اروپایی‌ها با بسته پیشنهادی می‌خواهند فرصت را از ایران بگیرند

جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی تاکید کرد: بسته پیشنهادی دولت‌های اروپایی برای تضمین برجام چیزی جز گرفتن فرصت از ایران و جمع عملی بین تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های هسته ای نیست.

به گزارش مهر جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی با صدور بیانیه‌ای با اشاره به بسته پیشنهادی اروپا درباره حفظ برجام تاکید کرد: هدف کشورهای اروپایی این است که جلوی حرکت و پیشرفت ایران را گرفته یا آن را به حداقل ممکن برسانند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

دولت محترم جمهوری اسلامی ایران پس از صرف زمان و هزینه فراوان، توافقی را با کشورهای پنج به علاوه یک به امضا رساند که با توجه به ماهیت استکباری و خوی سلطه طلبی کشورهای غربی، از ابتدا احتمال نقض آن از سوی این کشورها وجود داشت.

هرچند از همان آغاز، اجرای تعهدات طرف مقابل با عهدشکنی و نقض عهدهای مکرر و واضح همراه بود، اما با خروج رسمی دولت آمریکا از این توافقنامه، اجرای عمده توافقات صورت گرفته که چیزی جز حق طبیعی جمهوری اسلامی ایران در داشتن روابط آزاد تجاری با سایر کشورهای جهان نیست، با بازگشت مجدد تحریم‌های یک‌جانبه و قلدرمآبانه آمریکا در روزهای آتی، در معرض نقض نهایی قرار گرفته است.

دولت محترم با نگاه خوش‌بینانه و حسن نیت فرصتی را به دولت‌های اروپایی اعطا کرد تا برنامه های خود را جهت جلوگیری از فروپاشی این توافقنامه ارائه دهند، اما برنامه‌ای که در هفته گذشته از سوی این کشورها ارائه شد، نشان از آن دارد که این کشورها نه توان و نه حتی اراده تضمین و اجرای تعهدات انجام شده در توافقنامه برجام را دارند.

این جمعیت با توجه به مجموع اتفاقات و وقایع مربوطه، توجه مردم مسلمان و انقلابی ایران اسلامی و دولت محترم را به موارد زیر جلب می‌نماید:

1- جذب سرمایه گذاری خارجی و همکاری و مراوده با کشورهای مختلف نقطه مثبت و مزیت برتری است که در صورت مدیریت صحیح، منجر به افزایش اشتغال و تولید و توسعه صنایع و رفاه عمومی می گردد و مزایای آن بر کسی پوشیده نیست، اما باید توجه داشت که تنها مسیر حرکت در جهت پیشرفت اقتصادی و افزایش رفاه در جذب سرمایه خارجی خلاصه نمی‌شود.

در شرایطی که کشورهای مستکبر و زورگوی جهان، با به‌دست گرفتن نبض اقتصادی و سیاسی جریانهای حاکم بر روابط بین الملل و به اتکای منابع مالی و نظامی و به استناد منافع نامشروع خود، استقلال کشورها را نشانه رفته و جز به اعمال سیاست‌های چپاولگرایانه و ظالمانه خود به هر قیمتی راضی نمی‌شوند، استقلال طلبی و آزادی‌خواهی ایران اسلامی باعث شده است که با اعمال فشار و تحریم و جریمه و مجازات کشورها و طرف‌های خارجی، مانع از مراودات ایران با آنها گردند. البته حرکت در جهت شکستن این تحریم‌های ظالمانه باید همواره جزء اولویتهای کاری سیاستمداران باشد، اما این بدان معناست که جذب سرمایه گذاری خارجی در شرایط فعلی و حداقل در کوتاه مدت به هیج وجه نمی‌تواند مبنا و محوری برای توسعه و رشد اقتصادی قرار گیرد.

2- ماهیت استکباری و ظالمانه کشورهای غربی و مخصوصاً ایالات متحده آمریکا مانع از آن است که این کشورها خود را پایبند و ملزم به هرگونه تعهد و قراردادی بدانند. این مسأله از ابتدای شروع مذاکرات با کشورهای پنج به علاوه یک، کراراً از سوی دلسوزان و آگاهان و مخصوصاً مقام معظّم رهبری به مدیران سیاسی و مسئولان مذاکره کننده تذکر داده شد و امروز نیز با خروج رسمی ایالات متحده از توافقنامه عینیت یافته است.

امروز نمی‌توان در کوچه و خیابان، در میان زن و مرد و کوچک و بزرگ، کسی را پیدا کرد که متوجه این مطلب نشده باشد که مذاکرات و توافقات ایران با پنح به علاوه یک، چیزی جز تعارفات سیاسی و ژستهای توخالی نیست و همانطور که پس از گذشت چند سال از امضای برجام و علیرغم اجرای کامل تعهدات از سوی ایران و پذیرش محدودیتهای بسیار زیاد و نامتعارف نسبت به انجام فعالیتهای علمی و هسته ای، کمترین ثمره عملی و تقریباً هیچ از اجرای تعهدات طرف مقابل محقق نشده است، هیچ امیدی به تحقق آن در آینده نیز نخواهد بود.

3- در این روزها و پس از ارائه بسته پیشنهادی دولت‌های اروپایی برای تضمین برجام، نیاز به هیچ هوش و دانش سیاسی برای فهمیدن این مطلب نیست که هدف این کشورها از امضای قرارداد، چیزی جز گرفتن فرصت از ایران و جمع عملی بین تحریمهای اقتصادی و محدودیت‌های هسته ای نیست. هرچند رئیس جمهور تاجرمآب ایالات متحده، با حمایت و هدایت جریان افراطی صهیونیسم جهانی، شمشیر را از رو، بسته و ملت ایران را تروریسم و توافق با آن را بی ارزش می‌داند، اما کشورهای اروپایی که متوجه شده اند رویارویی مستقیم چیزی جز پیشرفت بیشتر ایران اسلامی را در پی ندارد، با اعمال سیاست مکارانه و مزورانه خود به دنبال آن هستند که با دادن وعده هایی که هیچ گاه محقق نمی‌شوند و امضای تعهداتی که هیچ‌گاه قصد اعمال و اجرای آن را ندارند، جلوی حرکت و پیشرفت ایران را گرفته یا آن را به حداقل ممکن برسانند تا در فرصت مناسب نیات پلید و شیطانی خود را پیاده کنند.

4- به نظر می‌رسد ارائه برنامه های کلی و شعارگونه در بسته پیشنهادی کشورهای اروپایی و وعده رسیدن به مسائل اجرایی پیش از شروع عملی تحریم‌های ظالمانه آمریکایی، تنها به منظور اتلاف بیشتر فرصت و قرار دادن جمهوری اسلامی در تنگنای تحریم و اخذ امتیازات نامشروع بیشتر باشد.

بنابراین با این پیشنهادات، باید متوجه شد که اگر تا کنون اندک امیدی به حرکت اروپا در جهت خنثی کردن تحریم‌های آمریکایی بود، اکنون دیگر هیچ نکته اتکا و امیدی وجود ندارد و این بدان معناست که طرف مقابل برجام حاضر نیست به هیچ یک از تعهدات خود عمل نماید و از اکنون باید برجام را پایان یافته تلقی کرد.

ثانیاً دولت محترم نباید برنامه‌ها و اجرائیات کشور را با اتکا بر این وعده‌های پوچ و بی اساس، به اجرای تعهدات این کشورها موکول کند و بیش از این خود را معطل نماید که آزموده را آزمودن خطاست.

ثالثاً لازم است که از هم اکنون کلیه تمهیدات و برنامه های لازم جهت مقابله با تحریم‌های ظالمانه غرب بدون اتکا به کشورهای اروپایی و بدون توجه به برجام مورد عنایت و اهتمام قرار گیرد. در غیر این صورت باید به دولت محترم گفت «ترسم که به کعبه نرسی اعرابی، این ره که تو می روی به ترکستان است».

5- در این شرایط، همانطور که بارها و بارها گفته شده است و مجدداً بر آن تأکید می شود، دولتمردان و مدیران اجرایی باید بدانند و بفهمند و بپذیرند که راه موفقیت و مسیر رشد و رفاه و حل مشکلات اقتصادی چیزی جز نگاه به درون و اتکا به نیروهای داخلی و جوانان توانمند این کشور نخواهد بود. کسی با انجام مذاکرات سیاسی جهت گشایش بازارها و رونق اقتصادی مخالفتی ندارد، اما معطل گذاردن منابع داخلی به امید این مذاکرات راه و روشی اشتباه در اشتباه است.

در دولت‌های یازدهم و دوازدهم فرصت‌های زیادی برای توجه به اقتصاد و بازار داخلی به امید برجام از بین رفته است اما در همین سال‌های باقیمانده نیز می توان آستین همت بالازده و با اتکا به منابع داخلی درصدد حل مشکلات اقتصادی بود و این همان چیزی است که در یک کلام در «اقتصاد مقاومتی» خلاصه می‌شود.

6- تجربه توافقنامه نافرجام برجام می‌تواند آیینه عبرتی باشد برای کسانی که مدعی بودند فقط آنان زبان دنیا را بلدند و دیگران را متهم به خشونت و تندروی می کردند. امروز ثابت شده است زبانی که قدرتهای مستکبر و مغرور غرب آن را متوجه می شوند و معادلات خود را بر اساس آن تنظیم می نمایند، نه زبان نرمش و مذاکره بلکه زبان قدرت و اقتدار است.

بر این اساس لازم است کلیه اقدامات لازم جهت بازدارندگی و ایجاد و افزایش اقتدار ملی در سرلوحه برنامه های کشور قرار گیرد. قطع امید از بیگانه گان و تکیه بر مردم و استفاده از ظرفیتهای داخلی و حرکت در مسیر روشنی که از سوی مقام معظم رهبری ترسیم می شود، تنها راه برون رفت از مشکلات و نجات و نجاح و رستگاری است.