اگر به مخاطب احترام بگذاریم، تلویزیون میبیند
یک نویسنده با اشاره به پتانسیل تلویزیون برای جذب مخاطب گفت: اگر مخاطب احساس کند مجموعه تلویزیونی استاندارد است و به او احترام گذاشته شده، ماهواره را خاموش میکند و پای تلویزیون مینشیند.
بابک کایدان در گفتوگو با ایسنا با مقایسه مجموعههای تولید شده تلویزیونی و نمایش خانگی بیان کرد: نمایش خانگی یک پله از تلویزیون، در همه ابعاد انتخاب بازیگر، نوع سرمایه و نوع تعریف قصه جلوتر است؛ بنابراین نمیتوانیم این دو حوزه را با هم مقایسه کنیم. اما هر دو در مقوله رسانه جای میگیرند و مخاطب قرار است مجموعه تولید شده را ببیند، بنابراین باید فیلمنامه قدرتمندتر شود. به نظرم هر چه فیلمنامه جذاب باشد ما میتوانیم خلاء بازیگر و برخی مشکلات دو حوزه را تا حدی جبران کنیم.
او با اشاره به اینکه مخاطبان چه نوع مجموعهای را میبینند، اظهار کرد: من قبول ندارم که مخاطب نمایش خانگی و تلویزیون را تفکیک میکند یا با تلویزیون قهر است. مخاطب هر کاری را که احساس کند به او احترام گذاشته شده است، میبیند. ما فیلم و سریالهایی در حوزه سینما و نمایش خانگی داریم که برای آن هزینه شده است اما دیده نمیشود.
نویسنده سریال «پاهای بیقرار» با اشاره به کیفیت سریال «شهرزاد» ادامه داد: سریال «شهرزاد» یک پله از تلویزیون جلوتر است. این سریال میتوانست در تلویزیون پخش شود اما مخاطبی که به دیدن رایگان سریال در تلویزیون عادت کرده، حاضر است برای ۲۶ قسمت هزینه کند و کار را ببیند. این امر به این معنی است که اگر ما برای مخاطب ارزش قائل باشیم او هم برای ما ارزش قائل است. مخاطب در تلویزیون زمان صرف میکند و در نمایش خانگی پول هم میپردازد. بنابراین اگر قصه و نوع روایت جذاب باشد، مخاطب کار را میبیند.
او با بیان اینکه مخاطب تلویزیون گستردهتر از نمایش خانگی است، گفت: ما مجموعههای تلویزیونی داشتیم که ۲۰ یا ۳۰ میلیون مخاطب داشتهاند. هنوز این پتانسیل برای تلویزیون وجود دارد که بتواند مخاطب جذب کند. اما مخاطب زمانی جذب میشود که قصه خوب و شخصیت باورپذیر ببیند و همچنین از کار لذت ببرد. اگر مخاطب احساس کند مجموعه تلویزیونی استاندارد است و به او احترام گذاشته شده، ماهواره را خاموش میکند و پای تلویزیون مینشیند.
کایدان ادامه داد: مردم آگاهند که برای تولید یک مجموعه تلویزیونی، عرف جامعه اجازه نمیدهد به سمت بسیاری از جذابیتها که در مجموعههای ماهوارهای میبینیم، برویم. زمانی که مخاطب میبیند مجموعهای با این محدودیتها تولید شده است و میتواند به راحتی همراه با خانوادهاش به تماشای آن بنشیند، ذوق میکند که این سریال در کشورش تولید شده است. مخاطب زمانی که مجموعهای با کیفیت را میبیند، احساس غرور میکند.
او با بیان اینکه باید به سمت فیلمنامههای با کیفیت برویم، خاطرنشان کرد: ما باید به سمت بهتر شدن کیفیت فیلمنامهها برویم، زیرا حجم سریالهای خارجی که در آنها کار خوب هم وجود دارد، افزایش پیدا کرده و سلیقه مخاطب را تغییر داده است. ما چارهای جز رقابت از نوع خودمان نداریم. کار ضعیف چه در سینما و چه در تلویزیون محکوم به شکست است، زیرا رقابت وجود دارد و باید کار خوب تولید شود.
این نویسنده با اشاره به عملکرد سازمان صداوسیما برای بهبود مجموعههای تلویزیونی بیان کرد: سازمان هم در این حیطه قدم برداشته و اعتماد بیشتری بین تیم سازنده و مدیران تلویزیونی به وجود آمده است. هر بار اعتماد و جسارت در کارها به وجود آمده، کارها درست پیش رفته است. اما زمانی که درگیر مسیرهای اداری، محافظه کاری و نظرات مختلف شدهایم، کار ضربه خورده است.
کایدان ادامه داد: در یک سال گذشته کارهایی مانند سریال «هشت ونیم دقیقه» را داشتم که متوجه شدم مدیران به عوامل مجموعه اعتماد میکنند. آنها اجازه میدادند قلم نویسنده کار کند، کارگردان کار انجام دهد و همچنین حواسشان بود که اگر موارد خاصی پیش آمد، تذکر دهند. در واقع ما با یک نفر به جای شوراهای مختلف طرف حساب بودیم.
این نویسنده با بیان اینکه سازمان صداوسیما یک نفر را به عنوان مسؤول پروژه یا ناظر کیفی برای مجموعههای تلویزیونی معرفی میکند، اظهار کرد: این یک نفر کار سازمان را انجام میدهد و این امر باعث میشود که تعامل بیشتری میان عوامل مجموعه و سازمان صداوسیما شکل بگیرد. طبیعتا سازمان هم شرایط روز جامعه را رصد میکند و میداند که با رعایت عرف جامعه باید به چه سمتی برود.
کایدان با اشاره به بهبود اوضاع برای ساخت مجموعههای تلویزیونی گفت: به نظر میآید از این به بعد روند سریالسازی ما با همکاری کارگردانهای خوبی که دوباره کار خود را شروع کردهاند به سمت بهبود میرود و حس خوبی دارم. سازمان صدا وسیما در حال حاضر رابطه بهتری با نویسندگان و کارگردانان برقرار میکند؛ البته آزمون و خطا خواهیم داشت اما نشان میدهد روند رو به رشدی در تولید سریال باکیفیت داریم.
نویسنده سریال «پاهای بیقرار» در بخشی از گفتوگو با ایسنا به سریال «پاهای بیقرار» که در حال تولید است، اشاره کرد و گفت: هر فصل سریال قصه مستقلی دارد که به قصه اصلی مربوط است. ما در این مجموعه تلویزیونی جوانی و زمان حال دو شخصیت اصلی را خواهیم دید. نوع ساختاری که برای این مجموعه تلویزیونی در نظر گرفتیم جدید است. تلویزیون تا به امروز این تجربه را نداشته است که در ۲۵ قسمت زمان حال را ببیند و بعد ۱۵ قسمت به گذشته برود و در نهایت زمان حال را ببیند.
او درباره محتوای مجموعه «پاهای بیقرار» گفت: ما نگران بودیم که به دلیل زمانبندی گذشته و حال این مجموعه، مخاطب از قصه فاصله بگیرد. با توجه به اینکه پیشاپیش قضاوت کردن درباره سریال زود است اما معتقدم این شیوه ساختاری به دلیل ملودرام و عاشقانه بودن داستان مجموعه، جواب میدهد.
نویسنده سریال «پاهای بی قرار» افزود: سه یا چهار قصه عاشقانه در این سریال وجود دارد که بخشی از آن در گذشته و بخش دیگر در زمان حال اتفاق میافتد؛ بنابراین با در نظر گرفتن این مولفه، مخاطب قصه را دنبال خواهد کرد. در «پاهای بیقرار» یک داستان عاشقانه در گذشته رخ خواهد داد و به دلیل اینکه مخاطب در زمان حال شخصیتها را دیده و میشناسد برایش جذاب است که گذشته آنها را بداند.
کایدان با اشاره به بازیگران این مجموعه ادامه داد: آرش مجیدی ایفاگر نقش اصلی قصه در گذشته است که نقش شخصیت مالک را بازی میکند. همچنین در زمان حال مسعود رایگان نقش مالک را ایفا خواهد کرد. همسر مسعود رایگان در زمان حال داستان مهرانه مهینترابی است و آنها فرزند پسری دارند. پسر این خانواده قصه عاشقانهای دارد که میتوان گفت قصه اصلی مجموعه ماست.
او با اشاره به مدت زمان تصویربرداری و پخش این مجموعه تلویزیونی بیان کرد: تصویربرداری این سریال ۱۰ ماه طول میکشد. تصویربرداری فصل گذشته «پاهای بیقرار» کار سختتری است، زیرا جنگ، انقلاب و … را داریم. هدف ما این است که برای زمستان امسال کار را آماده پخش کنیم و امکان دارد بخشهایی از پخش مجموعه با تصویربرداری همزمان شود. پخش مجموعه «پاهای بیقرار» به احتمال زیاد دی ماه امسال شروع شود و تا اواخر اسفند ماه ادامه پیدا میکند.
بابک کایدان در پایان گفت: ممکن است اتفاقات پیشبینینشدهای رخ دهد یا سازمان بر حسب نوع کنداکتوری که میبندد بگوید این مجموعه سال بعد پخش شود اما در حال حاضر زمان پخش را برای دی ماه امسال تنظیم کردهایم. اگر مجموعه «پاهای بیقرار» سال بعد هم پخش شود باز هم اتفاق خوشایندی است.