بعد از ریاست جمهوری، یادش افتاده دموکرات شود!

یک بار سردبیر عصر ایران را احضار کردند که چرا خبر دعوای یک زن و شوهر در اراک را منتشر کرده اید؟ و گفتند شما با این خبر، علیه دولت سیاه نمایی کرده اید!

این روزها محمود احمدی نژاد، چهره ای دموکرات، ایران دوست و منتقد شده است؛ از آزادی بیان و حقوق بشر می گوید و خود را خادم ملت ایران می خواند. اگر کسی احمدی نژاد را نشناسد و با سخنان امروزش با او آشنا شده باشد، او را شهروندی مترقی خواهد نامید ولی کسی که بین سال های 1384 تا 1392 در ایران زندگی کرده باشد، می داند که دولت حاکم بر آن دوره، علاوه بر سوء مدیریت های خانمان سوزش، چه رفتار مشمئز کننده ای با منتقدان و رسانه ها داشت.

مدام رسانه ها را تهدید می کردند و از مراجع امنیتی، هم نامه می دادند و هم تماس می گرفتند که اگر درباره تحریم ها بنویسید، اگر درباره قطعنامه جدید شورای امنیت علیه ایران بنویسید و اگر کاری کردید که مردم به دولت بدبین شوند، با شما برخورد می کنیم. یک بار سردبیر عصر ایران را احضار کردند که چرا خبر دعوای یک زن و شوهر در اراک را منتشر کرده اید، دعوایی که در آن، زن شوهرش را آتش زده است؟ و گفتند شما با این خبر، علیه دولت سیاه نمایی کرده اید!
یک بار هم تماس گرفتند تا خبری که درباره کمبود دارو بر اثر تحریم ها منتشر کرده بودیم را حذف کنیم و الا برخورد می کردند.
چپ و راست علیه رسانه ها پرونده سازی می کردند. خبری منتشر کرده بودیم درباره این که فلان معاون رئیس جمهور بی آن که مدرک دکتری داشته باشد، از این عنوان استفاده می کند؛ شکایت کردند و به ماده ای استناد کردند که در صورت پذیرش آن توسط دادگاه، حکم دو سال زندان برای منتشر کننده خبر صادر می شد. دقت کنید: آقایان مدعی امروز، وقتی خودشان بر سریر قدرت بودند، وقتی به آنها گفته می شد چرا بدون داشتن مدرک، از عنوان دکتری استفاده می کنید، خواستار 24 ماه زندان برای منتقد می شدند.
در آن دادگاه عصر ایران این گونه از خود دفاع کرد و تبرئه شد: بسیار خب! ایشان مدرک دکتری شان را بیاورند، ما محکوم می شویم!

هنوز رفته اند بیاورند!
یک بار وزارت آموزش و پرورش دولت شان از عصر ایران شکایت کرد که به انبیاء الهی توهین کرده است! خبری به نقل از یک خبرگزاری منتشر کرده بودیم که توضیح می داد متجاوزان به یک خانم معلم، اعدام شدند. حراست آموزش و پرورش دولت فخیمه احمدی نژاد در شکایت اش علیه عصر ایران نوشته بود چون امام خمینی(ره) فرموده اند معلمی شغل انبیاء است و عصر ایران خبر از تعرض به یک معلم داده است، پس به معلمان و انبیاء توهین کرده است!

وزارت کشورش شکایت کرده بود چون از رد صلاحیت علی مطهری توسط هیات اجرایی انتخابات مجلس انتقاد کرده بودیم.
با کسانی که به رسانه های مستقل آگهی می دادند، تماس می گرفتند که به فلان رسانه آگهی ندهید. در همان اوایل کار دولت اش، یک سایت خبری را فیلتر و مدیرش را گرفتند که چرا خبر داده است مشایی در ترکیه در یک مراسم که چند زن می رقصیده اند،حضور داشته است؛ روزنامه ای را بستند چون عکسی از احمدی نژاد منتشر کرده بود که خوشایند رئیس جمهور وقت نبود، عکسی بدون کوچکترین دستکاری و فتوشاپ از خود احمدی نژاد که در حالت ضد نور قرار داشت ، روزنامه شرق را 2 و نیم سال توقیف کردند چون کاریکاتوری کشیده بود که احتمال می رفت به احمدی نژاد توهینی شده باشد… و این ها فقط چند نمونه کوچک از پرونده سازی ها و آزار اذیت هایشان بود،مشتی نمونه خروارها.

به خاطر این عکس، روزنامه ای را توقیف کردند!

به گزارش عصر ایران، به جز یکی دو سال آخر ریاست جمهوری احمدی نژاد که بین او و سایر اصولگرایان شکرآب شد و دیگر منتقدان اش را آزار نمی دادند، در بقیه آن 8 سال، کوچکترین انتقاد از رئیس جمهور وقت، مخالفت با خدا تلقی می شد و این در حالی بود که تمام آنچه در همه سال های قبل از او در کشور رشته شده بود، در حال پنبه شدن بود، اقتصاد ایران در حال فروپاشی بود، روابط خارجی کشور منهدم می شد، ساختارهای اجتماعی از هم می پاشید و … .

خبری از روزنامه دنیای اقتصاد مورخ 3 تیر 87: توقیف تهران امروز به خاطر انتقاد از احمدی نژاد: نقد دولت در آن زمان مترادف بود با “هتاکی، تهمت و ترویج شایعه و تخریب اذهان عمومی علیه دولت پرکار و خدوم ” و تاوان اش، توقیف!

هیچ کس در آن زمان، حق نداشت کوچکترین انتقادی کند و اگر هم معدود رسانه هایی وارد نقد و انتقاد می شدند، تحت شدیدترین فشارها بودند.
حالا رئیس همان دولت، دموکرات شده و از آزادی بیان سخن می گوید و خواستار کناره گیری رئیس جمهور مستقر می شود، رئیس جمهوری که با همه نقدهایی که واقعاً هم بر او وارد است، در حال رفع و رجوع کردن معضلاتی است که در آن 8 سال به وجود آمده است؛ یکی اش همین تحریم های ایجاد شده در دوران احمدی نژاد که در حال رفع بود و امروز هم که ترامپ آمده است، تنها کاری که می خواهد بکند این است که ایران را از نظر تحریم ها به دوران احمدی نژاد برگرداند. دقت کنید: مطلوب ترامپ، دوران احمدی نژاد است.

در پایان، یک نکته را مغفول نباید گذاشت؛ بعضی جریان ها خواستار برخورد با احمدی نژاد هستند که چرا این گونه سخن می گوید. برخورد با کسی که “حرف” می زند، عین بی عدالتی و نقض حقوق شهروندی است. احمدی نژاد، حق دارد آزادانه سخن بگوید و رئیس جمهور را بی رحمانه نقد کند. اما حق ندارد گذشته خودش را و بلایی که سر ایران آورد را فراموش کند و ایرانی ها را مردمانی تلقی کند که هیچ نمی فهمند.
اگر قرار است با احمدی نژاد برخورد شود، نه به خاطر “حرف” هایش در دوران بعد از ریاست جمهوری، که بابت “عمل”های خانمان سوزش در دوران ریاست اش باید پاسخگو باشد.