آیا ترامپ می‌تواند جنگ اوکراین را تمام کند؟
بازتاب– در پارکی در قلب مسکو به نام «پارک نوودِویچی» جاذبه‌ای غیرمعمول وجود دارد که به یکی از ایستگاه‌های ثابت تورهای گردشگری شهر تبدیل شده است. این جاذبه، مجموعه‌ای از نه مجسمه کوتاه قد است که شامل یک مادر اردک و هشت اردک کوچکش می‌شود؛ تصویری که نمادی از دوستی میان روسیه و ایالات متحده به‌شمار می‌رود. این مجسمه‌ها نسخه‌هایی از اثری هستند که در بوستون، ماساچوست واقع شده و در سال ۱۹۹۱ توسط باربارا بوش، نخست‌خانم وقت آمریکا، به مسکو اهدا شدند. گفته می‌شود که این اقدام پس از آن صورت گرفت که رایسا گورباچف، همتای او در شوروی، نسخه اصلی را تحسین کرده بود. تابلویی در کنار مجسمه‌ها اعلام می‌کند که این آثار «هدیه‌ای برای کودکان اتحاد جماهیر شوروی» به‌شمار می‌روند.
با توجه به آخرین تلاش‌ها برای صلح‌آمیزی روابط، اکنون این سوال مطرح می‌شود: آیا دیپلماسی «اردک‌ها» هنوز هم موثر است؟ و از سوی دیگر، آیا روس‌ها بر این باورند که دونالد ترامپ می‌تواند جنگ اوکراین را خاتمه دهد؟
دیدگاه‌های متضاد در میان روس‌ها
در مصاحبه‌ای با شبکه اسکای نیوز، نظرات متنوعی از شهروندان مسکو به گوش می‌رسد. الگا، یکی از ساکنان شهر، در حین قدم زدن در اطراف برکه یخ‌زده پارک، اظهار می‌کند:
«این مذاکرات آمریکایی نیست که پایان عملیات نظامی ویژه را رقم بزند؛ تنها منافع ملی ما روس‌ها، قادر به پایان دادن به این جنگ است.»
او بر این باور است که هرگونه تغییر در روابط باید طبق شرایط تعیین‌شده توسط ولادیمیر پوتین و منافع کشور اتفاق بیافتد.
در سوی دیگر، والریا که اخیراً از دست دادن همسرش، الکسی، که در نبردهای اوکراین کشته شده، را تجربه کرده، نگاهی امیدوارانه به تماس تلفنی اخیر میان پوتین و ترامپ دارد:
«من واقعاً امیدوارم، چون همسرم بر اساس قراردادی به تنهایی جان داد. به همین دلیل ما هنوز امیدواریم که روزی این جنگ پایان یابد.»
صحنه‌ای دیگر از شهر؛ جایی که تاریخ و فرهنگ آمریکایی زنده است
در نقطه‌ای دیگر از مسکو، منظره‌ای متفاوت از مجسمه‌ها به چشم می‌خورد؛ این بار نه تنها مجسمه‌های اردک، بلکه آثار دیگری نیز وجود دارد. در کنار مجسمه‌های «بلوز برادرز» و «الویس پریسلی»، جایی که فرهنگ آمریکایی در قلب پایتخت روسیه جایگاه ویژه‌ای دارد، محلی به نام «کالیفرنیا دینر» میزبان علاقمندان به غذاهای غربی است. در این مکان نادر، مشتریان از تجربه خوردن دوبرگر دوبل لذت می‌برند و در عین حال به بحث پیرامون مذاکرات سیاسی می‌پردازند.
دو دوست به نام‌های ویکتوریا و ناتالیا در کنار هم نشسته‌اند اما نظرات متفاوتی درباره روند مذاکرات دارند.
ویکتوریا معتقد است:
«این موضوع تنها به دو رئیس‌جمهور وابسته نیست؛ باید زلنسکی نیز به میز مذاکره دعوت شود تا حداقل سه طرف در این گفتگوها حضور داشته باشند.»
در مقابل، ناتالیا بیان می‌کند:
«هر تماسی بهتر از هیچ تماسی است، حتی اگر کیف (کی‌یف) از مذاکرات کنار گذاشته شود. خوشحال می‌شوم اگر رئیس‌جمهور آمریکا دعوت پوتین به مسکو را بپذیرد. ما کشوری زیبا و شهری پر از جذابیت داریم که افتخار آن را داریم و دوست دارم او از آن بازدید کند.»
این مجموعه از صحنه‌ها و نظرات، تصویری چندبعدی از نگرش روس‌ها نسبت به آینده جنگ اوکراین و روابط بین‌المللی ارائه می‌دهد. از یک سو، حضور چهره‌هایی مانند دونالد ترامپ به عنوان نمادی از تلاش برای تغییر وضعیت، نقطه‌ی امیدی برای پایان جنگ محسوب می‌شود؛ از سوی دیگر، بخشی از روس‌ها بر این باورند که تنها تصمیمات و منافع ملی می‌تواند مسیر پایان عملیات نظامی ویژه را تعیین کند.
سوال نهایی این است: اگر دونالد ترامپ به مسکو سفر کند، آیا ترجیح خواهد داد از دیدن مجسمه‌های اردک که یادآور دوستی گذشته هستند لذت ببرد یا از فضای فرهنگی و مدرن «کالیفرنیا دینر» دیدن کند؟ این پرسش منعکس‌کننده تضادها و تغییرات روحیه در میان روس‌ها در زمان‌هایی است که آینده روابط بین‌المللی همچنان نامشخص به نظر می‌رسد.
در نهایت تصمیم‌گیری برای پایان دادن به جنگ اوکراین مسئله‌ای بسیار پیچیده است که تنها به یک فرد یا یک کشور وابسته نیست. درگیری اوکراین نتیجه‌ی تنش‌ها و منافع ژئوپولیتیکی متعددی است که شامل بازیگران بین‌المللی و منطقه‌ای مانند روسیه، اوکراین، اتحادیه اروپا و آمریکا می‌شود. اگرچه ترامپ به عنوان یک چهره سیاسی تأثیرگذار در عرصه بین‌الملل شناخته شده است، اما پایان دادن به چنین درگیری‌ای نیازمند همکاری گسترده و تعهد چندجانبه است. به عبارت دیگر، هرچند ترامپ ممکن است پیشنهادها یا راهکارهایی ارائه دهد، اما تحقق صلح پایدار در اوکراین مستلزم تعامل و توافق میان تمامی طرف‌های درگیر می‌باشد.
