آیا ناراحتی‌های پوستی به کبد ربط دارند؟
رییس شبکه هپاتیت کشور، گفت: در کشور ما مردم عادت دارند اغلب ناراحتی‌های پوستی خود را به کبد نسبت دهند که صحیح نیست.
دکتر سید موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به اینکه آیا کهیر جزو علائم بیماری هپاتیت است یا خیر، گفت: در اکثر موارد اینطور نیست. البته در برخی از موارد به دنبال ابتلا به هپاتیت، ضایعات پوستی نظیر کهیر بروز می‌کند که ناشی از رسوب آنتی‌ژن‌های هپاتیت در پوست است، اما در اکثر موارد کهیر مزمن جزو علائم هپاتیت نیست.
وی با بیان اینکه کهیر عارضه مزاحمی است که برخی از بیماران به صورت متناوب به آن دچار می‌شوند، افزود: در موارد زیادی علی‌رغم انجام آزمایشات مختلف، علت آن پیدا نمی‌شود. در کشور ما مردم عادت دارند اغلب ناراحتی‌های پوستی خود را به کبد نسبت دهند که صحیح نیست. علل ایجاد کهیر عبارتند از حساسیت به برخی از مواد غذایی، داروها، عفونت‌های مزمن مثل سینوزیت، عفونت دندان‌ها، بیماری‌ها کیسه صفرا، آلودگی انگلی و …
زردی چیست؟
علویان ادامه داد: زردی به زرد شدن پوست و چشم‌ها به دلیل ازدیاد بیلی‌روبین در خون گفته می‌شود. روزانه به طور طبیعی و به دنبال تخریب گلبول‌های قرمز، بیلی‌روبین در خون تولید می‌شود. بیلی‌روبین توسط کبد و از طریق صفرا از بدن خارج می‌شود و در صورت بروز اختلال در فعالیت کبد (مانند هپاتیت) و یا انسداد در مسیر خروجی صفرا (مثل وجود سنگ صفراوی) این ماده در خون دفع نشده و به دلیل تجمع آن در بدن حالت زردی ایجاد می‌شود. بروز زردی به معنای هپاتیت نیست و ممکن است علل دیگری داشته باشد. مثلا تخریب سریع گلبول‌های قرمز (همولیز) می‌تواند به زردی منجر شود.
وی با بیان اینکه بسیاری از مبتلایان به هپاتیت و خصوصا ناقلین هپاتیت «بی» سابقه‌ای از زردی نداشته و در حال حاضر زرد نیستند، گفت: از طرفی مصرف زیاد هویج می‌تواند سبب زردی شود. البته این حالت بیشتر در اطفال اتفاق می‌افتد و این زردی با بیماری زردی (یرقان) تفاوت دارد. در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات نظیر هویج و نارنگی، ماده زردرنگی موسوم به «کاروتن» وجود دارد. اگر شخصی روزی یک لیوان آب هویج بخورد (و یا سایر مواد ذکر شده را بیش از حد مصرف کند) مقدار این ماده در بدن به میزانی می‌رسد که کبد توانایی لازم را برای سوخت و ساز و دفع آن نداشته و مقدار آن در خون افزایش می‌یابد. در نهایت این ماده در زیر پوست جمع شده و باعث زرد شدن پوست می‌شود. تفاوت مهم و اصلی این نوع زردی با زردی حاصل از بیماری کبدی و خونی در این است که در زردی حاصل از تجمع رنگدانه کاروتن در خون (حاصل از مصرف بیش از حد مواد غذایی) سفیده چشم (همان صلبیه) زرد نمی‌شود. در این موارد اگر مصرف مواد غذایی مربوطه کاهش یابد، زردی به تدریج در طول چند هفته از بین می‌رود و مشکلی نخواهد داشت.
علویان همچنین گفت: باید توجه کرد که بیماری هپاتیت با مرگ برابر نیست، بلکه با توجه به شدت بیماری و نوع هپاتیت سیر بیماری متفاوت است. هپاتیت «آ» خوشبختانه مرگ و میر بسیار کمی دارد و پس از بهبودی نیز هیچ گونه عارضه‌ای بر جا نمی‌گذارد. در مورد هپاتیت «بی» نیز در اکثر موارد بهبود می‌یابد و در پنج درصد موارد ویروس در بدن بیمار باقی مانده و احتمالا با تکثیر خود برای بیمار مشکلاتی را در آینده ایجاد می‌کند. هپاتیت سی نیز در مدت زمان طولانی مثلا 20 تا 35 سال می‌تواند منجر به نارسایی کبد شود.
