ترامپ؛ بازنده تحریم های آمریکا علیه کره شمالی
یک رسانه آمریکایی در مطلبی به بررسی تحریم های دولت ترامپ علیه کره شمالی پرداخته است.
به گزارش بازتاب سی ان بی سی در یادداشتی به قلم ریچارد نفیو، عضو سابق تیم مذاکرکننده هسته ای آمریکا با ایران، به بررسی استراتژی دولت ترامپ در اعمال تحریم ها به دولت کره شمالی پرداخته و نوشته است؛
پس از گذشت کمتر از یک سال از ورود ترامپ به کاخ سفید، دولتش هم از طریق سازمان ملل و هم تحریم مستقیم از سوی آمریکا توانسته دایره تحریم ها بر علیه کره شمالی را گسترش دهد. همانند سختگیری هایی که در ۱۹۹۰ در مقابل عراق اعمال شد.
در نتیجه همین تحریم ها بود که کره شمالی به این موضوع واکنش نشان داد و گفت وارد درگیری نظامی خواهد شد. اما قبل از اینکه دولت ترامپ وارد برخورد نظامی با کره شمالی شود باید در نظر داشته باشند که تحریم ها چگونه کار می کنند.
برای اینکه تحریم ها به درستی کار کند باید کشورهایی که تحریم را اعمال کردند و کشوری که تحریم شده به درستی دلیل ان را بداند و از سوی دیگر طریق از بین بردن و بلعکس شدت یافتن تحریم ها را بدانند.
استفاده درست از تحریم ها صرفا در مورد چگونگی اعمال آن ها و یا تعیین چند هدف مشخص نیست و بیشتر درمورد استراتژی ها و اهداف مورد نظر است.
درحالی که جزییات و موارد تحریم ها مهم است اما باید بیشتر بر دلایل ایجاد آن و راه های پایان دادن به آن تمرکز شود. در مورد کره شمالی، در حال حاضر هیچ معنای واقعی از هدف در پشت تحریم های تحمیل شده توسط دولت ترامپ وجود ندارد.
تنها چیز مشخص این است که دولت ترامپ به دلیل کارهای موشکی کره شمالی تحریم ها را بر‌این کشور زیاد کرده است.
اما آیا این به این معنی است که کره شمالی باید تمام فعالیت های هسته ای خود را تمام کند یا تنها ساخت بمب هسته ای را رها کند؟ آیا کره شمالی باید ساخت و تولید همه نوع موشک را رها کند یا فقط برخی از آنها را؟ پاسخ به این سوال ها بسیار مهم است زیرا اگر این ها مشخص نباشد درواقع تحریم ها بی فایده خواهد بود.
از طرف کره شمالی، یک موضع گیری روشن وجود دارد، مقامات کره شمالی به وضوح تاکید کرده اند که هیچ عفب نشینی در این راستا نخواهند کرد.
اگر تحریم ها همچنان یک گزینه پیش روی دولت ترامپ باشد، ترامپ و تیم او باید متعهد شوند که مذاکرات با کره شمالی را بازبینی کنند تا بتوانند آنچه درنظر دارند ممکن شود. تحریم ها بدون متصل شدن به یک استراتژی سیاسی و دیپلماتیکی، کارآیی نخواهند داشت.
