از جنجال رسانه ای درباره طبری و شمخانی تا بازداشت های ریز و درشت اخیر در کشور؛ در این مملکت چه خبر است؟!

طی روزهای گذشته بارها مسائلی در ارتباط با فساد سیاسی در کشور ما مطرح شده است؛ از موضوع دستگیری معاون سابق حوزه ریاست قوه قضاییه تا اتهاماتی که در زمینه ساخت مدرسه علمیه مجلل و … متوجه رئیس پیشین دستگاه قضا شده است. آیت الله «صادق آملی لاریجانی» هم در مقابل نامه ای را در رسانه ها منتشر ساخت که پاسخی به ادعای دیگر عضو شورای نگهبان و دربردارنده نکاتی تامل برانگیز در همین زمینه است.

بحث بر سر دلایل بازداشت رئیس سازمان خصوصی سازی همزمان شد با شایعاتی که در مورد ثروت و املاک چندهزار میلیاردی اطرافیان دبیر شورای عالی امنیت ملی پراکنده گشت.

یک منبع مطلع نزدیک به دبیر شورای عالی امنیت ملی البته گفته است خبرسازی‌های مغرضانه و هدفمند که طی ماه‌های گذشته علیه دریابان شمخانی و خانواده ایشان انجام شده، ناشی از برخی اغراض سیاسی بوده که در صورت لزوم سرشاخه های داخلی و خارجی آن معرفی شده و به اطلاع رسانه ها خواهد رسید.

با این حال، اخبار مربوط به فساد فلان شهردار یا مدیرکل یا معاون و … هر از چندگاه و البته در فاصله زمانی بسیار کمتر یعنی فرکانس های کوتاه‌تر نسبت به سال های قبل به گوش می رسد.

به گزارش ایرنا ،رسانه ها دو روز پیش به نقل از دادستان شیراز از بازداشت شهردار پیشین، معاون و برخی کارکنان شهرداری یکی از شهرهای تازه استان فارس با عناوین اتهامی ارتشا و تبانی در معاملات خبر دادند؛ شهری که اخیرا در برخی شبکه های اجتماعی تصاویری از روابط غیراخلاقی دیگر شهردار آن به صورت گسترده منتشر شد.

رخدادهایی از این دست نشان می‌دهد که دستگاه اداری و سیاسی ما چه بخواهیم ببینیم یا انکار کنیم با فساد دست به گریبان است. در این میان فساد سیاسی به شکل ام الفساد و منشا بروز سایر اَشکال فساد خودنمایی می کند.

این در حالی است که در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ارزش های اخلاقی و اسلامی، از انگیزه های شکل گیری این نظام گرفته تا قانون اساسی و شعارها و اظهارات مسوولان آن بسیار برجسته تر از نظام های عرفی به چشم می آید و حتی در مرتبه ای بالاتر از هنجارهای نظام های سکولار قرار می گیرد.

در این شرایط بسیاری چنین اظهار نگرانی می‌کنند که گسترش فساد در میان مسوولان علاوه بر پوساندن نظام سیاسی، سایر عرصه‌های حیات اجتماعی را نیز از خود متاثر سازد. بسیاری می گویند بروز فساد سیاسی علاوه بر سرخورده ساختن هواداران یک نظام، موضع اپوزیسیون آن را تقویت کرده و کارآمدی و مشروعیت یک دستگاه سیاسی را به شکل جدی زیر سوال می برد.

اهمیت مبارزه با فساد بارها از سوی مسوولان ارشد کشور گوشزد شده و تحت عنوان اشاراتی چون کنترل «امضاهای طلایی» مورد تاکید قرار گرفته است. از جمله رئیس جمهوری آبان ماه پارسال و در جلسه رای اعتماد مجلس به چهار وزیر پیشنهادی کابینه، دشواری های نظارت بر برخی مناصب حساس و در معرضِ فساد را تشریح کرد و گفت دستور داده است پس از یک سال حتی شخصیت هایی به پاکدستی «ابوذر» و «سلمان» هم در پست های حساس وزارتخانه ها عوض شوند. به گفته «حسن روحانی» متاسفانه در جامعه ما فرد سالم را عده ای دیگر آلوده می کنند و آنقدر دور او می گردند و طواف معکوس می کنند که آن فرد را در یک منجلابی قرار می دهند. همچنین می توان به برنامه های رئیس جدید قوه قضاییه اشاره کرد که مبارزه با فساد به ویژه در بدنه این قوه به عنوان اولویتی گریزناپذیر مورد توجه قرار گرفته است.

علاوه بر آنچه گفته شد، گسترش فساد با توجه به ماهیت نظام سیاسی ما تبعات خود را به اشکال دیگری نیز بروز می دهد که نتیجه غیرمستقیم آن نیز زوال و فروپاشی خواهد بود؛ تبعاتی چون تزویر و نفاق که سبب خواهد شد کارگزاران یک نظام سیاسی در مواقع مقتضی و ضروری از ادای مسوولیت های خود برای دوام و قوام آن شانه خالی کنند.

در همین زمینه بود که «نجفقلی حبیبی» عضو شورای بازنگری قانون اساسی دو روز پیش در گفت وگویی رسانه ای بیان داشت اگر یک نظام به «ریاکاری» مبتلا شود این صفت رذیله ریشه آن نظام را خشک می‌کند.