انتقاد کانون استادان دانشگاه شریف از بودجه 97: دانشگاه شریف 40 میلیون دلار / دانشگاه ملک سعود 2.5 میلیارد دلار

کانون صنفی استادان دانشگاه شریف درباره بودجه دانشگاه ها در سال ۹۷ بیانیه ای منتشر کرد.

به گزارش عصرایران، متن این بیانیه به شرح زیر است:

به نام خدا

انتشار ردیف های بودجه پیشنهادی برای نهادهای مختلف در سال ۹۷، انتشار فهرستی از حقوق های خارق العاده مدیران موسسات دولتی و نیمه دولتی، بروز مشکلات معیشتی برای گروه های زیادی از هموطنان و نارضایتی آنان و سرانجام نیاز به شفافیت و ارتقای آگاهی عمومی، ما اعضای شورای کانون صنفی استادان دانشگاه شریف را برآن داشته است که پیشگام شویم و وضعیت اقتصادی دانشگاه خود را برای هم وطنان توضیح دهیم.

دلایل ما برای این اقدام متعدد اند: نخست انکه ما امیدواریم به عنوان بخشی از مصرف کنندگان ثروت عمومی کشور چگونگی و چرایی بودجه خود و طریقه مصرف آن را برای هموطنان توضیح دهیم چرا که دانستن این امور را حق بدیهی آنان به عنوان مالکان طبیعی این ثروت عمومی می دانیم. دوم اینکه ما امیدواریم الگویی برای دیگر موسسات و نهادها شویم تا آنها نیز با اقدامی مشابه در این راه گام نهاده و به شفاف سازی و سالم سازی فضای اجتماع کمک کنند. سوم اینکه تصویر دقیقی از وضعیت اقتصادی همکاران خود بخصوص استادان جوان ارائه دهیم، سرانجام و مهم تر از همه می خواهیم به دولت و مجموعه نظام نسبت به عواقب زیانبار تبعیض های فاحش در تخصیص بودجه و بی اعتنایی آنها نسبت به نهاد دانشگاه هشداردهیم.

ما امیدواریم که با این کار باب گفتمانی را بگشاییم که در آینده با کمک همکاران دیگر دانشگاه ها، و صاحب نظران از همه رشته ها به یک همگرایی عمومی چه در سطح ملی و چه در سطح نظام سیاسی بینجامد.

دانشگاه صنعتی شریف بیش از پنجاه سال پیش با دورنمای ایجاد موسسه ای پیشرو در عرصه آموزش علمی و تکنولوژیک به نحوی که بتواند با بهترین موسسات دنیای پیشرفته رقابت کند تاسیس شد. آن رویای بزرگ، که با بازگشت بسیاری از دانش اموختگان از بهترین و بزرگ ترین دانشگاه های دنیا و با مدیریتی منضبط و روشمند آغاز شد، با همراهی خیل عظیم جوانان بسیار مستعد، تا به امروز که بیش از نیم قرن از آن تاریخ سپری شده، همواره نیروی محرک و اصل راهنمای بنیادین دانشگاهیان شریف بوده است. شکوفایی ناشی از انقلاب اسلامی و شور و شوق سازندگی کشور بر این نیروی محرکه اولیه بیش از پیش افزود تا سرانجام شریف در کنار دیگر دانشگاه های بزرگ به عنوان یکی از مهم ترین مراکز تربیت نیروی متخصص و کارآمد برای ایران امروز در آید. امروزه بار اداره کشور در تمامی شئون علمی، صنعتی، دفاعی و مدیریتی بر عهده نیروی متخصصی است که توسط همین دانشگاه و دانشگاه های بزرگ دیگر تربیت می شوند.

ما با همین نیروی محرکه و با درک شرایط سخت و محرومیت هایی که تصور می رفت همگان به یکسان از آن بهره مندند، توانسته ایم کیفیت و استاندارد های بالای آموزشی را در حد دانشگاه های خوب دنیا نگاه داریم. ما با تکیه بر همین اصول توانسته ایم ارزش و اصالت آموزش و پژوهش خود را در دوران هجوم مدرک گرایی حفظ کنیم. امروزه دانشگاه صنعتی شریف دارای ۱۳ دانشکده علوم و مهندسی و ۱۸ پژوهشکده و مرکز پژوهشی در عرصه ای گسترده از فناوری های مختلف است. این مجموعه دارای ۴۸۴ عضو هیئت علمی، و در حدود ۱۲۰۰ کارمند و ۱۲۰۰۰ دانشجو در مقاطع مختلف تحصیلی از کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری است.

اما بودجه تخصیص داده شده به چنین مجموعه عظیمی در سال ۹۷ تنها ، ۱۷۰ میلیاردتومان است که از بودجه بسیاری از موسسات آموزشی غیر دانشگاهی کمتر است. در مقایسه با این نوع موسسات که احتمالا هزینه های مشابهی چون هزینه های اسکان، تغذیه دانشجویان و امور روزانه دارند، دانشگاه شریف می بایست هزینه های نگهداری و به روزرسانی تجهیزات بیش از دویست آزمایشگاه، کارگاه و مراکز داده پردازی را نیز از همین بودجه تامین کند. کافی است که توجه کنیم هزینه های جاری، تعمیرات و نگاهداری خوابگاه های دانشجویی که در مقایسه با آزمایشگاه ها هیچ گونه تجهیزاتی ندارند سالانه بالغ بر ده میلیارد تومان است. با این وجود دانشگاه می بایست با بروز رسانی آزمایشگاه ها و امکانات کلاس ها و تالارهای درسی اش با برترین دانشگاه های دنیا و منطقه رقابت کند تا جذابیت کافی برای ماندن دانشجویان در کشور برای ادامه تحصیل ایجاد کند.

برمبنای چنین بودجه ای، متوسط دریافتی خالص ماهیانه یک استادیار، یک دانشیار، و یک استاد به ترتیب حدود ۳.۵، ۵ و ۷ میلیون تومان است. چنین دورنمایی از درآمد به خصوص برای استادیاران جوانی که مواهب زندگی و کار در جوامع غربی را رها کرده و به عشق خدمت به کشور باز می گردند ولی از تامین حداقل های زندگی نیز بازمی مانند، به شدت ناامید کننده است.

در مقیاس کلان تر نیز مقایسه ای با بودجه دانشگاه های کشورهای منطقه که از نظر سیاسی رقیب ایران به شمار می روند ولی پتانسیل های علمی بسیار کمتری دارند (۴۰ میلیون دلار بودجه دانشگاه شریف با ۱۲۰۰۰ دانشجو در مقایسه با ۲.۵ میلیارد دلار بودجه دانشگاه ملک سعود با ۵۵۰۰۰ دانشجو) نشان می دهد که نحوه تخصیص بودجه در کشور ما تا چه اندازه به چشم انداز توسعه پایدار و تاثیر آن در رقابت های منطقه ای بی توجه است.

ما ناچاریم هشدار دهیم تخصیص این چنینی بودجه که بدون توجه به کارکرد نهادهای مختلف در امر توسعه علمی، مدیریتی، صنعتی و دفاعی صورت می گیرد دیر یا زود موتور توسعه کشور را به سکون کامل خواهد کشاند.

ما ناچاریم هشدار دهیم که بی توجهی به حقوق دبیران و معلمان که نسل های آینده حتی بیش از استادان دانشگاه مرهون دانش، کوشش و نوآوری انهاست زیانبار است.

ما ناچاریم هشدار دهیم که اگر چه در کنار دیگر هموطنان شرایط سخت کشور را درک می کنیم و چون گذشته با عشقی که برگرفته از آرمان اولیه ماست، به کار خود ادامه خواهیم داد، اما در مواجهه با ناملایمات ملموس زندگی آرمان ها نیز ممکن است از پا در آیند و شکیبایی ها به سر برسند.

کانون صنفی اساتید دانشگاه صنعتی شریف