“امدادگران بی‌امداد” را دریابیم
یک روانپزشک ضمن هشدار نسبت به بروز آسیب‌های جدی جسمی و روحی در امدادگران در جریان امدادرسانی به حوادث، بر لزوم انجام حمایت‌های روانی و اجتماعی از این افراد تاکید کرد.
دکتر محمدباقر صابری زفرقندی در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: وقتی حادثه ای مثل زلزله رخ می‌دهد، افراد زیادی آسیب خواهند دید. عامه مردم در حواث، بیشتر افراد زخمی و یا فوت شدگان را مد نظر قرار می‌دهند؛ در حالیکه این میزان آسیب فقط بخش کوچکی از کوه عظیم آسیب‌ها است.
وی افزود: آسیب دیدگان اولیه حوادثی مثل سیل و یا زلزله، بمباران‌های هوایی و جنگ، کسانی هستند که مستقیما دچار آسیب جسمی و یا جانی شده‌اند. ولی آسیب‌های جدی و پایدارتر برای بازماندگان باقی خواهد ماند که در ماه‌های بعد خودش را به رخ خواهد کشید. خانواده، زنان و کودکان بازمانده از حوادث، قربانیان پنهان در همه حوادث هستند.
این روانپزشک ادامه داد: در کنار موارد مذکور گروه دیگری نیز هستند که به شدت در معرض خطر و آسیب‌های جدی جسمی و روانی هستند. این گروه امدادگرانی هستند که بی‌وقفه و خستگی ناپذیر در تدارک کمک به همنوعان خود برآمده‌اند. به پاس قدردانی و توجه به اهمیت تلاش این عزیزان و به تاسی از فرهنگ جبهه و جهاد نام این بزرگواران را ” امدادگران بی‌امداد” می‌گذارم.
وی گفت: سنگرسازان بی‌سنگر عنوانی بود که به جهادگران جبهه داده شده بود. عظمت کار آنها در این بود که بی‌آنکه خود در سنگری امکان پناه داشته باشند، در سرحد خلوص و جانفشانی برای رزمندگان سنگر می‌ساختند.
صابری زفرقندی افزود: امدادگران نیز همین گونه هستند. بدون هرگونه حفاظی که خود و خانواده‌شان را ایمن نگه دارد، خاضعانه برای نجات جان دیگران سراز پا نمی‌شناسند. این عزیزان دائما با صحنه‌های فجیع و دردآور روبرو می‌شوند.
وی ضمن تقدیر از همه تلاش‌های عزیزان امدادگر تاکید کرد: امدادگران اعم از تیم‌های امداد و نجات و فعالین در اورژانس‌ها، به هیچ عنوان از مراقبت‌های لازم برای حفظ سلامتی جسمی و روان خودشان دریغ نکنند. با مشاهده کمترین علامت مثل اضطراب، بی‌خوابی، بی‌قراری و تکرار ذهنی صحنه‌های فجیعی که دیده‌اند، با کارشناس سلامت روان، روان‌شناس و یا روانپزشک مشاوره کنند.
این روانپزشک افزود: همکاران محترم سلامت روان نیز در کنار خدماتی که به گروه هدف اصلی ارائه می‌کنند، نباید از دادن خدمات به امدادگران غفلت کنند. تحقیقا ضرورت دارد تا برنامهظ های آموزشی منظم و حمایت‌های کافی روانی و اجتماعی از امدادگران و خانواده آنها در دستور کار دستگاه‌های مسوول مثل وزارت بهداشت و یا جمعیت هلال احمر قرار گیرد
