آیا جنگ ایران و آمریکا، پیش از آغاز به پایان رسیده؟

طارق عبود در المیادین نوشت: زمانی که تنش میان ایران و آمریکا به اوج خود رسید، سران دو کشور دریافتند که جنگ احتمالی نابود کننده خواهد بود و مسائل اقتصادی آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. افزون بر این، رئیس جمهور آمریکا طبق محاسبات خود متوجه شد این جنگ در صورت وقوع به اسانی پایان نمی‌یابد، تاثیر منفی در جریان انتخابات در این کشور خواهد داشت، نتایج آن مشخص نیست و انعکاس فاجعه باری بر قیمت‌های جهانی نفت دارد.

در ادامه این مطلب آمده است: این محاسبات ترامپ را بر آن داشت تا خود زمام امور را به دست گرفته و جان بولتون و مایک پمپئو را از صحنه کنار زند. صحبت‌های علنی رئیس جمهور ایالات متحده از ژاپن و دعوت ایران به مذاکره و آرزوی او در مورد اینکه ایران یک دولت شکوفا تحت رهبری مسئولان فعلی اش باشد، در جوهره خود حامل پیام‌های آتش بسی از سوی اوست. این در حالی است که ایران نیز میانجی گری ژاپن را رد نکرده و صحبت‌هایی مبنی زمینه سازی‌ها برای سفر ظریف و پمپئو به بغداد مطرح می‌شود.

اما پیش از ورود به شاخص‌های آتش بس، لازم است تفکر آمریکایی و اولویت‌های آن در جهان و منطقه شناخته شود. یک سوال مهم در مجامع سیاسی آمریکا مطرح می‌شود که به نظر می‌رسد ترامپ پاسخ خوبی برای آن یافته است: آیا ایران واقعا یک تهدید وجودی برای امپراطوری آمریکاست؟ پاسخ به این سوال باب گسترده‌ای را برای خوانش سیاسی و فایده جنگ نابود کننده با نتایج نامعلوم گشوده است.

صحبت‌های صریح مسئولان دو کشور در واشنگتن و تهران، بیانگر تمایل آن‌ها به پیمودن مسیر مذاکره، به دور از سر و صدای شمشیرهاست. دیدیم که ترامپ مسیری کاملا متفاوت را پیموده و حتی از شروط اعلام شده آمریکا برای مذاکره با ایران چشم پوشی کرد. وی بار دیگر به سیاست اوباما و دولت پنهان بازگشته و توجهی به تحریک‌های بولتون، پمپئو، عربستان سعودی و امارات نداشت.

مساله قابل توجه در پیشنهاد جدید ترامپ در توکیو آن است که وی به دو پرونده موشک‌های بالستیک و نفوذ منطقه‌ای ایران اشاره‌ای نداشت و همزمان، بار‌ها از عقیده خود در مورد فایده تحریم‌های صحبت کرد. رئیس جمهور آمریکا تاکید کرد که به ضرورت اعزام نیرو به منطقه برای مقابله با ایران عقیده‌ای ندارد و اگر قرار باشد با ایران وارد جنگ شود، این جنگ، اقتصادی است.

تمام اظهارات و موضع گیری‌های اخیر مسئولان در آمریکا و ایران حکایت از آن دارد که دو طرف خود را برای مرحله تازه ای، به دور از زبان تهدید، هراس افکنی و جنگ آماده می‌کنند. به این ترتیب، ظاهرا جنگ نظامی بین تهران و واشنگتن پیش از شروع، به پایان رسیده است.