تصاویری از زیباترین دریاچه‌های دنیا
رنگ های زمینی به معنای رنگ‌های خسته کننده سبز و قهوه ای نیست. طبیعت با پالت رنگارنگ تری رنگ آمیزی شده است. آب نیز از این قاعده مستثنی نیست. صدها دریاچه، رودخانه و چشمه های آب گرم با رنگ های غیرمعمول در سرتاسر جهان وجود دارد و رنگ آنها اغلب محصول میکروارگانیسم هایی است که در آنجا زندگی می کنند.
دکتر راسل کوهل، دانشمند دانشکده علوم آب شیرین دانشگاه ویسکانسین گفت: جلبک ها در هر شرایطی می توانند رشد کنند. انواع مختلف جلبک دمای سرد، برخی دیگر مانند دمای گرم، برخی اسید، برخی قلیایی، برخی آب شور، برخی آب زلال، برخی آب قهوه ای دوست دارند. جلبک هایی وجود دارند که تقریباً در هر محیطی به خوبی رشد می کنند.
بسیاری از آب های زیر دارای محتوای شوری متراکم هستند و دمای آنها به 90 درجه فارنهایت یا بالاتر می رسد. این شرایط برای اکثر جانوران و گیاهان مطلوب نیست، اما از آنجایی که جلبک‌ها می‌توانند در شرایط مختلف رشد کنند، تقریباً هیچ رقابتی برای منابع ندارند.
چشمه آب گرم منشوری بزرگ پارک ملی یلواستون بزرگترین در آمریکای شمالی و سومین در جهان است. این چشمه می تواند به 188 درجه فارنهایت برسد و میکروب ها در آب گرم آن رشد می کنند و نوارهای رنگارنگی را تشکیل می دهند که آن را احاطه کرده اند.
دکتر کوهل گفت:” آبی که از پایین می آید مملو از سولفید هیدروژن، آهن، متان و انواع مواد شیمیایی است. باکتری‌های موجود در آب که انرژی خود را از این مواد معدنی دریافت می‌کنند، قادر به مقاومت در برابر دمای بسیار بالا هستند و گاهی اوقات رنگدانه دارند.”
چرا رنگ ها چنین حلقه های مشخصی دارند؟
آب در مرکز آنقدر داغ است که هیچ چیزی نمی تواند در آنجا رشد کند، که آب را آبی خالص نگه می دارد. نواحی زرد و نارنجی سردتر هستند و انواع مختلفی از باکتری ها در آن مناطق رشد می کنند.
این چشمه آب گرم در Waiotapu، نیوزیلند، غباری را که از یک ظرف آب‌جوش بالا می‌آید به ذهن متبادر می‌کند. غبار معلق در بالای حوض توسط پدیده ای مشابه ایجاد می شود؛ CO2 از زیر آب حباب می کند و یک اثر مه آلود ایجاد می کند. آب قلیایی گرم است و دمای آن تا 165 درجه فارنهایت می رسد. حلقه نارنجی اطراف استخر، محصولی از رسوبات سولفید فلزات سنگین است.
این دریاچه سبز مایل به یشمی در قله آتشفشان ایرازو در کاستاریکا قرار دارد. این آتشفشان فعال آخرین بار در سفر جان اف کندی، رئیس جمهور سابق آمریکا به کاستاریکا در سال 1963 فوران کرد. این دریاچه رنگ خود را از محصولات جانبی معدنی آتشفشان در حال فوران می گیرد، که آب باران هنگام پایین آمدن از دهانه آتشفشان آن را جذب می کند و در حالی که این دریاچه به سبز بودن شهرت دارد، بسته به گازهای آزاد شده از زیرزمین، می تواند رنگ آن را نیز به قرمز، صورتی یا خاکستری تغییر دهد.
دمای غیرمعمول گرم و شوری زیاد، دریاچه ناترون در تانزانیا را برای بیشتر موجودات نامطلوب می‌کند، اما انواع خاصی از جلبک‌ها در این شرایط فوق‌العاده شور رشد می‌کنند. سیانوباکتری قرمز زنگ زده به دریاچه ناترون رنگ می دهد و به عنوان منبع غذایی برای فلامینگوهای محلی عمل می کند.
دریاچه رتبا یا لاک رز به رنگ صورتی زیباست. در گوشه شمال غربی سنگال، زمان ایده آل برای دیدن دریاچه گلگون در فصل خشک (اواخر نوامبر تا ژوئن) است، زمانی که غلظت شوری در بالاترین حد است. آب های شور شرایط ایده آلی برای باکتری Dunaliella salina است، میکروارگانیسمی که رنگدانه قرمز تولید می کند و نور خورشید را جذب می کند. دریاچه علیرغم ظاهر غیرمعمولش، برای شنا در آن بی خطر است.
