آن روی سلطان‌های ایران
دلال‌هایی که حالا سلطان شده اند؛ از شاه سکه و ارز گرفته تا خانه و ماشین؛ سرنخشان را می توان در همه بازارها دید اما خودشان پشت صحنه، بازار سیاه تشکیل داده اند و بدتر آنکه برخی شاغلان رسمی و تولیدکننده‌ها هم حالا راه آنان را پیش گرفته اند.
از ورزش و هنر گرفته تا صنعت و مواد غذایی و … همه جا می توان رد پای آنان را دید؛ دلالانی که حالا نه تنها نبض پول و سرمایه خود بلکه نبض بازار را نیز در اختیار گرفته اند اما چگونه؟
دلالان هر جا که عرضه و تقاضا هم خوانی نداشته باشد سر بر می آورند و بی حد و مرز و مافیا گونه به دنبال کسب سودهای سرشار هستند اما هستند در این میان کسانی که دلالی می کنند اما نه حرفه‌ای و هدفشان تنها یک چیز است؛ حفظ ارزش پولشان.
کلیدش هم در دست تورم است؛ هر چه تورم افسار گسیخته تر باشد، دلالان هم می توانند از آب گل آلود ماهی بگیرند و یک شبه راه صد ساله را طی کنند؛ علی نوری، صاحب دو واحد تولیدی با تایید این موضوع معتقد است: کاتالیزور اصلی برای رخ دادن چنین رویدادی، تورم افسار گسیخته و تبدیل شدن کالاهای مصرفی به کالاهای سرمایه ای است تا آنجا که موجب می‌شود علاوه بر دلال‌های بالفطره حتی افرادی که فعالیت اقتصادی مولد دارند نیز سر ریز سرمایه خود رو برای جلوگیری از افت ارزش وارد فعالیتهای دلالی کنند.
او، اصلی ترین عامل در رخداد چنین فعالیتهایی را نبود تربیت اجتماعی صحیح در خانواده و سیستم آموزشی و به تبع آن نبود مسئولیت پذیری اجتماعی است که منجر به تفکر جزیره ای افراد شده چرا که خود را به صورت جزیره‌ی منفرد اقتصادی می بینند.
محمدی که در یک بنگاه املاک مشغول کاسبی است با دیگر مصاحبه شونده ایسنا هم عقیده است و درباره گرایش فعالین اقتصادی به دلالی می گوید: وجود تورم افسار گسیخته و خارج از چارچوب، خود عامل اصلی در گرایش به سمت دلالی از سوی صاحبان سرمایه برای جلوگیری از افت ارزش سرمایه است.
محمدی که خود تجربه کار تولیدی نیز دارد، بروکراسی اداری، فشارهای وارده از سوی ارگان های دولتی همچون دارایی و بیمه جهت دریافت وصولی های خود، بی آنکه به فکر مشکلات تولید کنندگان و وضعیت مالی آنها باشند و مشکلات کارگری از دیگر عواملی هستند که باعث می شود تولید کننده عطای تولید را به لقایش ببخشد و نقدینگی خود را وارد چرخه دلالی کند.
وی اضافه می کند: او در چنین شرایطی می تواند بی آنکه با دارایی و بیمه و … سرکار داشته باشند، حداقل ارزش پول خود را با توجه به تورم موجود حفظ کند.
عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی اردبیل، با ام المصائب دانستن تورم معتقد است: اقتصاد ایران از دهه پنجاه شمسی و از دوران پهلوی تا به امروز که نزدیک ۵۰ سال است از یک تورم مزمن رنج می برد و بطور متوسط سالانه با تورم ۲۰ درصدی روبرو است و در این شرایط تورمی بطور کلی انگیزه تولید در اقتصاد تورمی از بین می رود و در کشورهای تورم زده میل به تولید و سرمایه گذاری در این بخش کاهش می یابد.
حسین وثوق ایرانی در ادامه با بیان اینکه درآمد دلالی در مقایسه با تولید سهل الوصول است بیان کرد: فرآیند تولید حدودا ۵ سال زمان می برد تا یک سرمایه گذار بتواند در قبال سرمایه گذاری که کرده است به سود خود برسد در حالیکه در دلالی این کار به آسانی، میسر و در زمان کوتاهی برگشت سرمایه اتفاق می افتد.
وی ادامه داد: تورم برای اقتصاد یک آفت است و اگر بخواهیم جلوی پدیده دلالی را بگیریم و تولید را رونق ببخشیم باید فکر اساسی برای درمان اقتصاد تورم زده کرد و در این حالت می توان انتظار کاهش پدیده دلالی و رونق تولید را داشت.
به گزارش ایسنا، آنچه که بیشتر مشخص است این که پدیده دلالی زاییده اقتصادهای تورمی است که اشخاص بسته به حجم سرمایه و نقدینگی خود و برای حفظ ارزش آن در شرایط آشفتگی اقتصادی وارد چرخه دلالی می شود بی آنکه شاید خود ، باور به دلال بودن خودش داشته باشد و در این میان درمان این بیماری به یک جراحی بزرگ اقتصادی دارد تا غده بد خیم تورم را از شکم اقتصاد تورمی خارج کند.
