از اجرای بهرام رادان شگفت‌زده شدم
کارگردان ماجرای نیمروز نوشت: همراهی «سهراب پورناظری» با گروه نمایش؛ غافلگیرکننده بود؛ اینکه یک موزیسین تا این اندازه در اجرا مشارکت داشت باشد؛ اتفاق هیجان‌انگیزی است، هر چند که من از اجرای بهرام رادان نیز شگفت‌زده شدم.
«شاهنامه» اثر بزرگی برای ایرانیان است، نشانِ تمدن این سرزمینِ بهناور؛ اما این اثر هیچ‌گاه به اندازه‌ی قدرتش نتوانسته در «هنر» ایران جایی داشته باشد؛ این مساله‌ای روشن است؛ اما نباید آن را به بی‌تفاوتی جامعه‌ی هنری نسبت دارد؛ باید همین ماجرا هم در بزرگی شاهنامه دانست؛ این اثر به اندازه‌ای غنی است و پرقدرت که برای بسیاری از کسانی که کار هنری می‌‌کنند، نزدیک شدن به آن گاهی ترسناک است.
با خودت فکر می‌کنی؛ شاید برای اجرا یا اقتباس از این اثرِ بزرگ، کوچک باشی و نمونه‌های ناموفقِ گذشته هم خود مساله‌ی دیگری می‌شود برای افزودن به این هراس؛ حالا اما در «سی» عزمی بزرگ شکل گرفته است و جمعی از هنرمندانِ بزرگ عرصه‌ی نمایش و موسیقی دور هم جمع شده‌اند و اثری را روی صحنه برده‌اند که می‌تواند امیدوار کننده باشد و بسیاری را به انجام کارهای بزرگ در این باره امیدوار کند.
«شاهنامه» باشکوه است و «سی» نیز کار باشکوه و جذابی به شمار می‌آید؛ اما این جذابیت زمانی بیشتر اهمیت پیدا می‌کند که به این نکته توجه داشته باشیم که تاکنون تجربه‌ای مشابه آن رخ نداده است و گامِ نخست تا این اندازه اتفاقِ درخشانی بوده است و اگر جز این بود که نمی‌شد انتظار داشت، هزاران نفر تماشاگر برای دو ساعت با اشتیاق اثر را دنبال کنند.
باید به بازیگرانِ بخش نمایشی و همچنین «همایون شجریان» و «سهراب پورناظری» تبریک بگویم که چنین اثری را خلق کردند؛ اما همراهی «سهراب پورناظری» با گروه نمایش؛ غافلگیرکننده بود؛ اینکه یک موزیسین تا این اندازه در اجرا مشارکت داشت باشد؛ اتفاق هیجان‌انگیزی است، هر چند که من از اجرای بهرام رادان نیز شگفت‌زده شدم؛ ما او را تاکنون در سینما دیده بودیم و حالا در اولین حضورش در عرصه‌ی تئاتر توانست اجرایی قابل قبول از خود نشان دهد و بازی چشم‌‌گیری داشته باشد.
به هر روی امیدوارم که این کار ادامه پیدا کند؛ این اجرا اگر در هر کجای دنیا بود، می‌توانست برای 6 ماه تا یک سال روی صحنه باشد و من امیدوارم که این اتفاق برای این اثر نیز رخ دهد؛ در شهرهای مختلف و در مکان‌های متفاوت و چه زیبا خواهد شد اگر در جایی چون «پاسارگاد» روی صحنه برود؛ ضمن آنکه امیدوارم گروه بارِ دیگر روی دیگر داستان‌ها شاهنامه هم کار کند.
«سی» را باید فراتر از یک کنسرت- نمایش دانست؛ اتفاقی امیدبخش که هم مردم را با این اثرِ بزرگ آشنا می‌کند و هم انگیزه‌ای برای هنرمندان و حتی سرمایه‌گذاران ایجاد کند تا در کارهایی از این دست فعالیت کنند.
