به عقب برنگردیم

زمزمه‌های تغییر در مدیریت شهری در پی قانون منع بکارگیری بازنشستگان و دمیدن هر روزه به تنور شایعه آن بیش از زلزله احتمالی تهران برای این پایتخت چند میلیونی خسران بار است؛ شایعاتی که لرزه‌های آن در شهری که در آن زندگی می‌کنیم ممکن است خسارت و تبعاتی به مراتب ویرانگر و مخرب‌تر از زلزله برجای بگذارد و ویرانه‌های آن در بلندمدت رخ نشان دهد و حال شهر تهران را بدتر کند.

قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان که این روزها برای رفع نواقصی به مجلس برگردانده شده است را قطعا می توان یکی از مصوبات جنجالی مجلس در این دوره نام نهاد، قانونی که اگرتوسط شورای نگهبان تایید و از سوی دولت ابلاغ شود، سبب خواهد شد که عرصه برای حضور و فعالیت جوانان باز شود. اما نکته قابل توجه اینکه، علی رغم به نتیجه نرسیدن این مصوبه تا امروز، اما و اگرهای آن زمینه ساز حواشی بزرگی شده و حتی دغدغه هایی جدی در برخی موارد ایجاد کرده است.

این روزها تیتر رسانه ها در حوزه شهری، پر است از عباراتی همچون “رفتنی شدن شهردار تهران”، “خداحافظی زودهنگام شهردار بازنشسته” و… تیترهایی که نیم نگاهی به آن‌ها ابهام جدی را در ذهن مخاطبان ایجاد می کند؛ تیترهایی که نشان می دهند، کم نیستند رسانه هایی که فضا را برای پیگیری اهداف خود مناسب دیده اند و با توسل به این قانون که هنوز ابلاغ نشده، به دنبال رفتنی شدن شهردار تهران هستند شهرداری که طی یکسال اخیر همواره گرفتار پس‌لرزه‌های تغییر مدیریت شهری بود.

آفتی به نام عدم ثبات مدیریت شهری

تهران، این روزها پس از 12 سال مدیریت پیوسته یک جریان سیاسی و مشکلات پیش از آن، در حالی طعم تغییر مدیریت شهری را تجربه می کند که میراث‌دار مشکلات بسیاری از گذشته است و این ابرشهر حال چندان خوشی ندارد؛ کاهش شدید درآمدهای پایدار، تخریب باغات، شهرفروشی، بدهی های چند ده هزار میلیاردی و مواردی از این دست تنها و تنها چند نمونه از کلکسیون مشکلات این روزهای تهران است. شهری که حل مشکلات عمیق و زیربنایی آن شاید بیش از هرچیز نیازمند مدیریتی واحد و با ثبات است تا بتواند از پس خروارها مساله حل نشده، برآِید. کسی نیست که نداند دمیدن بر تنور رفتن و تغییر شهردار در حالی که هنوز قانون برای اجرا، ابلاغ نشده است، علاوه بر بی‌ثباتی شهرداری و عدم امکان برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری، زیست شهری میلیون‌ها شهروند این کلان شهر را هم در معرض مشکلات اساسی قرار دهد. عدم ثبات مدیریتی آفتی است که دود آن به تنها چشم شهروندان تهرانی نمی‌رود.

این فضاسازی رسانه ای در حالی اتفاق می افتد که گروهی از کارشناسان با رد اصل ماجرا در خصوص شهردار تهران معتقدند “شهردار تهران ” به عنوان پایتخت ایران مشمول قانون منع بکارگیری بازنشستگان نمی‌شود و حتی همانند وزرا و استانداران مشمول معافیت می‌شود.
حجت نظری عضو حقوقدان شورای شهر تهران در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص حواشی مصوبه منع بکارگیری بازنشستگان در مدیریت شهر تهران معتقد است: برخی دوست دارند افشانی برود و به همین دلیل بر طبل شادی می زنند. برخی اصرار دارند که افشانی رفتنی است اما تکلیف مشخص است و مهندس افشانی در شهرداری تهران می ماند. برای ماندن مهندس افشانی در شهرداری تهران سه راه وجود دارد که من مایل هستم تنها راه سوم که آخرین و سخت ترین راه است را تشریح کنم که موضوع “اعاده به کار” برای ایشان است چراکه سنوات خدمتی مهندس افشانی 29 سال پر شده و سن افشانی 58 سال است فلذا تا 35 سال خدمت می‌تواند در خدمت دولت باشد. قانونگذار در قانون شرایطی را برای بازگشت به کار کارمندان دولت پیش بینی کرده که برهمین اساس نیز افشانی تا شش سال دیگر کارمند دولت است و می‌تواند به کار خود ادامه دهد.

واقعیت این است که شهردار اگر ذهن متمرکز و امنیت کار کردن را داشته باشد اتفاقات خوبی را شهر شاهد خواهیم بود و حواشی‌ها باعث فرصت‌سوزی می‌شود.

“نه شهر تهران و نه مدیریت شهری تهران دیگر تاب تغییر و شهردار جدید را ندارند”، موضوعی که نظری برآن تاکید دارد و می‌افزاید: باتوجه به اینکه شهرداری مشکلی برای ادامه کار ندارد بهتر است از بیان موضوعات شخصی عبور شود و کمک کنیم تا شهردار در کنارهمکاران کارها را پیش ببرد هرچند که برخی ها دوست دارند شهردار عوض شود و این برخی ها حتی ممکن است درون جریان همسو با مدیریت شهری باشند و حتی ممکن است برخی این ایده را داشته باشند که بهتر از شهردار فعلی، می‌توانند شهر را اداره کنند اما به همگان توصیه می شود که به شهردار فعلی کمک کنند تا به اهدافمان در اداره بهتر شهر دست یابیم.

به گزارش ایسنا، اما و اگرها و نظرات مطرح شده در خصوص مصوبه منع بکارگیری بازنشستگان باید به یک نکته اساسی توجه کرد؛ اینکه اجازه ندهیم زیست شهری 10 میلیون شهروند تهرانی بازیچه مقاصد سیاسی و اهداف پشت پرده شود؛ موضوعی که بی توجهی به آن می تواند مشکلات متعدد و بحران هایی که امروز پایتخت کشور با آن مواجه است را دو چندان کند.
از سوی دیگر در کنار همه این موضوعات، شاید پاسخ به یک سوال مهم نیز بتواند به این جنجال ها دهد؛ اینکه شهر تهران و پروژه های به زمین مانده پایتخت که در یک سال اخیر دو شهردار را به خود دیده، تاب آوری و تحمل تغییر دیگری در مدیریت کلان شهری را دارد؟