آیا فیلسوف بهارستان، نامزد 1400 است ؟/ کوهکن:لاریجانی بی گدار به آب نمی زند

در همین مجلس دهم، کسانی بودند با ایشان مشورت کردند و دنبال آن بودند که حرکاتی ساختارشکنانه انجام دهند؛ اما ایشان آرام و بدون اینکه کسی متوجه شود با مشورت، با گفتگو آن دسته از افراد را متقاعد کرد که به آن سمت و سو حرکت نکنند.
علی لاریجانی این روزها بیشتر از گذشته سوژه تحلیل های سیاسی رسانه ها و تحلیل گران سیاسی هر یک از جناح های کشور، قرار می گیرد. رئیس مجلسی که که یک بار هم در انتخابات ریاست جمهوری بخت خود را آزموده است؛ اما از آن زمان، سال های طولانی می گذرد؛ شرایط کشور دچار تغییر و تحولاتی شده است؛ آرایش نیروهای سیاسی و طیف های جناحی، دچار تحولاتی بسیار شده اند. از طرفی خود لاریجانی نیز، پخته تر از گذشته است.در کنار همه آنچه که گفته شد، کارنامه عملکرد وی در مجلس نیز برای هر دو جناح سیاسی قابل قبول است. پس چرا بار دیگر بخت خود را برای تکیه زدن بر صندلی ریاست قوه مجریه، محک نزد؟ تا سال 1400 راه بسیاری در پیش است اما نمی توان از حالا، احتمالات را نادیده گرفت و یا به آن روزها فکر نکرد.

محسن کوهکن،نماینده مجلس شورای اسلامی به نامه نیوز، گفت: شناخت بنده از ایشان در حوزه مدیریت بازمی گردد به دوره چهارم مجلس شورای اسلامی که ایشان به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وارد شدند؛ در اواسط دولت اول و دوم مرحوم آیت‌الله هاشمی بود. آن زمان وقتی با دوستان و همکاران خود صحبت می کردیم و معتقد بودیم وزیری که سخن ما را به خوبی می فهمد و تشابهات فکری داریم با وی، ایشان هستند.

وی در ادامه افزود: ایشان قبل از وزارت ارشاد، سپاه بودند و عملکردشان مشخص است. بعد از وزارت ارشاد، ایشان راهی صدا و سیما شدند. در اوج غربت نیروهایی که پس از دوم خرداد 76، با گیوتین از مسئولیت های مختلف عزل شدند و از پست ها و سمت ها کنار گذاشته شدند و [دولت وقت معتقد بود] که باید همه پیام دوم خرداد را دریافت کنند؛ پیام دوم خرداد 76 هم این بود که صدر تا ذیل، هرکس که سر کار بود بایستی برکنار شوند؛ ایشان تعداد قابل توجهی از نیروهای انقلابی و حزب اللهی را تا آنجا که جا داشت، از وجودشان در صدا و سیما استفاده کرد. یادمان نمی رود در آن دوران چه هجمه هایی که به ایشان نمی شد.

به گزارش نامه نیوز:کوهکن خاطرنشان کرد: پس از آن ایشان به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی انتخاب شدند. در آن دوره، هر چندوقت یک‌بار مدیران مسئول رسانه ها و برخی از چهره های سیاسی از جناح های مختلف را دعوت می کرد و در نشستی دوستانه، اُمهات سیاست های کلان نظام را به بحث و گفتگو می گذاشتند و به نوعی تعاملی میان این افراد صورت می گرفت. که بنده به شخصه قبل و بعد از دوره تصدی ایشان، چنین حرکتی را سراغ ندارم.

وی در خصوص ارزیابی عملکرد ریاست آقای لاریجانی بر قوه مقننه، اظهار داشت: در همان دوره مجلس هشتم بارها به دوستان گفته بودم که اگر آقای حدادعادل به جای آقای لاریجانی بر صندلی ریاست مجلس تکیه زده بودند، شاید همین مشی آقای لاریجانی را عمل می کرد . برای کسانی که در نظام مسئولیت دارند، بسیار مهم است که نگاه آنها به نظام اسلامی چگونه است؟ معتقد هستند به این واقعیت که نظام اسلامی و اسلام به عنوان ایدئولوژی اصلی نظام، قدرت همه مشکلات را دارد و نباید دچار نوعی خودباختگی و رعبی در مقابل ادعاها و مکاتب دیگر بشویم؛ بایستی سر را بالا بگیریم. برای من مهم است که تبعیت رئیس یک قوه از مقام معظم رهبری تا چه اندازه است.

این عضو فراکسیون نمایندگان ولایی در ادامه گفت: یک رئیس قوه اگر خدایی نکرده از این جایگاه، تبعیت نکند؛ بودنش را مشروع نمی دانم. معتقدم دستوراتش هم مطاع نیست. ایشان در جلسات هیأت رئیسه مجلس هشتم، همواره مسیری را ترسیم می کردند که بایستی پشت جایگاه رفیع ولی فقیه حرکت کرد. البته ایشان دیدگاهی هم داشتند که غلط نیست؛ ایشان معتقد بودند بنا به تشخیص خود در این مسیر حرکت می کنیم، هرکجای این مسیر که ولایت فقیه اشتباه تشخیض داد و تذکر داد، باید بپذیریم.

کوهکن اظهار داشت: ایشان از جلسات سران قوا تعاریفی می کردند و بخشی از اتفاقات و تصمیم های آن جلسه را در جلسه اعضای هیأت رئیسه مجلس که داشتیم، بازگو می کردند. مدتی ایشان در این زمینه صحبتی نمی کردند؛ از ایشان سوال پرسیدم: آقای لاریجانی از جلسه روسای سه قوه چه خبر؟ ایشان در پاسخ، خنده های ویژه خودشان را کردند. باز اصرار کردم تا ببینم دلیل سکوت ایشان چیست؛ گفتند: مقام معظم رهبری بیان مطالبی که در جلسات سران سه قوه مطرح می شود و گفتن آن موجب تشدید اختلاف شود را، حرام دانسته اند؛ لذا حرمت برای آن قائل بودند. واقعاً هم پایبند به این مسئله بود؛ اما همان زمان، از رئیس قوه دیگری در خصوص مسئله ای پرسشی کردند در پاسخ گفت: شکایت برادر را به برادر بکنم؟ که برای ما بسیار تعجب آور بود.

وی در ادامه گفت: در ماجرایی که برای دانشگاه آزاد اسلامی پیش آمد؛ به ناحق ایشان را به عنوان سردمدار آن ماجرا مطرح کردند و حتی علیه ایشان شعارهایی داده شد. من شاهد و ناظر بودم که ایشان در جلسه هیأت رئیسه مطرح کردند که دون شأن مجلس است که در قانون اسم بیاورد و ورود به این ماجرا پیدا کند و تلاش کردند تا مجلس به این حیطه وارد نشود؛ اما مجلس توجهی نکرد به این ماجرا.

وی تأکید کرد: آقای لاریجانی را اصول گرایی می دانم که استراتژی اش، ولایی و اصول گرایی است. اما امکان دارد در تاکتیک ها، مواردی را انتخاب کند که دوستان اصول گرا نپذیرند؛ اشکالی هم ندارد. در همین مجلس دهم، کسانی بودند با ایشان مشورت کردند و دنبال آن بودند که حرکاتی ساختارشکنانه انجام دهند؛ اما ایشان آرام و بدون اینکه کسی متوجه شود با مشورت، با گفتگو آن دسته از افراد را متقاعد کرد که به آن سمت و سو حرکت نکنند.

کوهکن در ادامه افزود: من در طول مجلس هشتم، نهم و دهم، شاهد بودم که آقای لاریجانی هیچگاه نمی خواهند راهی را برود که مجلس درگیر با قوه مجریه یا قوه قضائیه بشود. آقای لاریجانی عمده وقت خود را صرف این شناسایی مشکلات عمده کشور می کنند و تلاش می کنند تا مجلس برای حل آن ها، وقت بگذارد. باید بپذیریم که هرکس سکان قوه مقننه و مجلس را بر عهده گرفت، وظیفه اولیه اش این است که راه تعامل با سایر قوا را دنبال کند.

کوهکن در پایان در خصوص عزم علی لاریجانی برای تشکیل حزب و شرکت در انتخابات ریاست جمهوری 1400، گفت: آقای لاریجانی دو دوره و نیم ریاست مجلس و پیش از آن دبیر شورای عالی امنیت ملی را در کارنامه دارند. ایشان فردی پخته است و در امر تشکیل حزب و یا حضور در انتخابات ریاست جمهوری قطعاً بیگدار به آب نخواهد زد. در ارتباط با این دو موضع، یکی دوبار که مستقیم و یا غیرمستقیم از ایشان سوال پرسیده ام و یا خواسته ام از لابلای صحبت های ایشان پی ببرم که چنین قصدی دارند یا خیر؛ پاسخی قطعی نیافتم که ایشان برای ورود به صحنه انتخابات ریاست جمهوری قصدی داشته باشند و یا دنبال تشکیل یک حزب باشند. ایشان اگر بخواهند حزبی را تشکیل دهند و برخی که به ایشان نزدیک تر هستند پیشنهاد همکاری و همراهی خواهند داد، وقتی از آن افراد هم پرسش کردم، آنها هم چنین نظری نداشتند.