بازیگر دودکش:یک دوره کلاس بازیگری اعتیاد را گذراندم
بهنام تشکر از آن دست بازیگرانی است که ید طولایی در بازیگری در عرصه تئاتر دارد و مخاطبان پیگیر این حوزه قطعا او را در قالب نقش‌های جدی و متفاوتی که ایفا کرده بخوبی می‌شناسند؛ با این حال عاملی که او را به مخاطبان تلویزیونی هم شناساند و سیمایش را معرفی کرد، بازی در مجموعه طنز «ساختمان پزشکان» به کارگردانی سروش صحت بود. تشکر بعد از بازی در این مجموعه، در آثار طنز دیگری چون «دزد و پلیس»، «هفت سنگ»، «دودکش»، «پادری» و «لیسانسه‌ها» ایفای نقش کرد و این روزها هم مشغول بازی در فصل دوم لیسانسه‌هاست.
تشکر همچنین این روزها مجموعه «گمشدگان» به کارگردانی رضا کریمی را از شبکه دوی سیما روی آنتن دارد. مجموعه‌ای که در آن در سیمای یک فرد معتاد به شیشه ایفای نقش می‌کند و تماشای این تصویر برای بینندگان تلویزیونی قطعا تجربه‌ای جدید است.
در مجموعه لیسانسه‌ها که اکنون فصل دومش در حال تصویربرداری است، برای چندمین بار همکاری در کنار سروش صحت را تجربه می‌کنید. دلیل اصلی تکرار این تجربه و همکاری با او را در چه می‌دانید؟
من چون تجربه همکاری با سروش صحت را پیش از این در مجموعه‌های دیگر تجربه کرده بودم، دلم می‌خواست که باز هم این همکاری را تکرار کنم. چرا که در همکاری با سروش صحت به آدم خوش می‌گذرد و به‌خاطر خصوصیات اخلاقی و نیز فضای پشت و جلوی صحنه آثارش، تجربه‌ای دوست‌داشتنی است. ضمن این‌که به نوشته‌های صحت و ایمان صفایی اعتماد دارم و می‌دانم نتیجه بازی در چنین مجموعه‌ای خوب خواهد بود.
در این مجموعـــه نسبت به مجموعه‌های پیشین که با سروش صحت کار کرده‌اید، نقش جدی‌تری دارید و فکر می‌کنم مخاطبان هم در سری اول مجموعه از تماشای این جدیت تعجب کردند. از بازی در این نقش برایمان بگویید. آیا این جدیت در بازی و نقشتان به عمد صورت گرفت؟
از ابتدا زمانی که بازی در مجموعه تلویزیونی لیسانسه‌ها به من پیشنهاد شد، سروش (صحت) این نکته را گفت که برخلاف تمام بازیگران دیگر سریال که نقشی طنز بازی می‌کنند، اتفاقا نقش من کاملا جدی است. این حجم از جدی بودن تاکید خود صحت بود و چیزی بود که از من می‌خواست. البته دغدغه خودم جدی بازی کردن نبود و در جاهایی دلم می‌خواست به سمت بازی کمدی هم پیش بروم.
اما این اتفاقات در سری اول مجموعه رخ نداد، درست است؟
متاسفانه نه. چون هنوز محدودیت‌هایی به لحاظ بازی در بعضی نقش‌ها وجود دارد. کسی که مامور نیروی انتظامی است خیلی نمی‌تواند طنز باشد و با او شوخی شود. البته یکی دو نفر از همکارانی که خود پلیس هستند و نقش خودشان را بازی می‌کنند، گاهی این کار را انجام می‌دهند. ولی ما لازم دیدیم در طول قصه، این نقش کاملا جدی باشد و قرعه بازی در آن هم به نام من افتاد.
و البته جزو نقش‌هایی هم بود که به مرور در مجموعه پررنگ شد و در چند قسمت اولیه کار حضور چندانی نداشتید. اما اکنون این‌طور به نظر می‌رسد که در فصل دوم از ابتدا پررنگ‌تر هستید…
بله، سروش صحت از ابتدا همین نکته را به من گفته بود که حضورم در فصل دوم جدی‌تر می‌شود و اتفاقاتی برای شخصیتم رقم می‌خورد.
در فصل اول این شخصیت نوعی مرموز بودن را هم به همراه داشت که تماشایش را برای مخاطب جذاب‌تر می‌کرد. آیا در فصل دوم هم شاهد این خصوصیات او خواهیم بود؟
یکی از اتفاقات جالب این شخصیت این بود که ذهن آدم‌ها را می‌خواند، قبل از این‌که چیزی بگویند جوابشان را می‌داد و عکس‌العمل‌های عجیب و غریب دیگری از خود نشان می‌داد. البته سعی کردیم در نمایش این اتفاقات خیلی هم اغراق نکنیم و همسو با فضای کلی طنز کار پیش برویم.
اتفاقی که در پشت صحنه آثار سروش صحت دیده‌ام، سخت‌گیری بی‌اندازه او نسبت به تک‌تک صحنه‌هاست و این‌که تا رسیدن به نتیجه مورد نظرش دست از کار نمی‌کشد. این اتفاق و تکرار دوباره برداشت‌ها و صحنه‌ها برای شما به عنوان یک بازیگر کار سختی نیست؟
بله، سروش صحت آسان نمی‌گیرد. با این حال معتقدم در مجموع، جنس کارگردانی سروش در لیسانسه‌ها نسبت به آثار قبلی‌اش کاملا تغییر پیدا کرده، حساسیت‌هایش، هم در کارگردانی و هم نوشتن قسمت‌ها بیشتر شده و البته این حساسیت برای یک بازیگر کاملا لذت‌بخش است، چون او حواسش به کوچک‌ترین جزئیات هست و حتی در فضای طنز هم کارش را جدی می‌گیرد.
ایــن روزهـا علاوه بر بــــــازی در لیسانسه‌هــــا در مجموعــــه «گمشدگـــان» به کارگردانی رضا کریمی هم مشغول ایفای نقش هستید. در خصوص نقشتان در این مجموعه توضیح می‌دهید؟
مجموعه گمشدگـان فضایی کاملا متفاوت با لیسانسه‌ها دارد و واقعا با این اثر قابل مقایسه نیست. گمشدگان به معضل اجتماعی و بزرگی اشاره دارد که این روزها در جامعه‌مان متاسفانه فراگیر شده و آن اعتیاد است.
مخاطبان تئاتری شما را با نقش‌های جدی‌تان می‌شناسند و قطعا از دیدن این تصویر (بازی در نقش فردی معتاد) خیلی تعجب نکرده‌اند. با این حال احتمالا واکنش مخاطبان تلویزیونی‌تان متفاوت بوده است. خودتان چقدر از بازی در چنین نقشی استقبال کردید؟
خودم این تفاوت را بسیار دوست داشتم و به منزله یک ریسک به آن نگاه نمی‌کردم. فیلمنامه و کارگردانی خوب بود و از بازی در این نقش لذت بردم. همان‌طور که خودتان هم اشاره کردید، قبلا در تئاتر اکثرا نقش‌های جدی داشتم. با این حال مشاهده این تصویر برای مخاطبان عجیب بوده و به نظرم حق هم دارند. چون به دیدن این تصویر از من عادت ندارند.
در این مجموعه در نقش مردی شیرازی ایفای نقش می‌کنید، با این حال لهجه‌تان خیلی محسوس نیست. این تاکید خود کارگردان بود که بدون لهجه صحبت کنید؟
به نظرم استفاده از لهجه در سریالهای تلویزیونی، بحثی است که باید تکلیفش یک‌بار برای همیشه مشخص شود. بهتر است من بازیگر به همان زبان و گویشی که به آن مسلط‌ترم بازی کنم و سخن بگویم. البته در پشت‌صحنه گمشدگان آقایی مسلط به زبان شیرازی بود که راهنمایی و گفتارم را تصحیح می‌کرد. معتقدم هر چقدر هم که بازیگر متبحری باشی، اگر قرار شود به لهجه‌ای که به آن مسلط نیستی صحبت کنی، تمرکزت از دست می‌رود و روی بازی‌ات تاثیر می‌گذارد و لذا اگر این تاکید وجود دارد که حتما از لهجه استفاده شود، این قضیه را باید به بازیگران مسلط به همان زبان بسپاریم.
آن‌طور که در همین چند قسمت نخست مجموعه دیدم، بازی تاثیرگذاری هم از خود در نقش یک معتاد به شیشه به نمایش گذاشته‌اید. برای بازی در این نقش تحقیقی هم انجام دادید؟
بله به همراه آقای کریمی سراغ یک دکتر روان‌شناس رفتیم و ایشان در خصوص مواد مخدر صنعتی و شیمیایی، تاثیراتش، نوع خماری و تغییراتی که روی چهره می‌گذارد و… توضیحاتی برایمان دادند. به نوعی یک دوره کلاس بازیگری اعتیاد را گذراندم! (می‌خندد)
تصورم این است که شخصیت شما در این مجموعه به خودی خود آدم بد و سیاهی نیست. در ابتدا با خانواده و دخترش رفتار خوبی دارد و در واقع یک آدم معمولی است که اعتیادش سبب بعضی رفتارهای بد در او می‌شود، درست است؟
کاملا درست است. به هر حال باید نشان می‌دادیم اعتیاد، اتفاق خوبی نیست و متاسفانه آسیبی است که در صورت ترک هم ممکن است دوباره به فرد برگردد و هدف از این سریال، نمایش بی‌واسطه این آسیب به مردم است.
