احساس درد در دست ها نشانه چیست؟
استئوآرتریت (آرتروز) به واسطه فرسایش و از بین رفتن غضروف بین مفاصل رخ می دهد. در این شرایط استخوان ها روی یکدیگر ساییده می شوند و اعصاب را تحریک می کنند. استئوآرتریت می تواند فوق العاده دردناک باشد.
دست های شما ساختار پیچیده ای متشکل از استخوان ها، رباط ها و ماهیچه است و از این رو، نسبت به آسیب دیدگی ها و دیگر شرایطی که می توانند موجب احساس درد و از کار افتادگی آنها شوند، بسیار آسیب پذیر هستند.
اما جدا از آسیب دیدگی ها، ما به ندرت درباره بروز مشکل در دست های خود دچار نگرانی هستیم تا زمانی که پرهیز از درد روزانه ناشی از شرایطی مانند آرتریت روماتوئید یا استئوارتریت غیرممکن است. اما این تمام چیزی نیست که می تواند بر سلامت دست های انسان تاثیرگذار باشد.
دست انسان ساختاری پیچیده متشکل از ۲۴ استخوان، ۳۴ ماهیچه، و سه عصب (مدین، اولنار و رادیال) است. نه ماهیچه مجزا تنها برای کنترل انگشت شست استفاده می شوند.
انگشتان خود دارای هیچ ماهیچه ای نیستند و ماهیچه هایی که مفاصل آنها را خم می کنند در واقع در کف دست و ساعت قرار دارند. این ماهیچه ها از طریق تاندون ها به انگشتان متصل شده و امکان حرکت آنها را فراهم می کنند.
همانند هر ساختار و دستگاه دیگه ای، هرچه پیچیدگی بیشتر باشد، احتمال بروز مشکل نیز افزایش می یابد. دستان ما نیز از این شرایط مستثنی نیستند.
شرایطی که موجب دست درد می شوند
اگر احساس درد در دستان شما را آزار می دهد و به تازگی با هیچ آسیب دیدگی مواجه نبوده اید، دلایل دیگری می توانند در پس این احساس قرار داشته باشند و با شناسایی آنها می توان راه حل هایی را برای پرهیز از تشدید درد مد نظر قرار داد.
استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید
استئوآرتریت (آرتروز) به واسطه فرسایش و از بین رفتن غضروف بین مفاصل رخ می دهد. در این شرایط استخوان ها روی یکدیگر ساییده می شوند و اعصاب را تحریک می کنند. استئوآرتریت می تواند فوق العاده دردناک باشد.
از نشانه های اولیه استئوآرتریت می توان به درد و حساس شدن، سفتی، و زائده های استخوانی (رشد بیش از حد استخوان) اشاره کرد.
اگر اضافه وزن دارید یا به دیابت یا نقرس مبتلا هستید، احتمال بیشتری دارد به استئوآرتریت مبتلا شوید.
حرکت می تواند به تسکین درد و سفتی مفاصل کمک کند.
آرتریت روماتوئید مشابه استئوآرتریت نیست و یک اختلال خودایمنی محسوب می شود که می تواند ارثی باشد. از نشانه های هشداردهنده اولیه این بیماری می توان به درد، قرمزی، تورم، حساس شدن، و سفتی مفاصل اشاره کرد. برخلاف استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید به طور معمول هر دو سمت بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
پژوهشی جدید ارتباط بین آرتریت روماتوئید و بیاری لثه را نشان داده است، از این رو، رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند اقدامی پیشگیرانه در نظر گرفته شود.
نوروپاتی محیطی
زمانی که اعصاب حرکتی یا حسی دست آسیب دیده باشند، آنها می توانند سیگنال های درد را حتی زمانی که دردی وجود ندارد، ارسال کنند، یا دست را تهی از احساس کنند. این می تواند احساس سوزن سوزن شدن، سنگینی، درد، بی حسی، و فقدان نیرو در دست را به همراه داشته باشد.
دیابت شایع‌ترین دلیل نوروپاتی محیطی دست است. اضافه وزن، سیگار کشیدن، یا فشار خون بالا نیز از عوامل خطرآفرین برای این شرایط محسوب می شوند. همچنین، بیماری کلیوی و سطوح پایین هورمون تیروئید می توانند محرک نوروپاتی باشند. داروهای ضد تشنج و شیمی درمانی نیز از محرک های دیگر هستند.
روغن ماهی نشان داده است که به تسکین این نوع از دست درد کمک می کند.
تاندونیت دوکروان
سوزش و تحریک پذیری تاندون های مچ دست در پایه انگشت شست موجب درد و تورم قسمتی از مچ می شود که این انگشت قرار گرفته است. حرکات تکراری و تغییرات هورمونی می توانند از دلایل اصلی بروز تاندونیت دوکروان باشند که به نام بیماری شست بلک بری نیز شناخته می شود.
انگشت ماشه ای
افراد مبتلا به انگشت ماشه ای هنگام تلاش برای خم کردن انگشت خود این گونه احساس می کنند که چیزی مانع از این کار می شود. در واقع آنچه موجب این گرفتگی می شود، تورم کوچکی در تاندون است که خم شدن انگشت را دشوار می کند. تونلی که تاندون از آن عبور می کند باریک‌تر شده و از این رو، حرکت آن دشوارتر می شود.
آرتریت روماتوئید و دیابت شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انگشت ماشه ای قرار می دهند. همچنین، افرادی فعال در برخی مشاغل خاص مانند موسیقیدان ها و کشاورزان به واسطه انجام حرکات تکراری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این شرایط قرار دارند.
نتایج یک مطالعه نشان داد که مصرف چند وعده ماهی در هفته می تواند علائم آرتریت روماتوئید را تسکین دهد. در حقیقت، به گفته پژوهشگران، دو بار مصرف ماهی در هفته می تواند یک سوم کارایی داروهای قوی مورد استفاده برای درمان این بیماری را ارائه کند.
انقباض دوپویترن
این بیماری برای نخستین بار در سال های دهه ۱۶۰۰ گزارش شد و به نظر شرایطی ارثی است. بافت همبند زیر پوست کف دست با گذشت زمان ضخیم می شود، که این شرایط موجب می شود انگشت های چهارم و پنجم به طور دائمی به سمت داخل کشیده شوند.
در مراحل اولیه، انقباض دوپویترن تنها شامل افزایش ضخامت پوست می شود. با پیشرفت بیماری، ضخیم شدن الیاف بافت همبند و پیوستن آنها به یکدیگر ساختاری طناب مانند و سفت را شکل می دهد که انگشتان را می کشند.
اگر بیماری به موقع تشخیص داده شود، منیزیم موضعی ممکن است برای درمان این شرایط مفید باشد.
