بازی تدارکاتی ارکستر ملی با موسیقی ارمنی
رازمیک اوحانیان که قرار است آخر این هفته، ارکستر ملی را روی صحنه تالار وحدت رهبری کند، از چالش پیشِ روی نوازندگان در این اجرا و نقش تاریخی ارامنه در موسیقی کلاسیک در ایران می‌گوید.
در آستانه کریسمس و سال نو میلادی هستیم؛ جشن و مناسبتی که اگرچه با چند روز فاصله و کمی تفاوت، ارمنی‌های ایران هم آن را برگزار می‌کنند. ارمنی‌ها، چند هزاره است که با ایران ارتباطات فرهنگی دارند و چند قرن است که جمعیت زیادی از آنان، شهروند کشور ما به شمار می‌آیند.
به مناسبت سال نو میلادی، ارکستر ملی ایران، برنامه‌ای را با نام «شب موسیقی ارمنی» تدارک دیده است که با رهبری رازمیک اوحانیان، پنجشنبه ۲۸ آذر در تالار وحدت روی صحنه می‌رود. در این برنامه، آثاری از کمیتاس، خاچاطوریان، آودیسیان و چکناواریان، موسیقی‌دانان ارمنستان و ایران نواخته خواهد شد.
در این اجرا، دو خواننده و یک نوازنده مهمان از ارمنستان نیز ارکستر ملی ایران را همراهی می‌کنند؛ ساموئل گالستیان (سولیست آواز فولکلور) و واهان بادالیان (سولیست آواز کلاسیک) در کنار سارو بغوسیان (سولیست دودوک).
**پروژه‌ای که برای نخستین بار در ایران برگزار می‌شود
تقدیری ویژه از لوریس چکناواریان
اوحانیان که دارای نشان درجه یک هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هست، در مورد اجرای آثار لوریس چکناواریان در این شب گفت: «حمایت‌کننده و کسی که ناظر بر این اجراست، لوریس چکناواریان است. او استاد رهبری من در کنسرواتوار ایروان بود و من در حقیقت می‌خواهم دینم را به ایشان ادا کنم. در آن شب، قطعاتی بسیار زیبا از استاد چکناواریان به عنوان آهنگساز معاصر ایرانی- ارمنی با حضور خودشان اجرا خواهد شد و اگر بتوانم حتما باید در حضور همه افرادی که حاضرند، به عنوان شاگرد چکناواریان تقدیر ویژه‌ای از ایشان انجام دهم و شبی خوب را رقم بزنم.»
چالشی جدید برای ارکستر ملی ایران
همان‌طور که در ایران، قومیت‌های مختلف در هنرهای متفاوت مثل شعر، نقاشی، عکاسی، بافتن فرش یا کار روی فلزات پیشرفت کردند، ارامنه در موسیقی ایران نقش مهم داشتند
خدمات ارمنی‌ها به موسیقی کلاسیک ایران
این مدرس و پژوهشگر موسیقی در پاسخ به این سوال که خدمات ارامنه به موسیقی ایران را چگونه ارزیابی می‌کند و در خصوص این نقل قول که ایرانیان موسیقی کلاسیک را مدیون ارامنه هستند، چگونه می‌اندیشد هم گفت: «چیزی که در این باره نخست باید به آن اشاره کرد، این است که ارامنه هم ایرانی هستند و هیچ فرقی در این میان وجود ندارد. همان‌طور که در ایران قومیت‌های مختلف در کاری پیشرفت کردند، به عنوان مثال در بافتن فرش یا کار روی فلزاتی چون ورقه‌های مس و قلع، ارامنه نیز پیشرفت بسیاری در موسیقی داشتند.
از نظر من ایرانیان فارسی‌زبان در ادبیات بسیار پیش رفتند و شاعران بزرگی به جهان معرفی کردند و در موسیقی ملی و سنتی نیز همچنین، در کنار آن‌ها، ارامنه هم در موسیقی کلاسیک پیشرفت بسیاری داشتند. در میان ارامنه هر خانواده‌ای باید پیانویی در خانه می‌داشت و به مدد همین دید، در موسیقی کلاسیک جایگاهی ویژه یافتند و پیشرفت بسیار کردند. ما آهنگسازان بسیاری داشته‌ایم از جمله روبیک گریگوریان که می‌توان پایه‌گذار موسیقی کُرال ایران نامیدش. گریگوریان نیز مانند کمیتاس با گشتن در روستاها و جاهای دورافتاده به جمع‌آوری و تنظیم موسیقی‌ای پرداخت که سینه به سینه منتقل شده بود و با تنظیم آن‌ها برای گروه کُر به کتاب تبدیل‌شان کرد.»
