یک آجر دیگر بر دیوار بی اعتمادی ایران و آمریکا افزوده شد

نشریه گاردین در مقاله ای به بررسی تصمیم اخیر دونالد ترامپ در مورد ایران پرداخته است . در این مطلب آمده است :

تروریست خواندن سپاه پاسداران منافع اسرائیل وعربستان سعودی را تامین کرده و اتخاذ رهیافت اوباما گونه را برای رییس جمهور آتی بسیار سخت میکند.دونالد ترامپ بیش از 11 میلیون ایرانی را یعنی حدود یک هفتم جمعیت کشوررا تروریست اعلام کرد. حرکت بی سابقه ای که به درستی نگرانی هایی را مبنی بر اینکه جبهه جان بولتون-مایک پومپو ترامپ را به منازعه با ایران،سوق بدهد را مطرح کرد. اما خطر بزرگتر ایجاد راهی است که حکومتهای آینده پس از ترامپ را در دشمنی بدون برنده با ایران درگیر می سازد.
از همان ابتدا، دشمنی ایران و آمریکا به یک اندازه از تعصبات تصمیم گیرندگان در تهران و واشنگتن و طرح‌های دیگر قدرت‌های خاورمیانه متاثر بوده است. بيش از دو دهه است که اسرائيل و عربستان از روابط نزديك آمريكا و ايران که آنها را از موضع مطلوب منطقه ای که با هژموني آمريكا در خاورميانه ممکن شده محروم می‌کند،هراس دارند.

بوش و اوباما هم در تحریم ایران شکست خوردند

طراحی چند تصمیم آمریکا درخدمت منافع راهبردی اسرائیل و عربستان بوده و این تصمیم بی سابقه ترامپ صراحتا با تعریف عاقلانه منافع ملی آمریکا در تناقض است.پومپو ادعا می کند که این گام تنها ادامه ” فشار حداکثری آمریکا علیه رژیم ایران” است. این عملکرد مبتنی بر این فرض غلط است که تحریم ها ایران را مجبور به تسلیم خواهد کرد. جورج دبلیو بوش این رویکرد را دنبال کرد؛ شکست خورد. باراک اوباما نیز این رویکرد را داشت،او هم شکست خورد
در حقیقت، در هر دو مورد، فشار آمریكا با فشار متقابل ایران در دستیابی به قدرت هسته‌ای مواجه شد.در واقع انعطاف پذیری آمریکا باعث انعطاف پذیری ایران شد.

اوباما جایگزین غیر قابل تصوری ارائه کرد: سازش

اوباما عاقلانه فهمید که فشار حداکثری در نهایت منجر به دستیابی ایران به بمب می‌شود یا اینکه آمریکا ایران را بمباران خواهد کرد که منجر به سرنگونی ایران نخواهد شد. بنابراین او جایگزین غیر قابل تصوری ارائه کرد: سازش.که عملی شد.اما گرم شدن روابط آمریکا و ایران وحشتی را در ریاض و تل آویو برانگیخت که پیشرفت های هسته ای ایران هرگزآن وحشت را ایجاد نکرد
در حالی که مبارزه با حداکثر فشار می توانست هدف واقعی اسرائیل و عربستان را محقق کند: یا ایالات متحده را به جنگ با ایران سوق دهد یا آن را در یک وضعیت دشمنی همیشگی با این کشور درگیر کند.تغییر در توازن قوا منطقه ای به نفع آنهابوده و رقیب ژئوپولتیک آنها یعنی ایران را برای آینده قابل پیش بینی مات خواهد کرد.
به همین دلیل است که اقدام اخیر در صدر علاقه مندی های آنان قرار داشت (نتانیاهو در توییتر این تصمیم را تایید کرد) اگرچه خطرات کوتاه مدت این تصمیم نباید نادیده گرفته شود زمانی که سناتور راند پال موفق به تغییر نظر پومپئو مبنی بر اینکه این انتصاب،نیروهای سپاه درسوریه را نیز هدف قرار دهد،نشد،قویا به وزیر امور خارجه یادآور شد که”شما مجوز ما برای رفتن به جنگ با ایران را ندارید “پیامدهای بلندمدت نیز به همان اندازه نگران کننده هستند.دشمنی آمریکا و ایران در حال حاضر نهادینه شده است. هر زمان که واشنگتن و تهران سعی دارند بر اختلافات خود غلبه کنند، خود را گره خورده به حقایق سیاسی و حقوقی می‌بینند که مانع گذر آنها از مسائل و شکایات گذشته می‌شود.اقدام اخیر با افزودن آجر دیگر بر دیوار بی اعتمادی به جدایی دو کشور کمک میکند. اما بر خلاف تصمیمات قبلی بدون لغو آن، پیشرفت دیپلماتیک با ایران غیرقابل تصور است.

ترامپ دشمنی ایران و آمریکا را نهادینه کرد

هدف این اقدام کاهش مانورپذیری دولت های آینده آمریکا و کنار گذاشتن صلح و تفویض ایده دشمنی دائمی آمریکا با ایران،به روسای جمهور آینده ایالات متحده است. هرچند خصومت مداوم با این کشور مهم در هیچ شکل و فرمی،امنیت ملی آمریکا تامین نمی‌کند.این اقدام نسبت به تصمیم اوباما جهت دستیابی به توافقی برنده برنده با ایران کمتر افراطیتر است. معاهده هسته ای ایران پیرو دیپلماسی بودو مستقیما منافع ملی آمریکا را تامین می‌کرد. اما اساسا با استراتژی بزرگ آمریکا و طرح هژمونی در خاورمیانه در تناقض بود. این امر نشان می دهد که آمریکا در عوض دنبال کردن تسلیم و تنبیه تهران به دلیل مخالفت با صلح آمریکایی،مایل است که با ایران کنار بیایدایده اوباما افراطی بود چرا که اولین گام در جهت پیاده کردن مفهوم بی چون و چرای تسلط آمریکا بر خاورمیانه تا جایی که می‌شود،بود
ممکن است رویکرد پسا جنگ سرد آمریکا در خاورمیانه رادیکال به نظر برسد، اما این نتیجه منطقی راهبردی است که حکم بر سلطه آمریکا بر منطقه میکند دشمنی دائمی و جنگ های بی پایان اشکال این استراتژی بزرگ نیست؛ بلکه برجسته‌ترین ویژگی‌های آن هستند.