توطئه پسر و عروس برای قتل پدر ۸۰ ساله
یک زوج جوان متهم به قتل پدر خانواده با همدستی کارگر کارواش، در دادگاه کیفری یک استان تهران هرکدام به دیگری انگشت اتهام نشان دادند.
این پرونده از ابتدای سال ۱۴۰۱ زمانی آغاز شد که زن میانسالی به نام پروین به پلیس آگاهی مراجعه و از گم شدن همسر ۸۰ ساله‌اش خبر داد. او گفت که شوهرش، تیمور، پس از ازدواج با او از همسر اولش جدا شده بود و پسرش از این موضوع راضی نبود. پروین افزود که هنگام خروج از خانه، متوجه بوی وایتکس در خانه شد و پس از تماس‌های مکرر با شوهرش که بی‌نتیجه ماند، نگرانی‌اش بیشتر شد. او به پسر و عروسش مشکوک بود زیرا آنها همیشه با شوهرش اختلاف داشتند.
با شکایت این زن، پلیس تحقیقات خود را آغاز کرد و بهروز (۴۰ ساله) و فریبا (۳۶ ساله) به عنوان متهمین بازداشت شدند. در بازجویی‌ها، بهروز ابتدا اظهار داشت که از سرنوشت پدرش بی‌خبر است، اما پس از تناقض‌گویی‌های او و همسرش، فریبا اعتراف کرد که او و بهروز با هم نقشه قتل تیمور را طراحی کرده بودند. به گفته فریبا، بهروز از زمانی که پدرش دوباره ازدواج کرده بود، از او کینه به دل گرفته و به کمک اکبر (کارگر کارواش) اقدام به قتل پدرش کردند.
پس از کشف بقایای جسد تیمور و بازسازی صحنه جرم، برای بهروز و اکبر اتهام مشارکت در قتل و برای فریبا معاونت در جنایت مطرح شد. پرونده به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.
در دادگاه، بهروز ابتدا منکر قتل پدرش شد و مدعی شد که حادثه‌ای غیرعمدی بوده است. او توضیح داد که پس از درگیری میان پدرش و اکبر، به اشتباه پدرش جان خود را از دست داد و او و اکبر مجبور شدند جسد را مخفیانه دفن کنند. او همچنین گفت که همه چیز بر اساس تهدید اکبر بوده است. بهروز افزود که نامادری‌اش، پروین، او را به پلیس معرفی کرده تا از ثروت پدرش بهره‌مند شود.
فریبا نیز اتهام معاونت در قتل را رد کرد و مدعی شد که در زمان وقوع قتل در ویلای شمال بوده و پس از تهدیدات اکبر سکوت کرده است.
اکبر، کارگر کارواش، در نهایت اعتراف کرد که به دلیل مشکلات مالی، تحت تاثیر پیشنهادهای بهروز و فریبا قرار گرفته و در قتل مشارکت کرده است. او گفت که بهروز و همسرش وعده داده بودند که هزینه‌های درمان مادرش و پسرش را پرداخت کرده و او را در ازای کمک به قتل تیمور به عنوان مدیر کارخانه‌ای استخدام کنند.
به گزارش روزنامه ایران؛ پایان جلسه دادگاه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
