توضیح متفاوت “وال استریت ژورنال” درباره حادثه نفتکش ایرانی

نشریه وال استریت ژورنال در گزارشی نوشت: مخابره سیگنال موقعیت مکانی نفتکش سانچی ایران و کشتی باری چینی قبل از برخورد، متوقف شده بود.

این نشریه با اشاره به اینکه مشخص نیست که آیا تجهیزات سیستم شناسایی خودکار در دو کشتی روشن بوده یا به درستی کار می کرده است، در ادامه این گزارش افزود: ساعاتی قبل از سانحه مرگبار در نزدیکی سواحل چین، نفتکش ایرانی و کشتی باری چینی «سی اف کریستال» مخابره پیام در مورد موقعیت شان به سیستم های ردیابی دریایی را متوقف کردند.
یکی از مسئولان بررسی کننده دلیل برخورد این دو کشتی بزرگ گفت: ما نمی دانیم که آیا سیستم ردیابی کشتی ها خاموش شده یا از کار افتاده است.
اپراتورهای نفتکش سانچی و کشتی باری چینی می گویند نمی توانند در مورد روشن بودن یا فعالیت درست سیستم شناسایی خودکار دو کشتی اظهارنظر کنند.
سیستم شناسایی خودکار توام با رادار نصب شده روی عرشه کشتی برای ناوبری کشتی و جلوگیری از برخورد با کشتی های دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.
این سیستم همچنین برای انجام تحقیقات در مورد سوانح ضروری است و مسئولان تحقیق می توانند از این سیستم برای مرور کردن حرکات کشتی ها استفاده کنند.
سازمان بین المللی دریانوردی بر مجهز کردن کشتی های اقیانوس پیما به فرستنده های سیستم شناسایی خودکار تاکید دارد تا امکان مخابره اطلاعات حین دریانوردی فراهم شود.
اما براساس اعلام ناخداهای کشتی و شرکت های بیمه کننده و ردیاب، عملکرد این سیستم در راه های شلوغ دریایی در دریای چین شرقی همیشه قابل اطمینان نیست.
«دمیتریس مموس» مدیر پروژه تامین کننده اطلاعات ردیابی کشتی ها تحت عنوان «ترافیک دریایی» گفت: منطقه ای که این اتفاق در آنجا روی داد، یکی از معدود مناطقی در جهان است که مخابره اطلاعاتی سیستم ردیابی کشتی ها با دشواری خاصی صورت می گیرد.
وی یادآور شد که این راه دریایی فراتر از برد گیرنده های سیستم شناسایی خودکار مستقر در ساحل است و دستگاه های ردیابی باید به امواج ماهواره ای تکیه کنند.
در همین حال، «محسن بهرامی» سخنگوی شرکت ملی نفتکش ایران که مالکیت نفتکش سانچی را برعهده دارد، گفت: این حادثه حدود ساعت بیست شنبه (15 دی ماه) به وقت محلی روی داد.
آنطور که وب سایت های ردیابی کشتی نشان می دهد، آخرین سیگنال سیستم ردیابی سانچی ساعت 10 و 46 دقیقه صبح و آخرین سیگنال کشتی چینی ساعت 3 و 58 دقیقه بعدازظهر همان روز مخابره شده است.
بهرامی یادآور شد که شرکت ملی نفتکش ایران حدودا سه ساعت قبل از حادثه، یک ایمیل از نفتکش سانچی دریافت کرده است.
وی افزود: ما تا زمانی که وارد کشتی نشویم، هیچ اطلاعی در مورد سیستم های امن هدایت سانچی در اختیار نخواهیم داشت.
وال استریت ژورنال در ادامه این گزارش نوشت: مسئولان بررسی کننده همچنین خواستار دستیابی به دستگاه ضبط کننده سفری نفتکش سانچی و کشتی باری چینی هستند که شبیه به جعبه سیاه هواپیماهای مسافربری عمل می کند.
به گزارش ایرنا،نفتکش سانچی در زمان وقوع سانحه در حال حمل حدود یک میلیون بشکه نفت سبک از ایران به کره جنوبی بود و کشتی چینی نیز غلات را از آمریکا به مقصد چین حمل می کرد.
«ایونیس اسگوراس» ناخدای کهنه کار نفتکش های یونانی گفت: برخی ناخدایان برای انجام اموری مشکوک همچون انتقال بار غیرقانونی از یک کشتی به کشتی دیگر یا در صورت از کار افتادگی کشتی و عدم تمایل آنها به متهم شدن به تاخیر از سوی صاحبان بار، سیستم ردیابی را خاموش می کنند.
همچنین به گفته ناخدایان دریایی، می توان سیگنال های سیستم شناسایی خودکار را در زمان نزدیک شدن کشتی های جنگی از کار انداخت و در آن صورت، خدمه می توانند با استفاده از سیستم های رادار نصب شده روی عرشه همچنان به دریانوردی امن ادامه دهند.
بنا بر اعلام شرکت بین المللی بیمه کننده «آلیانز»، آب های شلوغ شرق آسیا، منطقه ای مطرح برای سوانح دریایی است به طوری که 34 کشتی در سال 2016 در این آب ها ناپدید شدند و یا به عبارتی، 40 درصد از مجموع خسارات کشتیرانی در سطح جهانی، در آن سال روی داد.
«اندرو کینسی» مشاور ارشد دریایی آلیانز گفت: دریای چین شرقی برخی اوقات پر هرج و مرج است، زیرا تعداد زیادی کشتی در جهت های متفاوت تردد می کنند. وی افزود: زمانی که سیستم شناسایی خودکار در مناطقی این چنینی از کار می افتد، فضا برای وقوع حادثه مهیا می شود.