اتحاد روزنامه‌نگاران ایرانی در واکنش به بی‌احترامی سفیر انگلیس
دفاع از شرافت شغل خبرنگاری چنان اولويت دارد كه مرزهای اصلاح‌طلبی و اصولگرايی را پشت سر گذاشته و دعواهای خانوادگی را به اتحادی بی‌نظير در صنف روزنامه‌نگاران بدل خواهد کرد.
به گزارش بازتاب، حمیدرضا مهدیزاده دبیر سرویس سیاسی روزنامه کار و کارگر در یادداشتی که در اختیار بازتاب قرار داد، به توهین سفیر انگلیس در تهران به رسانه‌های ایرانی واکنش نشان داد.
متن این یادداشت بدین شرح است:
چرا باید نشست خبری سفیر بریتانیا در تهران را تحریم می کردیم؟
برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید نگاهی به شرایط دعوت سفارت بریتانیا از رسانه های داخلی داشته باشیم که در آن عدم همراه داشتن ضبط صوت خبرنگاری، عدم همراهی عکاس، عدم ترجمه همزمان توسط سفارت هنگامی که آقای راب مک ایر بیانیه رسمی دولت بریتانیا را قرائت می کرد و همچنین عدم پرسش خبرنگاران ایرانی در خصوص بیانیه قرائت شده توسط جناب سفیر از مواردی بود که کاملا توهین آمیز به حساب می آمد. و از همه تاسف آورتر ارسال سوالات به صورت مکتوب از قبل بود که به قول معروف خبرنگاران را خلع سلاح می کرد چرا که دیگر کسی نمی توانست از آقای مک ایر در خصوص انتقادات و یا اتهامات احتمالی وی در بیانیه قرائت شده به مواضع دولت ایران سوالی را مطرح کرده و در حقیقت دیپلماسی یک طرفه دولت بریتانیا را در خصوص کشورمان ایران به چالش کشد.
من تنها خبرنگار ایرانی هستم که تاکنون توانسته ام دو مرتبه با آقای مک ایر مصاحبه اختصاصی داشته باشم و در مورد دوم مصاحبه آنقدر جنجالی بود که علاوه بر پوشش گسترده در رسانه های ایران در بی بی سی فارسی و سایر شبکه های لندن نشین تحلیل فراوان شد. و شاید به همین خاطر بود که تیم رسانه ای سفارت بریتانیا در تهران به روزنامه کاروکارگراجازه همراه داشتن مترجم را برای نشست، داده بود.
به عنوان یک روزنامه نگار چپ خط امامی نه تنها از هرگونه افزایش تنش میان کشورم با جهان پیرامونی استقبال نمی کنم بلکه برعکس خواهان گسترش روابط ایران با سایر کشورهای جهان به ویژه اتحادیه اروپا و حتی دولت بریتانیا هستم، ولی داشتن چنین اعتقادی هرگز به معنای این نیست که اجازه می دهم مقامات غربی سیاست از بالا به پائین نگاه کردن را در خصوص ما روزنامه نگاران و دولت مردان کشورم اجرایی کرده و به پیش ببرند.
بارها و بارها در ایمیل هایی که میان من و آقای مک ایر رد و بدل شده است به صراحت تاکید کردم که دفاع قاطعانه از منافع ملی ایران و راهبردهای بین المللی دولتی که به آن رای داده ام و هنوز هم از آن حمایت می کنم نقطه چالش میان ما به حساب می آید و البته دفاع قاطع ایشان از منافع دولت بریتانیا نیز برایم قابل درک بوده و به آن احترام می گذارم.
حتی در برخی از موارد به خصوص شب مصاحبه آقای جرمی هانت وزیر خارجه بریتانیا با خبرگزاری رویترز که گفت: اگر آمریکا تقاضای حمله به ایران را از ما داشته باشد به عنوان تنها شریک راهبردی ایالات متحده در جهان آن تقاضا را مورد به مورد بررسی می کنیم حتی ایمیل تندی به آقای مک ایر زدم که اعتراف می کنم تا حدودی هم خارج از دایره ادب و احترام بود. و در اعتراض به اظهارات خصمانه آقای هانت شرکت در نشست خبری سفارت بریتانیا در تهران را تحریم کردم.
فردا صبح، خبر کنسل شدن نشست خبری سفارت بریتانیا در تهران منتشر شد و حتی برخی از منابع خبری در ایران اعلام کردند که آقای مک ایر به جرمی هانت در خصوص جریحه دار شدن احساسات عمومی در تهران به شدت هشدار داده است و متعاقب آن اتفاق، آقای جرمی هانت در مجلس عوام بریتانیا با عقب نشینی از مواضع قبلی خود به صراحت اعلام کرد: حتی نمی تواند فکر درخواست آمریکا از کشورش را مبنی بر همراهی در جنگ با ایران متصور شود. تصور ما روزنامه نگاران این بود که با روی دادن چنین اتفاقی حداقل تنش شدت یافته میان ما خبرنگاران ایرانی با آقای مک ایر در نشست خبری روز پنجشنبه به شکل مطلوبی کاهش خواهد یافت ولی سفارت بریتانیا در تهران با وضع آن پروتکل تحقیر آمیز برای خبرنگاران ایرانی عملا نشان داد که بریتانیا قصد کوتاه آمدن از مواضع خصمانه خود نسبت به دولت ایران را ندارد چرا که خبرنگاران بدون داشتن ضبط خبرنگاری، عکاس و مترجم عملا قدرت برقراری یک دیالوگ محترمانه با وی را نداشتند و صرفا نشست خبری بهانه ای برای اظهارات یکجانبه دولت بریتانیا علیه دولت ایران تبدیل می شد.
در آستانه فرا رسیدن روز خبرنگار در ایران که نمایانگر ایستادگی روزنامه نگاران بر مواضع اصولی و دفاع از شرافت شغلی شان به حساب می آید به این نتیجه رسیدم که حضور در نشست خبری آقای مک ایر توهین آشکار به همه آن دسته از ارزش ها و رسالت های شغلی است که صارمی نازنین جانش را به خاطر حفظ شان از دست داد بنابراین در همان ساعات ابتدایی صبح روز پنجشنبه اعلام کردم که روزنامه کاروکارگر نه تنها در نشست خبری سفارت بریتانیا در تهران حاضر نمی شود بلکه از منتشر کردن متن بیانیه آقای مک ایر نیز خودداری خواهد کرد. چراکه با همه وجود معتقدم سواد رسانه ای ما روزنامه نگاران ایرانی اگر از روزنامه نگاران غربی و بریتانیایی به مراتب بیشتر نباشد کمتر نیست پس هیچ یک از دیپلمات های خارجی حق ندارند در برخورد با ما روزنامه نگاران ایرانی اعم از اصولگرا یا اصلاح طلب، شرایطی تحقیرآمیز را تحمیل کنند.
البته این یادداشت به معنای آن نیست که اگر سفارت بریتانیا یا هر سفارت خانه دیگری در تهران حاضر باشد در یک شرایط کاملا محترمانه برای خبرنگاران ایرانی نشست خبری برگزار کند در صورتی که دعوتی به عمل آورند از رفتن خودداری خواهم کرد. من با توهم توطئه روزگار سپری نمی کنم ولی به قول رئیس جمهور روحانی ما ملتی هستیم که “احترام را با احترام” و “تهدید را با تهدید” پاسخ خواهیم داد.
اعتراض به اقدام سفیر انگلیس از سوی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان، معنایی ندارد جز ارسال یک پیام صریح، روشن و محکم برای همه دیپلمات های اروپایی و غیر اروپایی در کشور : دفاع از شرافت شغلی خبرنگاری و کیان ملی برای ما ژورنالیست های ایرانی آنچنان اولویت دارد که همه مرزهای سیاسی اصلاح طلبی و اصولگرایی را پشت سرخواهد گذاشت و دعواهای درون خانواده وقتی پای بی احترامی دیپلمات های خارجی به میان آید به اتحادی بی نظیر ویژه در صنف روزنامه نگاران بدل خواهد شد.
