نظرم، در حال حاضر، با حضور ترامپ در کاخ سفید، کار خیلی سخت است.
