بهترین کشورها برای مهاجرت پرستاران کدام کشورها هستند؟

فرض کنید شما دانش آموخته رشته پرستاری هستید و الان تصمیم گرفته اید که در خارج از کشور در رشته تحصیلی تان مشغول به کار شوید. به خاطر کمبود نیروی پرستار در سراسر جهان، داشتن مدرک پرستاری فرصت های بیشماری برای کار کردن این قشر در کشورهای دیگر فراهم می کند. ممکن است انگیزه شما از رفتن به کشور دیگر، تجربه سفر کردن و ماجراجویی، بهبود شیوه زندگی خود با کسب درآمد بیشتر یا گسترش دانش و مهارت شما باشد.

با اینکه خیلی از پرستاران تجربه کار در کشورهای دیگر را لذت بخش و پربار می دانند؛ اما برخی ها هم وقتی متوجه شدند انتظاراتشان در آن کشور برآورده نشده و تصوراتی که داشتند به واقعیت تبدیل نشده، از تصمیمشان پشیمان شده اند. برای جلوگیری از این اتفاق، شما باید قبل از هر کار کاملا تحقیق کنید و بهترین کشور که از نظر زبانی، فرهنگی و شخصیتی مناسبتان باشد را انتخاب نمایید.

ما در این مطلب، برخی از نکات و موارد منفی گزارش شده در سایت ها و بحث های مختلف درباره سفر پرستاران به کشورهای دیگر برای کار را مرور می کنیم و در ادامه بهترین کشورها برای این منظور را هم به شما معرفی می کنیم.

1- ثبت نام و روند استخدام

روند ثبت نام و استخدام هر کشوری با بقیه متفاوت است. در برخی کشورها، مدرک و ثبت نام شما در کشور خودتان به طور خودکار پذیرفته می شود ولی در کشورهای دیگر، ممکن است از شما خواسته شود قبل از شرکت در آزمون، در امتحان ها و یا حتی دوره های اضافی دیگری شرکت کنید.

گاهی اوقات می توانید آزمون را در کشور خودتان بدهید. به عنوان مثال، شورای پرستاری و مامایی انگلستان (United Kingdom’s Nursing and Midwifery Council) با برگزاری آزمون در کشور خودتان مشکلی ندارد. به این ترتیب می توانید قبل از رفتن به خارج از کشور، از ثبت نام و پذیرفته شدنتان مطمئن شوید.

اغلب اوقات ارتباطاتی بین کارفرمایان و آژانس های استخدام وجود ندارد؛ بنابراین انتظارات استخدام کننده ها برآورده نمی شوند. مثلا ممکن است شما به عنوان یک پرستار رجیستر شده (RN) استخدام شوید اما در سطح پایین تر و با حقوق کمتری اشتغال پیدا کنید تا زمانی که در کشور میزبان رجیستر شوید. همچنین ممکن است برخلاف قول استخدام کننده در حوزه تخصصی خودتان استخدام نشوید.

بنابراین قبل از هر کاری باید تمام سوالاتتان را بپرسید و کاملا در اینترنت تحقیق کنید. علاوه بر این، با مقام ثبت نام کشوری که قصد رفتن به آن را دارید و حتی کارفرمای بالقوه تماس بگیرید تا تمام اطلاعاتی را که به شما داده شده است را تأیید کنید.

2- محیط کار شما کاملا متفاوت است

پرستارانی که برای کار در زمینه تخصصی خودشان استخدام شده اند، احتمالا متوجه خواهند شد که هیچ موقعیتی در آن زمینه وجود ندارد و در نهایت قرار است در یک رشته کاملا متفاوت از پرستاری مشغول به کار شوند. ممکن است کاری که به شما واگذار شده پایین تر از مهارت های شما باشد و همین مساله باعث سرخوردگی و ناامیدی تان بشود.

ممکن است نشان دادن خودتان و ثابت کردن مهارت هایتان در آغاز کمی سخت باشد چون در محیطی کاملا جدید و متفاوت مشغول به کار شده اید. شما باید این موارد را به عنوان یک تجربه جدید یاد بگیرید.

در سیستم های بهداشتی و پرستاری کشورهای مختلف، سیاست ها و قوانین متفاوت و مختلفی وجود دارد و شما باید خودتان را با قوانین کشوری که به آن می روید سازگار کنید. حتی گاهی اوقات ممکن است این موارد با چیزی که شما در کشور خودتان آموخته اید کاملا در تضاد و تعارض باشد. بخصوص برای  روانپزشکان این موضوع صادق است زیرا جامعه مقصد کاملا متفاوت می باشد. اگر قرار است در یک کشور جهان سوم کار کنید، باید این را بدانید که ممکن است احساس کمبود تجهیزات و سطح پایین کیفیت ارائه خدمات پرستاری و بازدهی پایین کارمندان، تحمل کار و فضا را برایتان غیر ممکن کند.

بسیاری از پرستاران شاغل در خارج از کشور از وجود تبعیض و حتی نژادپرستی در کارشان گله می کنند. این تبعیض ها ممکن است شامل حذف از فرصت حضور در دوره های مختلف و یا بازماندن از پیشرفت باشد. غالبا این تبعیض ها شامل تخصیص وظایف زیر خط تخصص پرستار اعمال می شوند. ممکن است پرستار نادیده گرفته شود یا مورد بی اعتمادی و یا حتی سوء استفاده قرار بگیرد. بدیهی است که وقتی پرستاری در کشوری که با فرهنگ و زبان خودش همسو است شروع به کار می کند، این تبعیض ها کمتر اتفاق می افتند.

3- موانع زبانی رایج هستند

اگر در کشوری کار می کنید که زبان مادری شما با زبان اصلی آن کشور یکی است، سازگار شدن با محیط بسیار راحت تر خواهد بود. البته حتی در این مورد هم ممکن است اصطلاحاتی وجود داشته باشد که شما به هیچ وجه از آنها سر در نیاورید. پیشنهاد ما حضور در یک آموزشگاه زبان انگلیسی  ست.

اگر قرار است به کشوری بروید که زبان کاملا متفاوتی دارد، این مساله مانعی برای برقراری ارتباط موثر بیماران و ارائه مراقبت های پرستاری با کیفیت خواهد بود. علاوه بر این، ندانستن زبان مردم آن کشور زندگی شخصی تان را هم با مشکل مواجه می کند. به عنوان مثال، در چنین شرایطی تعامل داشتن با ادارات دولتی برای پرداخت مالیات یا گرفتن بیمه تامین اجتماعی و یا گذراندن دوره گواهینامه رانندگی برایتان سخت خواهد بود. حتی خرید مایحتاج زندگی یا غذا خوردن در رستوران هم می تواند برایتان دشوار باشد.

معمولا دولت ها و آژانس های استخدام، پرستاران را به سپری کردن دوره های یادگیری زبان ملزم می کنند. اخذ مدرک زبان به طور معمول یکی از پیش نیازهای گرفتن ویزای کار است.