تخت گاز فارسی؛ شهوت جذب مخاطب با چاشنی شوخی‌های جنسی/ کمبود نظارت‌ها در حوزه برنامه‌های اینترنتی
لوکیشن: قبرستانی معروف و قدیمی در خالد نبی گرگان
موضوع برنامه: تست و بررسی محصولات میتسوبیشی
دو مجری در قبرستان قدیمی و سر سبز خالد نبی گرگان به یکی از سنگ مزارهای استوانه‌ای آن تکیه داده اند، یک نفر سمت چپ و دیگری سمت راست. دو مجری با لحنی طنز و کنایه آمیز با هم صحبت می کنند و از اهمیت چپ و راست و دیه و بزرگی و کوچکی می گویند، ابتدا متوجه موضوع نمی شوید، اما کمی که دوربین زوم اوت می کند تصویری از سنگ قبری قدیمی شبیه به آلت تناسلی آقایان نمایان می شود و تازه متوجه می شوید که موضوع چیست و حضرات درباره چه صحبت می کنند.اگر کنار خانواده نشسته باشید قطعا رویتان نمیشود سرتان را بالا بگیرید تا فیلم را جلوتر ببرید.
یا در برنامه تست و بررسی آوانته و مگان که امیدواریم دقیقه 8 تا 9 این برنامه را مخاطبان خانم ندیده باشند.
سری به دیگر برنامه های ویدئویی این سایت خودرویی بزنید هم متوجه میشوید که کلا شگرد سازندگان این برنامه و مدیران این سایت خودرویی جذب مخاطب با شوخی‌های مبتذل است که این روزها در فیلم هاوتئاترهای گیشه بسیار دیده می شود، شوخی‌هایی که حتی در آزادترین کشورهای دنیا با صدای بوق سانسور می‌شود.
در برنامه ای دیگر مسئولین دولتی با بدترین ادبیات ممکن مورد تمسخر قرار میگیرند و نکته تاسف بار ان این است که پای این برنامه مخاطبان عمدتا جوان و نوجوانی نشسته اند که از صحبتها و شوخی های این برنامه الگو می گیرند و با فرض بر اینکه این برنامه مدتهاست به این شکل در حال پخش از فضای مجازی و اینترنتی است و اگر مشکلی داشت تاکنون با آن برخورد شده بود، برنامه های مشابه در حوزه های دیگر هم همین مسیر سخیف را طی می کنند و به فرهنگ و آداب و مقدسات کشور بزرگ و کهنمان ضربه وارد می کنند.
حتما نام برنامه معروف تخت گاز را شنیده اید، یک برنامه تلویزیونی که از شبکه بی بی سی روی آنتن می رود و خودروهای برتر جهان را در یک غالب طنز مقایسه می کند.
برخی از برنامه سازان ایرانی را هم به خوبی می شناسید، متاسفانه اکثر ما ایرانی‌ها به کپی کاری عادت کرده ایم، از کپی مقالات علمی گرفته تا برنامه های تلویزیونی.
اما با بروز عرصه جدیدی به نام تلویزیون های اینترنتی، انتظار می رفت ایده های نوین و جدیدی در برنامه سازی های ایران بروز و ظهور کنند که بتوانند به یک رقیب جدی برای تلویزیون تبدیل شوند. البته در این میان بودند کسانی که توانستند به موفقیت برسند اما تعدادشان به اندازه انگشتان دست نیز نمی رسد و مابقی همه کپی باز شده اند. کاش حداقل کپی می کردیم، می توانستیم نسخه های کپی برنامه های خارجی را تولید کنیم، اما چیزی که این روزها در سایت های مختلف می بینیم نسخه بسیار ضعیف و آماتوری از برنامه های اوریجینال است.
اما امروز عده‌ای نان را در تولید این برنامه‌ها دیده‌اند و بستر فضای مجازی را محیطی مناسب برای دیده شدن یافته‌اند و گمان بر این برده‌اند که می‌توانند از خود یک سلبریتی در فضای مجازی بسازند. باز هم در این قسمت یک پرانتز باز می‌کنیم و می‌گوییم روی صحبت ما فقط با یکسری خبرنگار خود سلبریتی پندار مجری نماست.
این افراد هنگامی که در برنامه خبری حاضر می‌شوند خود را خبرنگار و صاحب برنامه معرفی می کنند، برنامه‌ای اینترنت محور با سبک اجرای تقلید شده از یک برنامه مشهور خارجی اما با یک تفاوت فاحش، در آنجا چند نفری جمع شده‌اند که به اصطلاح خودرویی‌ها از جلو پنجره ماشین داخل می‌شوند و از اگزوز بیرون می‌آیند و در تمام مدت برنامه محتوای غنی و فنی تولید می‌کند اما در این دو نفری جلوی دوربین می‌آیند که همه توان و انرژی‌شان اجرای بهتر شوخی‌های سخیف نویسنده برنامه است.
شاید تا الان منظور ما را از برنامه مورد اشاره درک کرده باشید. قصدمان زدن این افراد و این برنامه خاص نیست چرا که این افراد جزئی ناچیز از یک کل مستهجن هستند که در سایه نبود نظارت در فضای مجازی همچنان فعالند و محتوای آزار دهنده و مخل فرهنگ غنی ایرانی تولید می‌کنند. صحبت از برنامه‌هایی است که در آرزوی یک تماس از فلان شرکت هستند تا در اولین فرصت خود را به جاده مخصوص برسانند و پای میز مذاکره بنشینند.
حال جای سوال دارد که مسئولین مربوطه تاکنون این برنامه را رصد کرده اند و اگر کرده اند چرا تاکنون برخوردی با این آسیب تازه تاسیس رسانه ای نشده واگر تاکنون بررسی نکرده و اسم این برنامه به گوششان هم نخورده توصیه می شود یکی از این برنامه را حتما البته نه در کنار خانواده خود ببینند.
