شکوری راد: جهانگیری احساس می‌کرد باید در دولت بماند و به روحانی کمک کند

علی شکوری‌راد امروز در رأس حزب اتحاد ملت ایران، یکی از تشکل‌های نوپای اصلاح‌طلب قرار دارد؛ او مانند برخی سیاست پیشگان کشور پزشک است و در بخش رادیولوژی بیمارستان سینا مشغول فعالیت. او در گفت‌وگوی «غیر رسمی» با «ایران»، از علاقه‌مندی‌هایش در حوزه فرهنگ و ورزش می‌گوید که در زیر می‌خوانید:

غیر از سیاست و پزشکی که یکی دغدغه و دیگری شغل شما است، مشغولیت و علاقه دیگری هم دارید؟
عمده فعالیت‎های من همین است. البته در دوره انقلاب فرهنگی که دانشگاه‎ها تعطیل شد، دوره فیلمسازی را هم دیدم. به همین دلیل در این زمینه‎ها علاقه‌مندی مختصری پیدا کردم. به طبیعت هم علاقه‌مند هستم، اما اینکه ورزش بخصوص و یا هنر بخصوصی را دنبال کنم نه؛ اینگونه نیست.

فیلم خاصی بوده که نظر شما را جلب کرده باشد؟
خیلی فرصت تماشای فیلم را ندارم. گاهی می‎بینم، اما اینکه بگویم خیلی فیلم ببینم و اظهار نظر کنم، نه. برخی را تصادفی دیدم و از نظرم جالب بود. فیلمی نبوده که در ذهنم برجسته باشد و بتوانم از آن نام ببرم.

گفتید ورزش خاصی را دنبال نمی‌کنید، مسابقات جام جهانی را چطور؟ دنبال می‌کردید؟
اخبار ورزشی را دنبال می‏‌کنم و خیلی بیگانه نیستم. در زمان برگزاری جام جهانی فکر می‎کردم که فینال بین کرواسی و یکی از تیم‎های امریکای جنوبی خواهد بود که یکی درست درآمد. از اینکه فرانسه قهرمان شد بخصوص با آن ترکیب تیمی، خیلی خوشم آمد.

برخلاف نظر آقای مطهری…
ترکیب فوتبال فرانسه، خیلی جالب بود. آن‌ها مرز‌ها را کنار گذاشته بودند. واقعاً یک شایسته‌سالاری در گزینش اعضای تیم کرده بودند و به همین دلیل هم توانستند قهرمان جهان شوند. اگر آن‌ها مقداری سعی می‎کردند بازیکنان فرانسوی‌الاصل را در خدمت بگیرند، قهرمان جهان نمی‎شدند.

کتاب خاصی در حوزه سیاست خوانده‌اید که پیشنهاد کنید؟
در حوزه سیاست کتاب‌هایی را خواندم که روی خودم تأثیر گذاشته بود. بخصوص در زمانی که زندان بودم و ذهنم آزاد بود. لذت کتابخوانی را در زندان بیشتر احساس می‌کردم. کتابی که خواندم و مدتی هم تحت تأثیر فضای آن قرار گرفتم، «قلندر و قلعه» بود که رمان زندگی سهروردی است. فضای ذهن مرا عوض کرد. تعدادی از آن را خریدم و به دوستان هدیه دادم. خیلی اهل کتاب خواندن نیستم، چون رشته تخصصی ما اجازه نمی‌دهد که کتاب زیاد بخوانیم. تقریباً هیچ کتابی را شروع نمی‌کنم که از اول بخوانم، همین که فهمیدم چه می‎خواهد بگوید، دیگر ادامه نمی‌‏دهم.

پیشرفت ایران در حوزه پزشکی چگونه است؟
فاصله ما با کشور‌های پیشرفته در عرصه پزشکی خیلی زیاد نیست. تقریباً می‎توانم بگویم که به لحاظ تبحر پزشکی شاید دو سه سال با کشور‌های پیشرفته فاصله داشته باشیم. چون تبادل اطلاعات براحتی صورت می‌گیرد و ما این تبحر را داریم. اما از نظر تکنولوژی بعضاً نسبت به کشور‌های درجه یک فاصله زیادی داریم. شاید نتوانیم خودمان را با امریکا مقایسه کنیم، چون حتی بین امریکا و اروپا در این زمینه فاصله زیاد است. اما در حال حاضر از اینکه مریض از ایران برای مداوا به کشور‌های دیگر برود، بی نیاز هستیم. ۹۵ درصد کار‌ها را می‎توانیم در ایران انجام دهیم. اما سیستم پزشکی ما ضعیف است. پزشکی خوب است، اما پرستاری این گونه نیست. پرستار باید همپای پزشک رشد کند. نه اینکه بگویم پرستار‌های خوب نداریم؛ بلکه منظورم این است که جایگاه خوبی به پرستاران داده نشده و آنان با نارضایتی همراه هستند. وقتی کاری هم با نارضایتی انجام شود، افت کیفی خواهد داشت.

اسحاق جهانگیری را چگونه می‎بینید؟
آقای جهانگیری متأسفانه سر قضیه تعیین نرخ ارز و رانتی که از جانب آن در جامعه توزیع شد، سقوط آزاد داشت. ارز جهانگیری، جهانگیری را زمین زد. همان موقع هم ما انتقاد کردیم. البته من شخصاً معتقد بودم که پس از اینکه آقای روحانی قدمش را آهسته کرد و رویکرد‌های درستی را در دولت جدیدش اتخاذ نکرد، آقای جهانگیری باید از دولت بیرون بیاید. حتی بعد از استعفای آقای نجفی با ایشان صحبت کردیم و از او دعوت کردیم که از دولت بیرون بیاید و برای شهرداری تهران مطرح شود. اما ایشان احساس می‌کرد که باید بماند و به آقای روحانی کمک کند. ماند و خیلی هم لطمه خورد. در این قضایای اخیر بیش از هر کسی، آقای جهانگیری آسیب دید.