افزایش بی سر و صدای قیمت دارو
در این بین، پای بیمه‌ها به میان کشیده می‌شود که بیمه‌ها نیز مدعی هستند یک بودجه محدود برای پوشش هزینه‌های دارو در اختیار دارند.
دولت برای سال ۱۴۰۲، بودجه ۶۹ هزار میلیارد تومانی برای یارانه دارو و تجهیزات پزشکی در نظر گرفته است که همین موضوع، تا حدود زیادی منجر به تشدید مشکلات در حوزه دارو شده است. به طوری که عنوان می‌شود این بودجه برای ۳ ماه از سال ۱۴۰۲ جوابگو خواهد بود.
در این بین، افزایش قیمت داروهای OTC یا همان بدون نسخه، معضلی است که به آن توجه نمی‌شود. در حالی که سیر صعودی قیمت اقلام دارویی بدون نسخه در دو سه سال اخیر و بعد از پاندمی کرونا در کشور، به شکل عجیبی رشد داشته است. به طوری که معمولی‌ترین داروهای دم دستی مردم که قرص‌های سرماخوردگی، استامینوفن و شربت‌های سرماخوردگی و دیفن هیدرامین، تا ۵۰۰ درصد هم افزایش قیمت داشته اند.
در ابتدای شروع پاندمی کووید ۱۹ قیمت یک شیشه شربت دیفن، ۲ هزار تومان بود که الان به حدود ۱۵ هزار تومان رسیده است. قیمت یک ورق قرص سرماخوردگی از ۵۰۰ تومان به ۶,۰۰۰ تومان رسیده است.
اینها فقط چند قلم از داروهای معمولی و دم دستی است که مصرف روزانه و روتین دارند. اما، چون نگاه‌ها به سمت داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج است، فکر می کیم دارو فقط برای یک عده از بیماران، افزایش یافته است.
در همین ارتباط، حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، چندی پیش نامه‌ای به رئیس جمهور نوشت و از بابت کمبود دارو هشدار داد.
وی در آن نامه عنوان داشته بود که میزان موجودی مواد اولیه (مؤثر) دارویی در سطح کارخانجات و شرکت‌های تولید کننده دارویی کشور طی شرایط کنونی در پایین‌ترین سطح خود است که اگر برای تأمین کمبودها و کسری‌ها اقدامات لازم صورت نگیرد، بدون شک فرآیند تولید داروی داخلی مختل خواهد شد و عواقب ناگواری نظام سلامت کشور را تهدید خواهد نمود.
به نظر می‌رسد، قبل از اینکه وارد بحران دارویی از نوع پاییز و زمستان سال گذشته شویم؛ باید تدبیری اندیشید.
