انزوا و گوشه گیری ارمغان بازی های رایانه ای است

بازی با گوشی های هوشمند و رایانه نه تنها باعث ایجاد خلاقیت در کودک نمی شود بلکه مشکلات جسمی و روانی را در آینده برای آنان ایجاد می کند.

رقیه یار احمدی جامعه شناس و آسیب شناس اظهار کرد: در گذشته بیشتر بازی ها گروهی بود و بازی هایی از جمله گل یا پوچ، هفت سنگ، گرگم به هوا، خاله بازی، عمو زنجیرباف، وسطی و غیره در میان کودکان رواج داشت اما در حال حاضر با گسترش آپارتمان نشینی، بازی بچه ها به سمت استفاده از رایانه، گوشی های هوشمند، ایکس باکس، ایکس فور و غیره محدود شده است.

وی ادامه داد: بازی های گروهی در برقراری ارتباط با محیط های اجتماعی نقش اساسی داشته و باعث آموزش بسیاری از مهارت های اجتماعی می شود همچنین در بازی های گروهی، کودکان با قوانین، مقررات و سلسله مراتب آشنا شده و رقابت، رفاقت، همکاری، تعاون و تجربه و شکست را می آموزند.

یار احمدی با بیان اینکه امروزه سبک زندگی افراد انفرادی شده و با یکدیگر تعامل کمتری دارند که به همین دلیل کودکان هم انفرادی رشد کرده و به بازی های تک نفره تمایل بیشتری دارند، تصریح کرد: در گذشته بعضی از بازی‌ها بر عملکرد جسم و نوع حرکات کودکان تأثیر گذار بود مانند بازی «یک قل دوقل» که برای تمرکز و توجه مفیدبود، از طرفی کودکان با انجام بازی‌های گروهی مهربانی و صمیمیت را با هم تقسیم کرده که همین مشارکت، آنها را از منزوی بودن دور می کرد،در حالی‌که بازی بچه های امروزی بیشتر تک‌نفره شده و انگیزه‌ای برای دور هم جمع شدن ندارند.

این جامعه شناس در خصوص تاثیر بازی ها در تربیت کودکان، خاطر نشان کرد: بیشتر بازی‌های بچه‌‌های امروز رایانه‌ای است به همین دلیل کمتر به بازی‌های گروهی می‌پردازند، بنابراین تمایل به گوشه گیری و انزوا به مرور زمان در روحیه آنها و آینده‌شان تأثیر گذار خواهد بود، بر این اساس باید کودکان را به سمت بازی‌های دسته‌جمعی تشویق کنیم و صمیمیت را بین آنها از طریق بازی منتقل کنیم تا در بازی‌های گروهی هم ذهن و هم جسم‌شان پرورش یافته و بازی بتواند خلاقیت آنها را به کار بیندازد.

وی یادآور شد: ایجاد خلاءهای عاطفی در رفتار کودکان، کوتاهی قد، چاقی یا لاغری اندام، کاهش استعداد، عدم توانایی در برقراری ارتباط با همسالان، گوشه گیری و انزوا، ضعف بینایی، کاهش اعتماد به نفس، پرخاشگری، تاخیر در تکامل زبانی و غیره از مهم ترین مضرات صرف وقت بیش از حد کودکان با تبلت، گوشی های هوشمند و رایانه همچنین کاهش ارتباط و برقراری روابط عاطفی با والدین است.

یار احمدی بیان کرد: انجام بازی های مجازی از طریق گوشی و تبلت بسیار اعتیاد آور است در حالی که شاید از نظر والدین انجام بازی اینترنتی باعث ایجاد خلاقیت در کودکان شود ولی این امر نه تنها باعث خلاقیت و هیجان واقعی در آنها نمی شود بلکه باعث کاهش قدرت تخیل در کودک می شود و به همین دلیل یکی از فرهنگ های غلطی که در اغلب خانواده ها وجود دارد این است که قبل از آگاهی رسانی و آموزش امکانات، فضای مجازی را در اختیار کودکان قرار می دهند که این بی توجهی خطرات بسیاری را برای فرزندان در پی خواهد داشت.

این جامعه شناس با بیان اینکه نقش والدین در اعتیاد فرزندان به بازی های رایانه ای بسیار مهم است، افزود: برخی والدین در مهمانی و یا مکان هایی که می خواهند کودک خود را ساکت کرده و به نوعی از شلوغ کاری او پیشگیری کنند، گوشی تلفن همراه خود را به عنوان سرگرمی در اختیار آنان قرار می دهند و یا اغلب اوقات والدین در زمانی که مشغول صحبت با اطرافیان بوده و می خواهند کودک مزاحم آنها نشود، از تبلت و رایانه به عنوان بهترین ابزار برای ساکت کردن فرزندشان استفاده می کنند که این موضوع موثرترین و مهمترین عامل برای سوق دادن فرزندان به فضای مجازی است .