بازخوانی کارنامه پدرخواندگان کم سن و سال در وزارت نفت

با نزدیک شدن به ضرب الاجل پایان فعالیت مدیران بازنشسته شاهد انتشار مطالبی در خصوص تلاش های وسیع چهره های جدیدالورود به صنعت نفت برای تصاحب صندلی های مدیریتی این وزارتخانه هستیم. اما نگاهی اجمالی به کارنامه و عملکرد نه چندان موفق جوان‌گرایی در وزارت نفت از دوره های گذشته ریاست جمهوری تاکنون نشان می‌دهد ادامه این روند تنها سبب افزایش ریسک در شرایط خاص کنونی می شود. البته گفتنی است که جوانگرایی به ذات امری لازم و پسندیده بوده و یکی از اصول بقای هر سازمانی است. اما بهتر آن است که در بکارگیری نیروهای جوان، به تخصص و سابقه مفید آن ها در سازمان مربوطه نیز نگاهی انداخته شود.

به گزارش اقتصادآنلاین، در روزهای اخیر صحبت ها در خصوص تحویل تصدی های ریاستی در وزارت نفت به افراد غیربازنشسته بالا گرفته است.

این در حالیست که تلاش برخی چهره های جوان و تازه وارد به صنعت نفت برای تصاحب این پست ها به اوج خود رسیده و در صدد راضی نمودن وزیر برای تکرار تجربه سال گذشته خود در جوان گرایی غیر تخصصی با راه اندازی پروپاگاندای رسانه ای هستند.

اما پیش از هرچیز بهتر است بازنگری به گذشته نچندان دور کارنامه مدیران جوان صنعت حساس نفت داشته باشیم تا ابعاد گوناگون این تجربه پُرریسک را بشناسیم. در ابتدا وقتی کلمه جوان شنیده می شود مفاهیم زیادی از ذهن عبور می کند از جمله عبارات زیر:

۱- جوان بودن به نوسازی و جوان سازی سازمان می پردازد.

۲-جوان سازی به نوسازی بدنه اجتماعی توجه دارد.

۳- جوان سازی امید را به سازمان تزریق می کند.

۴-جوان قانون را به رویه های غیرقانونی ترجیح می بخشد.

۵-جوان سازی به شفاف سازی سازمان مبادرت می ورزد و سازمان را تبدیل به ساختمان شیشه ای می کند و اطلاعات را در اختیار همه مخاطبان قرار می دهد.

۶-جوان سازی ریشه خبیث رانت را می خشکاند.

۷- جوان سازی سمت های سازمانی ( اداری و عملیاتی )را به حلقه ها و نوچه ها نمی سپارد و به نیروهای خلاق و توانمند درون سازمان فرصت ظهور و بروز می دهد و صرفا نگاه به همراهان و رفقا ندارد.

۸- جوان سازی به جای ترس و بیم، شوق خدمت را همچون نسیم حیات بخش به سازمان وارد می کند.

۹- جوان سازی تخصصی آنقدر به تخصص حرمت می نهد تاحرفه ای های سازمان قدر ببینند و بر صدر بنشینند.

۱۰- جوان سازی مناصب سازمان را با تحقیق و بررسی ذکاوتمندانه به افراد شایسته و صالح می سپارد و یک شبه سمت بخشی نمی کند و یک شبه سمت ستانی نمی کند، آنچه در مکتب رئیس جمهور قبل بارها تجربه کردیم و …

اکنون جا دارد تجربه انتصاب مدیران شهره به جوان و حلقه کم سن و سال های اطراف بیژن زنگنه وزیر باسابقه نفت را در آستانه تغییرات مدیریتی بازنشستگان شیفته خدمت و سالگرد انتصاب اولین معاون جوان وی مورد ارزیابی قرار دهیم.

زیرا این بازنگری موجب می شود که نکات زیر را وارسی کرده و به نتایجی اساسی نائل آئیم.

الف) آیا حلقه نیروهای کم سن و سال وزیر به اندازه کافی با معیار های جوانی که در بالا برشمردیم سازگاری دارند یا خیر؟

ب ) آیا این حلقه کم سن ها توانسته اند آبروی چند دهه یک مدیر کارساخته در نظام جمهوری اسلامی ایران را حفظ کنند؟

ج) آیا معیارهای مقام وزیر نفت در انتخاب نیروهای جوان یا همان حلقه کم سن و سال های وارد شده به صنعت نفت درست بوده است؟

د ) تجربه این ایام و نتیجه راهبردهای این نیروهای به اصطلاح جوان اظهار می کنند در آینده صنعت نفت چه خواهد بود؟

ه ) آیا این ثمرات برای بقاء صنعت نفت که قطعاً پس از آقای وزیر هم ادامه خواهد یافت، خیرخواهانه خواهد بود؟