اولتیماتوم استفاده از نفت کوره کم سولفور

طبق اعلام سازمان بین المللی دریانوردی سولفور نفت کوره که بعنوان سوخت کشتی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد باید تا پایان سال ٢٠٢٠ میلادی به کمتر از ٠.٥ درصد برسد.

بر اساس اعلام سازمان بین المللی دریانوردی، گوگرد سوخت مورد استفاده کشتی ها تا پایان سال ٢٠٢٠ میلادی به کمتر از ٠.٥ درصد برسد. در حالیکه اکنون گوگرد موجود در سوخت کشتی ها ٣.٥ درصد است؛ در این بین روسیه به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت کوره جهان خواهان به تعویق افتادن آن تا سال ٢٠٢٥ میلادی است.

هرچند هدف سازمان بین المللی دریانوردی از طرح چنین موضوعی ، کاهش آلودگی های زیست محیطی به ویژه در بخش دریا است، اما باید دید ایران در شرایط کنونی امکان اجرایی کردن چنین استانداردی در سوخت تحویلی به کشتی ها را دارد یا خیر؛ هنوز مشخص نیست که محدودیت استفاده از سولفور در سوخت‌های دریایی چگونه اجرا می‌شود و چه نظارت‌هایی بر آن وجود خواهد داشت.

به گزارش مهر،بر اساس پیش بینی‌ها، سهم کشتیرانی در انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۱۷ درصد می رسد. این در حالی است که حدود ۲۰ درصد از سوخت‎های تولید شده (به غیر از بنزین) در صنعت حمل و نقل دریایی مورد استفاده قرار می‎گیرند؛ به همین دلیل سهم این صنعت در تولید گازهای گلخانه ای ۳ درصد دی اکسید کربن، ۱۵ تا ۱۹ درصد اکسیدهای نیتروژن و ۴ تا ۹ درصد اکسیدهای گوگرد است.

تصمیم سازمان بین ا لمللی دریانوردی در راستای انجام فاز دوم کاهش گوگرد موجود در سوخت(بانکر) کشتی ها است. در فاز اول که از ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی صرفاً در آمریکای شمالی، دریای شمال، کانال مانش و دریای بالتیک الزامی شده بود کشتی‌ها ملزم به استفاده از سوخت‌هایی شدند که میزان گوگرد آنها حداکثر ۰.۱ درصد بود. به نظر می رسد اجرایی شدن این تصمیم، در روند کاهش ۱۳ درصدی فروش بانکر در بزرگترین بندر فروش بانکر در اروپا و سومین بندر فروش بانکر در جهان یعنی بندر روتردام که از سال ۲۰۱۱ میلادی فعال شده بود موثر بوده است.

تاثیر کاهش سولفور نفت کوره بر تقاضای نفت

با نزدیک شدن به اجرای چنین الزامی، بی شک تقاضا برای نفت کم سولفور از سوی پالایشگرها افزایش می یابد. برخی تحلیلگران بر این باورند که اولین پیامد این تصمیم به احتمال زیاد، افزایش تقاضا از سوی مالکان شرکت‌های حمل و نقل دریایی برای سوخت‌هایی با گوگرد پایین خواهد بود. بنابراین تقاضا برای فرآورده‌های میان تقطیر پالایشی افزایش و برای فرآورده‌های سنگین که انواع نفت‌کوره را شامل می شود کاهش می یابد.

این امر قطعاً اثری کاهشی بر روی تقاضا برای نفت خام‌های با گوگرد بالا گذاشته و تولید کنندگان مهمی نظیر عراق، ونزوئلا ، ایران ، عربستان، مکزیک و برزیل را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

توجه به این نکته ضروری است که کشورهایی که ضمن تولید نفت خام با گوگرد بالا، دارای پالایشگاه‌های فرسوده ای نیز هستند به میزان بسیار بیشتری از این الزام بین المللی متاثر خواهند شد. بدین ترتیب پالایشگاه‌های پیشرفته که تولید نفت‌کوره پایینی دارند می توانند جهت تامین خوراک پالایشگاه هایشان به نفت خام‌های سنگین ترش با قیمت‌های کمتری دست یابند.

تولید اندک نفت کوره در ایران

در ایران ، در حال حاضر میزان تولید نفت کوره مجموع پالایشگاه ها حدود ٦٠ هزار مترمکعب در روز (٤٩٩٢٠ تن در روز) و میزان مصرف کشتی ها ١.٥ میلیون تن در سال است.

یک مقام آگاه با بیان اینکه بخش اندکی از نفت کوره تولید داخل سولفوری کمتر از ٣.٥ درصد دارد، گفت: بنابراین با توجه به نیاز یک و نیم میلیون تنی کشتی ها به سوختی با سولفور کمتر از ٣.٥ درصد، واردات آن بدیهی‌ترین اقدام است.

وی افزود: طبق مذاکرات انجام شده واردات نفت کوره با سولفور کمتر از ٣.٥ درصد توسط شرکت های خصوصی کشتیرانی از کشورهای حاشیه خلیج فارس همانند قطر و امارات متحده عربی انجام می شود که البته اقدامات در این زمینه در حال انجام است. علت فعال نشدن بخش دولتی در این زمینه نیز موانع تحریمی است.