انزجار ورزشکاران دنیا از رژیم صهیونیستی؛ از مارادونا تا رونالدو

امتناع از رویارویی با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس در حمایت از مردم فلسطین فقط مختص ورزشکاران ایرانی نیست، ورزشکاران دیگر کشورها هم این حمایت را بارها نشان داده‎اند.

گستردگی ورزش و نفوذ و تاثیرگذاری که رویدادها و چهره های این عرصه دارند، باعث شده تا بسیاری از پیام های سیاسی در میادین بزرگ ورزش و از طریق قهرمانان آن منتقل شوند چراکه آنها ورزش را از سیاست جدا نمی بینند.

المپیک ۱۹۷۶ مونترال به خاطر همین نوع نگاه و پافشاری روی آن در آفریقا «المپیک زشت» نام گرفت و همچنان هم به این اسم مشهور است چراکه در آن سال کمیته بین المللی المپیک به درخواست بسیاری از کشورهای آفریقایی برای محروم کردن نیوزلند از حضور در آن دوره المپیک پاسخ منفی داد و همین مسئله باعث تحریم کردن این دوره از بازی ها توسط مسئولان و ورزشکاران ۲۹ کشور آفریقایی شد. آنها به خاطر حضور نیوزلند در مسابقاتی در آفریقای جنوبی تحت عنوان آپارتاید خواستار محرومیت این کشور شده بودند.

اما عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی به خاطر اقدامات وحشیانه این رژیم در فلسطین هم از جمله پیام ها و اقدامات ورزشی برگرفته از جهان سیاست است. دولت ایران از آنجا که رژیم غاصب و اشغالگر قدس را به رسمیت نمی شناسد برای شهروندان اسرائیلی روادید صادر نمی کند. این نگاه و اقدام سیاسی اینگونه به ورزش ورود کرده که ورزشکاران کشورمان از حضور در هر میدانی که نمایندگان رژیم صهیونیستی یک طرف آن هستند، امتناع کنند.

سه دهه امتناع از رویایی با حریفان اسرائیلی

بر این اساس سه دهه از خودداری ورزشکاران و تیم های ایرانی برای مبارزه با حریفان اسرائیلی می گذرد. مسابقات کشتی ۱۹۸۳ قهرمانی جهان ( کی یف) آخرین میدانی بود که در آن ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی رو در روی هم قرار گرفتند. در آن رقابت ها بیژن سیف خانی فرنگی کار کشورمان مقابل حریفی از اسرائیل با نام رابینسون کوناشویلی پیروز شد اما بعد از این مبارزه و در حالی که رقابت های کشتی آزاد هنوز آغاز نشده بود، کاروان کشتی ایران با دستور وزارت امور خارجه و تاکید بر به رسمت نشناختن اسرائیل به کشور بازگشت.

از آخرین جدال ورزشی ایران و اسرائیل تا به امروز، نمایندگان زیادی از کشورمان در رشته های مختلف در راستای مواضع سیاسی ایران و برای اعتراض به سیاست های رژیم اشغالگر قدس و جنایات این رژیم از رویارویی با حریفان اسرائیلی امتناع کرده اند حتی به قیمت از دست رفتن مدال طلای المپیک و سهمیه این رویداد بزرگ ورزشی.

باخت عمدی علیرضا کریمی مقابل حریفی از روسیه برای امتناع از رویارویی با نماینده رژیم صهیونیستی در رقابت های ۲۰۱۷ کشتی آزاد امیدهای جهان آخرین موضع گیری ورزشی ایران و نسبت به اسرائیلِ غاصب بود. البته این دومین بار بود که کریمی با اقدام خود، به رسمیت نشناختن رژیم اشغالگر قدس توسط جمهوری اسلامی ایران را اعلام می کرد. وی اولین بار در مسابقات ۲۰۱۳ جوانان جهان (بلغارستان) از رویارویی با کشتی گیر اسرائیلی امتناع کرد و شانس مدال طلای خود را از دست داد.

ورزشکاران غیرایرانیِ ضد صهیونیست

به گزارش مهر، آنچه مسلم است برخورداری از اشتراک دینی با مردم فلسطین یکی از مهمترین دلایل برای حمایت ایران از مردم این کشور است که موضع گیری های سیاسی – ورزشی برای اعتراض به جنایت های رژیم اشغالگر قدس را موجب شده است اما علاوه بر ورزشکاران ایرانی، هستند ورزشکارانی از دیگر کشورها که اتفاقا به لحاظ دینی و مذهبی یا حتی نژادی هیچ نقطه اشتراکی با فلسطین ندارند اما حامی مردم مظلوم این کشور می باشند و با اقدام خود آن را اعلام کرده اند چون موضع آنها شرافت و انسانیت است و بر همین اصل مخالف اقدامات خونین و اشغالگرانه اسرائیل هستند.

* اسطوره فوتبال جهان و آرژانتین یعنی «دیه‌گو آرماندو مارادونا» از جمله ورزشکارانِ حامی مردم فلسطین است. وی حتی در این رابطه تاکید کرده بود که واکنش و عصبانیت دیگران برایم اهمیتی ندارد و هرگز از موضع خود کوتاه نمی آیم.

عکس مارادونا در حالیکه شالی منقش به پرچم فلسطین را بالای سر برده است، از عکس های مشهور این فوتبالیست است که در رسانه ها هم خیلی دست به دست شد.

* یکی از محبوب ترین چهره های فوتبال جهان یعنی کریستیانو رونالدو که عنوان مرد سال فوتبال جهان را هم در کارنامه دارد از جمله ورزشکاران مطرح در اعتراض به جنایت خونین اسرائیل در فلسطین و حمایت از مردم مظلوم این کشور است تا جائیکه پس از دیدار تیم ملی کشورش برابر اسرائیل نه تنها حاضر ب تعویض پیراهنش با بازیکن حریف نشد، بلکه در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه « درخاک اسرائیل هستید یا فلسطین؟»، تاکید کرد که من در خاک فلسطینم.

اما اقدام بارز این فوتبالیست پرتغالی در حمایت از مردم مظوم فلسطین آنجا بود که کفش های طلای خود را به فروش گذاشت تا از درآمد آن برای ساخت مدرسه و مرکز خیریه در غزه استفاده کند.

* «جام جهانی مهمتر از فلسطین است؟»، این بخشی از توئیت «فردیناند» مدافع فوتبال انگلستان است. این بازیکن تیم فوتبال منچستر یونایتد در جریان حملات نظامی رژیم صهیونیستی به عزه در صحفه توئیتر خود به این اقدامات جنایت بار اسرائیل اعتراض کرد. وی در بخشی از توئیت خود با تاکید بر اینکه عشق، سلامتی و ایمنی مردم فلسطین از آنها گرفته شده است، تاکید کرد که «واقعا جام جهانی مهمتر از فلسطین است؟»،

* اما اقدام انسان دوستانه رونالدو مورد استقبال خیلی دیگر از ورزشکاران قرار گرفت و از جمله «سفیان فغولی»؛ این ستاره مسلمان تیم ملی فوتبال الجزایر بعد از فروش کفش طلای کریستیانو رونالدو در یکی از پست های خود نوشت: «کریس، دوست عزیزم! از تو تشکر می‌کنم که از مردم فلسطین حمایت کردی. این کار تو سرمشق بزرگی برای دیگران است.»

بازیکن مسلمان تیم ملی فوتبال الجزایر و دیگر هم تیمی هایش که در جام چهانی ۲۰۱۴ حضور داشتند، پاداش ۹ میلیون یورویی فیفا را برای کمک به مردم غزه اهدا کردند و اینگونه اعتراض خود را به جنایات رژیم اشغالگر قدس نشان دادند.

* میزبانی مسابقات جام ملت های زیر ۲۱ سال فوتبال اروپا به فلسطین داده شده بود اما این موضوع با واکنش هایی از سوی برخی و از جمله «ادین هازارد» مواجه شد. این بازیکن بلژیکی تیم فوتبال چلسی در اعتراض به حملات نظامیان رژیم صهیونیستی و ادامه جنایات آنها در غزه در زمان برگزاری مسابقات و اینکه اینگونه اقدامات با ارزش های ورزشی مغایرت دارد، نسبت به این میزبانی واکنش نشان داد. در همین زمینه این بازیکن همراه با ۶۲ نفر دیگر طوماری را امضا کردند.

گذشتن از حق قطعی و قهرمانی برای اعلام اعتراض

از زمانی که ایران به عنوان کشور پیشرو در حمایت از مردم مظلوم فلسطین، اسرائیلِ غاصب را به رسمیت نمی شناسد و این یکی از اصول اصلی نظام و سیاست خارجی کشور را به خود اختصاص داده است، امتناع از رقابت با حریفان اسرائیلی در هر میدانی هم به یکی از اصول ورزش تبدیل شده است.

حتی بعضا بازیکنان ایرانی در قراردادی که با تیم های اروپایی منعقد می کنند یا در توافقات خود، شرط عدم رویارویی با تیم های اسرائیلی را لحاظ می کنند.

در هر صورت و از میان ایرانی ها، شاید آرش میراسماعیلی مشهورترین ورزشکار ایرانی باشد که اقدام به عدم رویارویی به نماینده رژیم اشغالگر قدس کرد چون به خاطر این اقدام شانس مدال طلای مسلم خود در المپیک آتن را قبل از آنکه روی تاتامی برود، از دست داد. البته اقدام محمد علیرضایی هم کمتر از میراسماعیلی نبود. وی که برای اولین‌بار شنای ایران را صاحب سهمیه المپیک کرده بود، به خاطر حضور یک ورزشکار اسرائیلی در خط 7 مسابقات شنای المپیک پکن، از رقابت بازماند.

به جز اما در فهرست ورزشکارانی که از رقابت با حریفان اسرائیلی خودداری کرده اند، نام ورزشکارانی از بسیاری رشته ها به چشم می خورد؛ از امیررضا خادم قهرمان کشتی آزاد گرفته تا فاطمه برقول شطرنجباز نابینا، صالح نجفی شطرنجباز ۱۰ ساله، علیرضا ادهمی، علی پاکدامن، شروین و شایان طلوعی، امیر رضا کنعانی، محمد خمسه، حامد صداقتی، سیدحسین عابدی، محمدحسین ابراهیمی، حامد صیاد قنبری و بهداد مرادی (شمشیربازی)، جواد محجوب، امیر قاسمی نژاد، بهزاد وحدانی و قاسم نوری‌زاده (جودو)، کمال علی‌خواه (سامبو) و حتی وحید هاشمیان که هنگام حضور در بایرن مونیخ از همراهی این تیم برای انجام دیداری در تل آویو امتناع کرد و …

علاوه بر ورزشکاران، رعایت اصل به رسمت نشناختن اسرائیل را در میادین ورزشی لحاظ می کنند مانند عباسعلی اکبری که در مسابقات جهانی طناب کشی (هلند) از قضاوت دیداری که اسرائیل در آن حضور داشت، امتناع کرد. فرخنده سلیمانی هم قضاوت دیداری که پینگ پنگ باز اسرائیلی در آن حضور داشت را نپذیرفت. حتی غلامحسین ذوالقدر هم در تورنمنت کرواسی از رفتن روی سکو و به گردن انداختن مدالش صرفنظر کرد چون یک تکواندوکار اسرائیلی در بین سه نفر برتر آن وزن حضور داشت.

این اقدام ورزشکاران ایرانی که برگرفته از حسِ انسان دوستانه آنها و در اعتراض با جنایات رژیم اشغالگر قدس انجام می شود همواره مورد توجه مقامات بوده است تا آنجا که سال گذشته مقام معظم رهبری دیداری با علیرضا کریمی داشتند و اقدام وی را در باخت عمدی برای عدم رویارویی با حریف اسرائیلی مورد تجلیل قرار دادند.