بنای ۹۰۰ ساله بقعه درویش درحال فروریختن
بقعه درویش مازندران، بنایی تاریخی متعلق به قرن پنجم هجری، در حال حاضر بدون هیچ گونه نام و نشانی معتبر در فضای مجازی همچون گوگل باقی مانده است. جستوجوها به بقاعی مانند «آرامگاه درویش علمبازی» و «آرامگاه درویش فخرالدین» ختم میشود و هیچ اطلاعاتی درباره بقعه درویش مازندران در دست نیست.
این بنای ارزشمند که در نزدیکی کندلوس واقع شده و روایتگر تاریخی از قرن ۵ هجری تا امروز است، اکنون در معرض تخریب است. به دلیل کمبود منابع مالی و بودجه، سازمان میراث فرهنگی توانایی حفاظت و مرمت این بنا را ندارد و نگهداری آن را به حمایتهای خیرین استان مازندران وابسته کرده است.
وضعیت بناهای تاریخی در ایران به دلیل بودجههای ناکافی نامناسب است و اعتبارات میراث فرهنگی قطرهچکانی به استانها تخصیص مییابد. استان مازندران نیز با تنها ۴ میلیارد تومان اعتبار ملی در سال جاری، با کمبود شدید منابع برای حفاظت از آثار تاریخی خود مواجه است. در همین راستا، محسن باستانی، معاون میراث فرهنگی مازندران، تأیید میکند که این بنا از قرن پنجم هجری قمری بهجا مانده و تلاشهایی برای جذب خیرین جهت مرمت آن در حال انجام است، اما بودجههای فعلی ناکافی و هنوز تخصیص نیافتهاند.
این بقعه، که در نزدیکی کندلوس قرار دارد، در شرایط بسیار نامناسبی است و حتی به محلی برای تخلیه زباله تبدیل شده است. معاون میراث فرهنگی نیز اطلاعات دقیقی در مورد این بنا ندارد و از خبرنگاران میخواهد برای دریافت جزئیات بیشتر یک روز صبر کنند. فعالان میراث فرهنگی نیز اطلاعات کافی در این خصوص ندارند و تنها تصاویر نشان میدهد که این بنا مدتهاست دست مرمت و حفاظت به آن نخورده است.
محمد عظیمی، مدیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی هوتو و نماینده انجمنهای دوستداران میراث فرهنگی مازندران، پس از تحقیقات میدانی، موفق به یافتن این بنا شد و اعلام کرد که این بقعه در روستای لاشک کجور قرار دارد و بهدلیل نبود راه دسترسی مناسب و حفاریهای غیرمجاز، در شرایط بحرانی قرار گرفته است. وضعیت حفاظتی این بنا نیز بسیار نامناسب است و احتمال فروریزی آن با توجه به حفاریهای انجامشده، بسیار بالاست.
به گزارش ایلنا، عظیمی همچنین اشاره کرد که مجمع خیرین استان مازندران توان مالی کافی برای حمایت از آثار تاریخی را ندارد. او تأکید کرد که تعداد زیادی آثار تاریخی در مازندران نیازمند توجه ویژه و اعتبارات کافی هستند و حتی آثار ثبت جهانیشده مانند مجموعه صفوی عباس آباد بهشهر نیز از این وضعیت بیبهره نماندهاند.