آیا تهران باید از احتمال تک دوره ای شدن ریاست جمهوری ترامپ استقبال کند؟

یکی از مهم ترین نکات در این خصوص، به “نحوه تفسیر تغییرات سیاسی در آمریکا” از سوی ما باز می گردد.

این روزها نام باراک اوباما رئس جمهور سابق ایالات متحده آمریکا بیشتر در محافل سیاسی آمریکا به گوش می رسد! اوباما در صدد است ضمن هدایت و مدیریت بازی انتخاباتی دموکراتها در انتخابات میاندوره ای کنگره امسال، برای شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 زمینه سازی کند. بسیاری از تحلیلگران مسائل آمریکا بر این باورند که شکست جمهوریخواهان در انتخابات کنگره و انشقاق جدی میان جمهوریخواهان سنتی و ترامپ( که متعاقب آن تشدید می شود)، مقدمات شکست ترامپ در انتخابات آتی را فراهم خواهد کرد. این در حالیست که برخی تحلیلگران نزدیک به حزب جمهوریخواه نیز معتقدند که این روند، تاثیر چندانی در تغییر نتایج انتخابات ریاست جمهوری قبلی ندارد و احتمال دارد ترامپ بار دیگر در انتخابات ریاست جمهوری آتی پیروز شود.

در هر حال، فارغ از اعتبارسنجی و تحلیل آنچه در فضای سیاسی و انتخاباتی آمریکا شاهد آن هستیم، دموکراتها قصد دارند پس از پیروزی احتمالی در انتخابات میاندوره ای کنگره ( مجلس نمایندگان و سنا ) در ماه نوامبر، برای فتح کاخ سفید در انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 خیز بردارند. وزنامه “اکسپرس” ضمن اشاره به تشدید فعالیتهای سیاسی و انتخاباتی اوباما، به دیدارهای وی با نامزدهای احتمالی دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آتی اشاره کرده است.بر این اساس، رئیس جمهور سابق آمریکا با افرادی از جمله برنی سندرز، الیزابت ورن، جو بایدن و دیوال پاتریک دیدارهای داشته است.در این میان، برخی منابع آمریکایی احتمال حضور جو بایدن معاون اوباما را در انتخابات ریاست جمهوری آتی بالاتر از دیگران می دانند.کبوترهای آمریکایی در مصاف با بازهای جمهوریخواه، با اسم رمز “بازگشت به دوران اوباما” وارد میدان شده اند. همان گونه که اشاره شد، آنها پروسه 28 ماهه را طرح ریزی کرده اند که انتخابات میاندوره ای کنگره” نقطه عطف” و انتخابات ریاست جمهوری سال 2020، “نقطه پایان” آن خواهد بود.سوال اصلی اینجاست که تکلیف ما با تحولات سیاسی ایالات متحده آمریکا و خصوصا تحولات انتخاباتی و سیاسی در این کشور چیست؟ به نظر می رسد در این خصوص بعضا محاسبات نادرستی وجود دارد که باید اصلاح شود.

به گزارش نامه نیوز ، یکی از مهم ترین نکات در این خصوص، به “نحوه تفسیر تغییرات سیاسی در آمریکا” از سوی ما باز می گردد. متاسفانه به نظر می رسد برخی دولتمردان ما حساب ویژه ای بر روی “شیفت قدرت در آمریکا” حساب بازکرده اند،فاغ از اینکه در آبان ماه امسال و حتی در صورت پیروزی دموکراتها در انتخابات میاندوره ای کنگره، تغییر قدرتی در آمریکا رخ نخواهد داد! اساسا قرار نیست در آبان ماه امسال معجزه ای در ایالات متحده رخ دهد! یک محاسبه ساده و سرانگشتی نشان می دهد که در بهترین حالت ممکن، دموکراتها قادر به کسب 55 تا 58 کرسی سنا خواهند بود که این میزان، برای مقابله با حق وتوی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در قبال مسائلی مانند برجام کافی نیست. بنابراین، اینکه تصور شود پیروزی دموکراتها در انتخابات میاندوره ای آمریکا منجر به نجات برجام!ً می شود، تصوری نادرست است. حتی در خصوص پروژه “ایستادگی در مقابل تصمیم برجامی ترامپ” نیز میان دموکراتها همگامی لازم وجود ندارد . سکوت برخی سناتورها و اعضای مجلس نمایندگان دموکرات نیز حکایت از همین مسئله دارد.

صورتبندی این مسئله کاملا ساده است! بنا بر تاکید نانسی پلوسی، رهبر اکثریت دموکراتها در کنگره، قرار نیست دموکراتها در صوررت پیروزی در انتخابات میاندوره ای کنگره وارد فاز استیضاح ترامپ شوند. دموکراتها طی سالهای 2018 تا 2020 بر روی مسائل درمانی، بهداشتی و اقتصادی و اجتماعی در داخل ایالات متحده متمکز خواهند بود تا پایگاه خود را در نزد رای دهندگان آمریکایی(برای انتخابات ریاست جمهوی 2020) تقویت کنند.بسیاری از دموکراتها قصد ندارند وارد فاز “منازعه مستقیم” با ترامپ شوند زیرا در این صورت، به عنوان متهمین بر هم زدن نظم سیاسی ایالات متحده از سوی جمهوریخواهان متهم خواهند شد. از این رو نباید بر روی کسب اکثریت نسبی سنا و مجلس نمایندگان آمریکا حساب ویژه ای باز کرد و از آن به عنوان اهرم فشاری قوی بر دولت ترامپ برای بازگشت به توافق هسته ای با ایران یاد کرد.

نکته بعدی اینکه دولت اوباما، آغاز گر پروسه نقض برجام بود. حتی تعبیه مکانسم ماشه در برجام و تمدید قانون تعلیق تحریمهای ایران در بازه زمانی 120 روزه توسط رئیس جمهور آمریکا، جملگی دستپخت دموکراتها در پروسه برجام بوده است. همگان به یاد دارند که در جریان رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 میلادی، باراک اوباما با شعار “تغییر” بر سر کار آمد.محصول نهایی این تغییر، سند سازی علیه برنامه هسته ای صلح آمیز کشورمان و اعمال بدترین تحریمهای یکجانبه و چندجانبه علیه ایران بود. به راه اندازی جنگهای نیابتی در منطقه غرب آسیا از طیق تاسیس داعش و جبهه النصره و دیگر گروههای تروریستی و تکفیری نیز از دیگر نمادهای “تغییر” مدنظر اوباما محسوب می شد! حافظه ایرانیان به اندازه ای قوی است که تمدید قانون آیسا و امضای قانون صدور محدودیت ویزا ( برای کسانی که به ایران سفر می کنند) توسط دولت اوباما را به خوبی به یاد می آورند! همگان به یا دارند که اوباما چگونه به وزارت خزانه داری آمریکا دستور داد تا مانع از عادی سازی روابط بانکی و اعتباری و سرمایه گذاری دیگر کشورها در ایران شود! نباید این حقیقت را نادیده انگاشت که لغو برجام از سوی دولت ترامپ، با پاس گل دموکراتها و افرادی مانند جان کری و وندی شرمن صورت گرفت. از این رو نباید فریب ظاهری سازی فعلی دموکراتها آمریکا در حمایت از توافق هسته ای با ایران را خورد.

در نهایت اینکه تقابل بنیادین دو حزب اصلی ایالات متحده آمریکا با ایران کاملا محرز است. این تقابل، در راستای مواجهه با اصل نظام صورت می گیرد.در چنین شرایطی نه تنها میان دو حزب اصلی آمریکا تفکیک و تمایزی وجود ندارد، بلکه همسویی دموکراتها و جمهوریخواهان در این بازی مشتر باید مورد توجه ما قرار گیرد. محاسبات ما در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی کشور نیز باید کاملا واقع بینانه و منبعث از همین حقیقت باشد. هدایت و مدیریت صحنه منازعه با ایالات متحده آمریکا، در گروی اتخاذ نگاهی عمیق، هوشمندانه و متعاقبا ابراز رفتاری قاطعانه در برابر توطئه های مشترک هر دو حزب سنتی آمریکاست.توطئه هایی که همچنان از سوی دموکراتها مدعی و جمهوریخواهان پرهیاهو ادامه دارد.