علیرضا دبیر در بخشی از مصاحبه اخیرش گفت: نگوییم من و رسول خادم با هم خوب نیستیم، با هم رفیق نیستیم. شاید سبک تفکرات یکدیگر را قبول نداشته باشیم؛ وگرنه بنده از نظر کشتی گیری او را قبول دارم. وقتی رسول خادم در المپیک آتلانتا طلا می‌گرفت، من خیلی گریه کردم.
به نقل از ورزش سه، او افزود: در حوزه‌های مدیریت دیدیم، روحیاتمان به هم نمی‌خورد. تفکراتشان را در حوزه‌های فرهنگ، هنر و سیاست قبول ندارم، اما او به عنوان یک قهرمان بزرگ کشتی قابل احترام است. همین الان از این در بیاید، من اولین نفر جلوی پایش می‌ایستم. همیشه بازی را بلد بودیم و به یکدیگر بی احترامی نکردیم. این را من رعایت کردم، اینکه اطرافیان خادم رعایت نکردند، دیگر بحثش جداست.
البته که حرف دیگران برای من مهم نیست؛ مگر اینکه نکته فنی باشد. مثلا در همین چند روز حسن محبی و منصور برزگر صحبت‌هایی را با من کردند که از آن ها یاد گرفتم. زمان همه چیز را ثابت می‌کند. اینکه ادای جهان پهلوان‌ها را دربیاوری، اما در پشت سر کارهای دیگری بکنی، تا زمان خاصی جواب می‌دهد.
