تجهیزات ماهیگیری، منشا اصلی آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها
براساس اعلام سازمان زیست محیطی “صلح سبز”، وسایل ماهیگیری رها شده که برای حیات دریایی مرگبار هستند، بیشترین آلودگی‌های پلاستیکی را در اقیانوس‌ها تشکیل می‌دهند.
سالانه بیش از ۶۴۰ هزار تُن تور، ریسمان، سبد و تله‌های ماهیگیری مورد استفاده در صیدهای تجاری در دریا رها می‌شود که وزنی معادل ۵۵ هزار اتوبوس دو طبقه دارند.
به‌روزترین تحقیق در مورد “وسایل ماهیگیری سرگردان” آلاینده اقیانوس‌ها است و خواستار اقدام بین‌المللی برای متوقف کردن آلودگی‌های پلاستیکی شده است که برای حیات دریایی کشنده به شمار می‌رود.
سال گذشته حدود ۳۰۰ لاک پشت دریایی بر اثر گرفتاری در “وسایل ماهیگیری سرگردان” در سواحل اواکساکای مکزیک کشته شدند. در ماه اکتبر نیز یک نهنگ باردار در سواحل “اورکنی” در حالی پیدا شد که یک قلاب ماهیگیری به باله او چسبیده، یک سیستم فیلتر صیادی درون دهانش گیر کرده و میزان زیادی تور ماهیگیری وارد سیستم گوارشی‌اش شده بود.
به گفته کارشناسان آب‌های انگلیس بیشترین آسیب را از آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها متحمل می‌شوند. کارشناسان از دولت‌های جهان خواسته‌اند تا برای محافظت از اقیانوس‌های جهانی، اقدامات لازم را انجام دهند و صنعت ماهیگیری تحت نظارت را برای پاسخگویی نسبت به پسماندهای خطرناک خود محکوم کنند. این اقدامات باید با پیمان قوی اقیانوس جهانی که در سال آینده در سازمان ملل مورد توافق خواهد رسید، شروع شود.
به گفته کارشناسان زیست محیطی ریسمان‌ها و تورهای ماهیگیری می‌توانند سال‌ها یا دهه‌ها تهدیدی برای حیات وحش باشند و همه چیز را از ماهی‌های کوچک و سخت پوستان گرفته تا لاک‌پشت‌ها، پرندگان دریایی و حتی نهنگ‌ها را در معرض خطر قرار دهند.
وسایل ماهیگیری سرگردان و رها شده در اقیانوس‌ها که توسط جریان‌های اقیانوسی در مسیرهای گوناگونی پراکنده می‌شوند، اکنون به سمت جزایر دورافتاده اقیانوس آرام حرکت و صخره‌های مرجانی را گرفتار کرده‌اند و به پسماندهای ته‌نشین شده در کف اقیانوس‌ها تبدیل می‌شوند.
برآوردها حاکی از آن است که “وسایل ماهیگیری سرگردان” ۱۰ درصد از آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها را تشکیل می‌دهند اما عمده پلاستیک‌های بزرگ آلاینده آب‌ها محسوب می‌شوند. یک مطالعه نشان داد که ۷۰ درصد ماکروپلاستیک‌ها از نظر وزنی که اندازه‌ای بیش از ۲۰ سانتی‌متر دارند و در سطح اقیانوس شناور بوده‌اند را وسایل ماهیگیری تشکیل داده‌اند.
یک مطالعه اخیر نشان داده که ۸۶ درصد از “زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام”، منطقه‌ای از تجمع پلاستیک در شمال اقیانوس آرام که شامل ۴۲ هزار تن مگاپلاستیک است، از تورهای ماهیگیری شکل گرفته است.
یکی دیگر از گشت‌زنی‌ها به جنوب اقیانوس آرام حدود ۱۸ تن از زباله‌های پلاستیکی را در امتداد ۲.۵ کیلومتری ساحل جزیره غیر مسکونی هندرسون کشف کرده است که با سرعتی برابر چند هزار قطعه در روز زباله در آن انباشته می‌شود. در بازرسی حدود شش تن از زباله‌های این منطقه مشخص شد ۶۰ درصد از زباله‌ها از صنعت صید و شیلات سرچشمه می‌گیرند.
به گفته سازمان “صلح سبز” منشا بسیاری از “وسایل ماهیگیری سرگردان” مربوط به دزدهای دریایی به خصوص صیدهای غیرقانونی، کنترل نشده و گزارش نشده است اما صید بی‌رویه نیز به این معضل دامن می‌زند. مقررات ضعیف و پیشرفت سیاسی آهسته در ایجاد پناهگاه‌های اقیانوسی که مخصوص ماهیگیری صنعتی باشند، این معضل را پایدار می‌سازد.
به گزارش ایسنا، سازمان “صلح سبز” خواستار معاهده سازمان ملل شده است که چارچوبی جامع برای حفاظت از حیات دریایی را فراهم کند و راه را برای ایجاد شبکه جهانی پناهگاه‌های اقیانوسی که تا سال ۲۰۳۰ میلادی ۳۰ درصد از اقیانوس‌های جهان را پوشش می‌دهد،باز کند.
