اگر ملک مطیعی فساد دارد، گلزار هم قرطی است!

از همان ابتدا که خبر پخش برنامه هایی با حضور ملک مطیعی در صدا و سیما رسانه ای شد، میشد حدس زد که جنجالی دیگر در راه است. آن ها که رفتار مدیران سیما را پیگیری می کنند، می توانستند حدس بزنند با قضیه ای مشابه ظریف و نود مواجهیم و احتمال به توقیف رفتن ستاره سال های دور سینمای فارسی وجود دارد.

در هر صورت ملک مطیعی را نه در من و شما دیدیم و نه در دورهمی.این اتفاق اما فاز دومی قابل پیش بینی دیگری هم داشت؛ نشریاتی مثل: کیهان، ناصر ملک مطیعی را فاسد خطاب کردند و البته افکار عمومی هم به شدت شاکی شدند که چرا یادگار روزگاران گذشته اجازه حضور نداشته است.

در واقع سانسور ملک مطیعی و یا هر نشانه ی دیگری از یک گذشته، سانسور یک دوره ی تاریخی است، چون قهرمان های سینما مثل قهرمان های ورزشی، مثل سیاست مداران، نشانه های یک دوره تاریخی هستند. مردم در ابتدا با چند نشانه گل درشت از یک دهه، یک وضعیت را به یاد می آورند و بعد در سطحی عمیق از نشانه های زندگی روزمره یاد خواهند کرد.

این که ناصر ملک مطیعی در کدام فیلم ها بازی کرده و یا چقدر مبتذل و سخیف هنرنمایی کرده است، در درجات بعدی اهمیت دارد. در وهله اول آن چه مهم است حضور او به عنوان یک نشانه است. سال ها بعد از محمدرضا گلزار به عنوان نشانه ای از یک سینمای تجاری در دهه های هشتاد و نود یاد خواهند کرد.

در تحلیل های تاریخی گلزار خواست مردم یک کشور از لحاظ زیبایی را نشان می دهد. قد بلند، لحن و بیان توام با غرور و…نشانه هایی است که با ظرافت ایده آل های چند نسل را نشان می دهد. هیبت جوانمردانه، غلظت مردانگی، کلاه و دستمال و… ایده آل های یک جمعیت را در دهه 40 و 50 خورشیدی را نشان می دهد، پس این که ملک مطیعی حذف می شود و به رسمیت شناخته نمی شود، بیشتر از این لحاظ درد آور است که انگار یک دوره تاریخی نادیده انگاشته شده.

با این اوصاف خوب و بد آن دوره اصلا مهم نیست. هست آن دوره مهم است. چیزی که بوده و جدی گرفته نمی شود. وقتی دوره ای زمانی از یک مردم نادیده گرفته شود، درحقیقت بخشی از هویت آن ها نادیده گرفته شده. خیلی از این نسل جدید ترهایی که هیچ وقت تماشای فیلمی از ملک مطیعی را در سینما تجربه نکرده اند، به پاس ارادات پدر و برادر و…شیفته فردین و وثوقی و ملک مطیعی هستند. وقتی ارادت اطرافیانشان در سیمای ملی سانسور می شود، با این رسانه احساس غرابت نخواهند کرد.

القصه این که برای فرهنگ سازی و اصلا برای جذب در رسانه بیش از هر چیز به شاملیت نگاه آن مدیر فرهنگی نیاز داریم. این ها همه درشرایطی است که فرض کنیم مدیران صرفا فرهنگی این تصمیم را گرفته اند و اگر پای غیر فرهنگی ها وسط باشد که مطابق آن چه که پیش از این دیده ایم با یک تاکتیک دِمُده طرفیم. جلوی پخش برنامه ای با حضور ملک مطیعی گرفته می شود و سطح مطالبات عمومی تقلیل داده می شود. بنا به این تاکتیک اگر تصویر ملک مطیعی رسانه ای شود، افکار عمومی خواست های بیشتری خواهند داشت. مدیر غیر فرهنگی و فرهنگی نما با بالا دست دچار چالش خواهد شد، پس چه بهتر که مِن باب قاعده2ی بقا، این گونه افکار عمومی را مدیریت کند.