باران اسیدی در تهران؛ واقعیت علمی یا شایعهسازی در روزهای آلوده؟
در روزهای اوج ، هر باران کوتاهی در شبکههای اجتماعی با عنوان «باران اسیدی و خطرناک» دستبهدست میشود؛ اما واقعیت علمی تا چه حد با این ادعاها همخوان است؟
باران اسیدی زمانی رخ میدهد که میزان اسیدیته بارش (pH) به زیر ۵٫۶ برسد؛ اتفاقی که عمدتاً بهدلیل وجود دیاکسیدگوگرد و اکسیدهای نیتروژن در جو رخ میدهد.
این گازها، که عمدتاً از خودروها، صنایع و نیروگاهها منتشر میشوند، با بخار آب واکنش داده و اسیدهای سولفوریک و نیتریک تولید میکنند. در دورههایی مانند وارونگی دما، احتمال کاهش pH بارش افزایش مییابد، اما این به آن معنا نیست که همه بارندگیها در روزهای آلوده، اسیدی و تهدیدکننده سلامتی هستند.
به گفته کارشناسان، تماس مستقیم با باران اسیدی معمولاً خطر جدی فوری ندارد و آسیب اصلی از همان آلایندههایی ناشی میشود که باران را اسیدی میکنند؛ یعنی ذرات و گازهایی که استنشاق آنها میتواند مشکلات قلبی–ریوی و تشدید آسم را به همراه داشته باشد. بنابراین نگرانی اصلی باید متوجه کیفیت هوا باشد نه خود بارش.
با این حال، اثرات محیطزیستی باران اسیدی قابلچشمپوشی نیست؛ از اسیدی شدن خاک و آبها و آزاد شدن فلزات سنگین گرفته تا آسیب به کشاورزی، پوشش گیاهی و آبزیان. این پیامدها در بلندمدت میتوانند بر سلامت انسان نیز اثر غیرمستقیم بگذارند.
به گزارش ایونا، کارشناسان محیطزیست تأکید میکنند: نه هر باران در روزهای آلوده اسیدی است و نه باید نگرانیهای اغراقآمیز را جدی گرفت؛ اما باران اسیدی همچنان یک هشدار مهم برای توجه به ریشههای آلودگی و ضرورت کنترل انتشار آلایندهها در کلانشهرهاست.
