اصلاحطلبان انگیزه زیادی برای نگهداشتن جهانگیری و خروج از تحقیر روحانی دارند
یک تحلیلگر مسائل سیاسی میگوید: به نظرم روحانی در وضعیتی است که برخی مشاورههای رادیکال تکنسینهای سیاسی را برای جبران مناظره قبل میپذیرد.
پرویز امینی تحلیلگر مسائل سیاسی در گفتوگویی به موضوعاتی از جمله نامزد پوششی اصلاحطلبان و … اشاره کرده است که بخشهایی از این گفتوگو به شرح زیر است:
اصلاحطلبان از ابتدای ماجرا، موضوع نامزد پوششی را نفی میکردند و مخالف بودند. الان بحث جایگزینی آقای جهانگیری مطرح شده. تحلیل شما چیست؟
امینی: آنهایی که نفی میکردند دولتیها و همراهان نزدیک وی مثل نوبخت و واعظی بودند. چراکه میدانستند این مسئله به معنای قبول ضعف رئیسجمهور مستقر است. به هر حال نامزد ضربهگیر یا پوششی، توجیه قابل دفاع سیاسی و اجتماعی برای رئیسجمهور مستقر ندارد. البته برای جریان اصلاحطلب امتیاز محسوب میشود. چرا که دستکم فرصت پیدا میکند که خود را در سطح اول سیاست و حاکمیت بازسازی و بازیابی کند. چیزی که به شدت به خصوص بعد از فوت مرحوم هاشمی به آن نیاز داشت.
به نظر شما آقای روحانی ممکن است به نفع جهانگیری بعد از مناظرات کنار بکشد؟
امینی:در پدیدارهای انسانی و اجتماعی، خصوصا در سیاست و نیز بویژه در صحنه سیاست ایران، هر چیزی ممکن است و همانطور که پیش از مناظرهها گفتم، در صورتی که جهانگیری موقعیت مناسب اجتماعی پیدا کند، آنچنانی که در مناظره اول نشان داد، احتمال ایفای نقش عارف در سال 92، توسط روحانی وجود دارد. اگرچه به دلیل رئیسجمهور مستقر بودن روحانی، این کار به آسانی کنار رفتن عارف نیست.
دلیل حملههای پی در پی روحانی و جهانگیری، توأمان به قالیباف چه بود؟ و چرا دو کاندیدای مکمل، هیچ هجمهای به رئیسی نداشتند؟
امینی: یک بخشی از این مسئله به کنش سیاسی قالیباف در کل فرآیند انتخابات و نیز مناظره بر میگشت که توانست خود را به عنوان قطب مخالف دولت مستقر تثبیت کند و یک بخش دیگر نیز به استراتژی تهاجمی قالیباف در مناظره بر میگشت که به طور طبیعی زوج روحانی و جهانگیری را در برابر او قرار میداد. علاوه بر این، علیرغم انتظار، رئیسی هنوز کنش سیاسی موثری که دولت مستقر را به چالش بکشد، از خود نشان نداده است و به طور طبیعی از میدان تهاجم روحانی و جهانگیری فعلا بیرون مانده است.
زوج روحانی و جهانگیری در مناظرات دوم و سوم و ادامه فعالیت تبلیغاتی خود، چه استراتژیای خواهند داشت؟
امینی: آنها خصوصا روحانی که موقعیت اصلی را در رقابتهای انتخاباتی دارد، بر خلاف استراتژی تهاجمی قالیباف در مناظره نخست، دارای استراتژی محافظهکارانه و فرصتطلبانه بودند که روحانی در پیش بردن این استراتژی ناکام بود و از خود چهره ضربهپذیری نشان داد. بنابراین اولویت آنها در مناظرههای بعدی، بازسازی این ناکامی و ناتوانی در سطح اجتماعی و سیاسی است و این مسئله آنها را نیازمند استراتژی تهاجمی خواهد کرد. به نظرم روحانی در وضعیتی است که برخی مشاورههای رادیکال تکنسینهای سیاسی را برای جبران مناظره قبل میپذیرد. اکنون روحانی در رادیکالیسم، استعداد تکرار موسوی بعد از 88 را دارد و هر چه بیشتر احساس کند از رئیسجمهور دوازدهم شدن فاصله گرفته است، به تکرار این رادیکالیسم بیشتر نزدیک میشود.
نسبت اصلاحطلبان و روحانی در چهار سال دولت یازدهم چگونه تعریف میشود؟
اصلاحطلبان به دلیل فاصلهگذاری با حاکمیت بعد از حوادث سال 88، عملا در موقعیت آپاندیس دولت روحانی بودند و نقش بادیگارد و ضربهگیر سیاسی و اجتماعی دولت روحانی را بازی میکردند و از این موقعیت و کنش، احساس تحقیر داشتند. حتی با همین توجیه ضربهگیر، توانستند روحانی را برای اجازه حضور جهانگیری در انتخابات متقاعد کنند. بنابراین انگیزه مضاعف دارند اگر بتوانند، خود را از زیر بار این تحقیر در هر سطحی که میشود، نجات بدهند.