زبان مولانا زبان گفت‌وگوست

به گزارش ایسنا دکتر مشتاق‌مهر در پانزدهمین ماه‌گفتار شمس تبریزی گفت: رویکرد مولانا به شخصیت شمس در غزلیات، افزون بر مفهوم حقیقی دارای مفهوم نمادین نیز هست که آن مفهوم «حضرت حق» است. حضور شمس به عنوان نماد انسان کامل زنده باعث شده بود که مولانا از نسبت دادن هیچ صفت متعالی به او ابا نداشته باشد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه که در این ماه‌گفتار که با عنوان «شمس در آئینه غزلیات مولانا» سخنرانی می‌کرد تأکید کرد: پیش از این، مولوی را از روی «مثنوی» می‌شناختند و غزلیات او را کتابی خانقاهی می‌دانستند به همین خاطر تحقیقات انگشت شماری در مورد غزلیات مولانا به عمل آمده است. وی خاطرنشان کرد: برای شناخت واقعی مولانا غزلیات او بیش از «مثنوی» کارساز است چرا که مثنوی در حد فهم مخاطبان عام بوده و یک اثر تعلیمی محسوب می‌شود در حالی که غزلیات او برای مخاطب خاصی نبوده و آزادانه روح سرکش مولانا را به تصویر کشیده است.

مشتاق‌مهر افزود: امتیاز مولانا نسبت به دیگر شاعران بزرگ این است که آن‌ها نخست شاعر بوده‌اند بعد شعر عاشقانه سروده‌اند این در حالی است که مولانا قبل از آشنایی با شمس حتی یک بیت شعر نسروده بود.

سخنران ماه‌گفتار شمس تبریزی با خواندن غزلیاتی از مولوی خاطرنشان کرد: زبان مولانا در غزلیات برخلاف دیگر شاعران بزرگ، زبان فاخری نیست بلکه زبان گفت‌وگوست و بیشتر آن‌ها بازنگری نشده است. همچنین مولانا تنها شاعری است که ستاینده زمان حال و امروز است برخلاف سایرین که همیشه گذشته را بهتر از حال و آینده دانسته‌اند.

مشتاق‌مهر با منحصربه‌فرد خواندن نسبت عاشق و معشوق در غزلیات مولانا در ادبیات فارسی تأکید کرد: اینکه شمس تبریزی، مولانا را به سماع واداشت به این معنا نیست که سماع دوای درد هرکسی باشد. شمس، برای از میان برداشتن حجاب دلبستگی به مدرسه و مرید پروری مولانا را به سماع توصیه کرد و مولانا نیز آزاده وار به این خواسته تن درداد. وی با اشاره به داستان «پیر چنگی» در مثنوی خاطرنشان کرد: ازنظر مولانا هر عاملی که حجاب بین بنده و خدا باشد باید از میان برداشته شود هرچند 70 سال با او هم‌نشینی داشته باشد.

پانزدهمین ماه گفتار شمس تبریزی به همت «تولیت آرامگاه شمس تبریزی»، «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» و «خانه دانش و فرهنگ زریاب» در سالن اجتماعات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خوی برگزار شد.