انقلاب مدیریت و خدمت با الگوی دفاع مقدس
در سال‌جاری هفته دفاع مقدس از نظر شکلی نیز با دهه محرم تقارن پیدا کرده است و این تقارن فرصت خوبی است تا در راستای شکل‌گیری «دولت اسلامی» به بررسی اجمالی علل تأخیر در شکل‌گیری دولت اسلامی بپردازیم.
سید عبد‌الله متولیان نوشت: نبرد هشت ساله و دفاع مقدس ما با الگوی کربلا و عاشورا مدیریت شد و عشق به حضرت سیدالشهدا علیه السلام و واصل شدن به کربلا یا شهادت در مسیر نهضت عاشورا و کسب رضایت خداوند انگیزه رزمندگان را تشکیل می‌داد… و اما در سال‌جاری هفته دفاع از نظر شکلی نیز با دهه محرم تقارن پیدا کرده است و این تقارن فرصت خوبی است تا در راستای شکل‌گیری «دولت اسلامی» به بررسی اجمالی علل تأخیر در شکل‌گیری دولت اسلامی بپردازیم. انقلاب اسلامی در آستانه پنجمین دهه از حیات طیبه خود قرار دارد اما تا رسیدن به افق‌های طرح‌ریزی شده از سوی امامین انقلاب و تحقق دولت اسلامی همچنان فاصله زیادی دارد.
جمهوری اسلامی ایران در طول چهار دهه عمر خود مجموعه‌ای (کلکسیونی) از اشکال مختلف تهدیدات نظامی، امنیتی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، علمی، فناوری، اجتماعی و… را در سه حوزه سخت، نیمه سخت و نرم تجربه کرده است. جنگ هشت ساله تحمیلی یکی از مصادیق مهم تهدیدات علیه تمامیت ارضی و استقلال نظام مقدس ما بود که در آن جمهوری اسلامی ایران با دست‌های خالی و بدون هر گونه حمایت خارجی و بین‌المللی، یک تنه تقریباً با همه جهان جنگید و از ۳۹ کشور اسیر گرفت و رد پای حمایت آشکار و پنهانِ لجستیکی، اقتصادی، فنی، جنگ‌افزاری، اطلاعاتی، مستشاری، شناسایی و… توسط دهها کشور از رژیم بعث عفلقی رهگیری و شناسایی شد.
پس از چهار دهه مبارزه بی‌امان با جهانخواران و مستکبران در شرایط کنونی، کشور با وجود دارا بودن ظرفیت‌های فوق‌العاده مادی و معنوی از یکسو و دستیابی به قله‌های پیشرفت در بسیاری از زمینه‌های علمی و تکنولوژیکی از سوی دیگر، متأسفانه در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، علمی و… با مشکلات و معضلات فراوان (نظیر رکود اقتصادی، فساد اقتصادی، قاچاق، رانت‌خواری، ویژه‌خواری، تبعیض، بیکاری، اشرافیگری، ولنگاری فرهنگی، طلاق، اعتیاد، آسیب دیدن نظام خانواده و… ) روبه‌رو است و در نهایت تأسف باید اذعان کنیم که عزم جدی برای تحقق «دولت اسلامی» در دولتمردان و احزاب سیاسی مشاهده نمی‌شود.
آن چیزی که دوران طلایی و افتخار آمیز دهه ۶۰ و ایام دفاع مقدس را در چهار دهه مبارزه مردم ایران در برابر نظام سلطه برجسته کرده و سبب تخصیص هفته‌ای با عنوان «هفته دفاع مقدس» و بزرگداشت آن و تکریم شیرمردان و رزمندگان دلیر و شجاع آن دوران شده است، بی‌تردید حجم و بزرگی تهدید و اهمیت آن نبوده و نیست که به اذعان و اعتراف تمامی اهالی کوی سیاست نبرد در حوزه‌های نیمه‌سخت (اطلاعاتی و امنیتی) و نرم (فرهنگی) به مراتب از جنگ نظامی پیچیده‌تر و سخت‌تر است، بلکه مزیت و برتری دوران دفاع مقدس را باید در مجموعه‌ای از شیوه‌های مدیریتی و تکریم ارزش‌های ناب ملی و اسلامی جست‌وجو کنیم. در قیاس بین دهه 60 و سه دهه بعد از آن با دو سؤال سلبی و ایجابی مواجه هستیم:
۱ – علت پیروزی‌های شگفت‌انگیز و معجزه گونه دوران دفاع مقدس (به رغم همه کمبودها، بی‌ثباتی مدیریتی، انفجارات و ترورها و کشتار مسئولان نظام، کودتا، تحرکات گروهک‌های محارب و معاند و…) چیست؟
۲ – علت ناکامی در ایجاد دولت اسلامی به‌عنوان سومین مرحله از مهندسی فرایند انقلاب اسلامی (با وجود افزایش امکانات، ظرفیت‌های روزافزون علمی و اقتصادی، توسعه تجارب مدیریتی و… ) چیست؟
کماکان این ابهام اساسی ذهن صاحب‌نظران و نخبگان را به خود مشغول کرده که چرا کشوری که بیش از ۷ درصد از ظرفیت‌های جهان را در اختیار دارد در اداره یک درصد از جمعیت جهان موفق نبوده است… و این سؤال نیز ذهن همه را مشغول ساخته که چرا در حوزه‌هایی نظیر موشکی، هوافضا، سلول‌های بنیادی، نانو، ماهواره و… شگفتی‌ساز بوده و به رتبه‌های برتر جهان دست یافته‌ایم اما هنوز در ساخت خودرو و امثال آن وامانده‌ایم و نبوغ و خلاقیت صنعت‌گران دولتی ما در حد اعمال تغییرات در طلق‌خطر، بوق و چراغ، سپر، گلگیر پراید خلاصه شده است!
پاسخ به هر دو سؤال به صورت کلی و در یک جمله کوتاه عبارت است از: «آنچه که در دوران دفاع مقدس و دهه آغازین انقلاب، عامل پیروزی و بالندگی و سرافرازی ملت و نظام بود در دهه‌های پساجنگ» متأسفانه عمداً یا سهواً کنار گذاشته شد ؛ ایثار، گذشت، دشمن‌شناسی و دشمن‌ستیزی و… و فضائل و مکرمت‌های اخلاقی منبعث از انقلاب اخلاقی حضرت امام راحل جای خود را به غربگرایی، غربگدایی، رفاه‌طلبی، تکاثر ثروت، اشرافیگری، ریاست‌طلبی و… داده و ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی و فزون‌طلبی نظام سلطه و استکبار جای خود را به تعامل با شیطان و وادادگی در برابر دشمن و تبعیت از استراتژی سازش و تسلیم و صرف‌نظرکردن از بخشی از حقوق ملت به بهانه‌های واهی و دست نیافتنی نظیر لغو تحریم‌ها داده است؟ دشمن ستیزی جای خود را به تعامل با دشمن و دشمن ندانستن شیطان داده است!
فضای کشور در دهه ۶۰ معطر بود به عطر خدا‌بینی به جای خودبینی. رزمندگان در طول سال‌های جنگ تحمیلی، در پیاده کردن فرمایشات امام راحل هیچ‌گاه تردید و دودلی به خود راه ندادند، با نظام قهر نکردند، برای وانهادن پست فرماندهی به فرد لایق‌تر از خود سر از پا نمی‌شناختند و گریه سر می‌دادند، برای تحقق منویات آن عزیز سفر کرده سر می‌دادند، سخن امام برایشان قاطع بود، مردم جنگ را باور داشتند، هیئت دولت جنگ را باور داشت ؛ شهید تندگویان به عنوان یک مدیر انقلابی و شجاع بر اساس وظیفه انقلابی برای رسیدگی به جریان استخراج و صادرات نفت در خط مقدم جنگ حاضر بود. حضرت امام سلام‌الله علیه حتی بر طراحی انقلابی ساختار وزارتخانه‌ها و نهادها تأکید و اصرار داشت و ساختار جهاد سازندگی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و… طبق همین مدل طراحی گردید و علی‌الظاهر قرار بود همه وزارتخانه‌ها نیز به تبع جهاد سازندگی ساختاری جهادی به خود گرفته و با عزم انقلابی و با تحرک جهادی وظایف خود را انجام دهند و اگر وزارتخانه‌های «جهاد آموزش و پرورش»، جهاد صنعت معدن تجارت، جهاد راه و شهرسازی، جهاد امور خارجه و… تشکیل می‌شد قطعاً اوضاع خدمت رسانی در دولت جز این بود که هست. باید بپذیریم که بعد از جنگ تحمیلی، مسئولان و دولتمردان ما مسیر زراندوزی و اشرافیگری را در پیش گرفته و از فضای الهی و جهادی جنگ فاصله گرفتند و هر چه پیش‌تر آمدند، بیشتر فاصله گرفتند… باید بپذیریم که اصحاب سیاست مسیر را اشتباه رفته و فرصت‌سوزی کرده‌اند، وصیت امام راحل به فراموشی سپرده شده و نامحرمان و نااهلان در ساختار نظام رخنه و جایگاه‌های مدیریتی نظام را اشغال کرده و به طراحی فتنه‌های و کودتاها نرم پرداخته و برای نظام هرینه‌های بی‌شمار تولید کردند. باید بپذیریم که از ظرفیت‌های داخلی نظام استفاده نشده و حمایت از تولید ملی جای خود را به واردات بنجل‌های خارجی داد و این رویه غلط تا آنجا پیش رفت که آشکارا به تحقیر ملت پرداخته و گفتند هنر ملت ایران پختن قورمه سبزی و آبگوشت بزباش است و باید برای اداره کشور باید مدیر را هم از خارج وارد کنیم!
و امروز در سی‌و نهمین سال انقلاب شکوهمند اسلامی، این تقارن مبارک (هفته دفاع مقدس با دهه محرم) حکم می‌کند که عقلا، نخبگان، اهالی کوی سیاست و همه دست‌اندرکاران و دلسوزان و صاحبان کرسی‌های سیاسی و فرهنگی نظام در جای جای کشور (حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها و… ) به بازمهندسی ساختارهای دولت اسلامی (سخت‌افزاری و نرم‌افزاری) با الگوگیری از الگوهای مدیریتی و اخلاقی نهضت حضرت سیدالشهدا علیه السلام و جنگ تحمیلی پرداخته و مسیر تحقق دولت اسلامی را هموار سازند.
منبع: روزنامه جوان
