«عکس خصوصی» از جوان‌های نوکیسه می‌گوید
علیرضا رحیمی‌نژاد که امسال با «عکس خصوصی» در نمایشگاه کتاب حضور دارد، در رمان جدید سراغ زندگی جوانان نوکیسه و تجملاتی رفته است.
علیرضا رحیمی‌نژاد امسال با رمان «عکس خصوصی» در سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی کتاب حضور دارد؛این کتاب روایتی است از مواجهه چند جوان پولدار با مرگ یکی از دوستانشان که آنها را درگیر بحران می‌کند.
رمان «عکس خصوصی» توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است و رحیمی‌نژاد پیش از این نیز دو کتاب «دشت مشوش» و «سال‌های گور» را به نگارش در آورده که هر دو در زمینه ادبیات داستانی مستند هستند.
رحیمی‌نژاد درباره حال و هوا و فضای کتاب جدیدش به خبرآنلاین می‌گوید: «رمان جدید من درباره یکسری از جوانانی است که این روزها اسمشان را جوانان نوکیسه گذاشته‌اند. کسانی که به ثروت‌های باد آورده رسیده‌اند و رفتارهای تجملاتی دارند که نمونه‌هایش را هم در جامعه شاهد هستیم.»
او ادامه می‌دهد: «داستان درباره چند جوان است که انتشار یک سند از یکی از آنها موقعیت او را به خطر می‌اندازد و هر لحظه این امکان وجود دارد که او از موقعیت خود سقوط کند.»
رحیمی‌نژاد درباره علت پرداختن به این قصه در کتابش توضیح می‌دهد: «وقتی من نگارش این کتاب را شروع کردم زمانی بود که برخی جوان‌ها با ماشین‌های مدل بالا در خیابان‌ها رژه می‌رفتند و تب و تاب طبقه نوکیسه در جامعه به شدت بالا گرفته بود. البته این طبقه همچنان هم در جامعه هست و بحثش کماکان داغ است. همان موقع یکسری از جامعه‌شناسان وارد بحث شده بودند و علت این ماجرا را موشکافی می‌کردند. توجه من هم به این موضوع جلب شد و من نیز تصمیم گرفتم در قالب داستان به این موضوع بپردازم.»
این نویسنده همچنین درباره مستند بودن قصه‌ای که در کتابش روایت کرده است، می‌گوید: «داستان این کتاب به هیچ وجه واقعی نیست، البته دو کار قبلی من داستان‌های مستند بودند؛ «سال‌های گور» داستان زندگی خانم کبری رحمانپور بود که متهم به قتل مادرشوهرش بود که بعد رضایت گرفتند و الان هم آزاد شدند. داستان کتاب دیگرم هم درباره بیجه، قاتل پاکدشت بود که نشر «پیدایش» هر دو را منتشر کرد و هر دو هم مستند بودند. اما «عکس خصوصی» رمانی غیر مستند است و گروه انتشارات «ققنوس» آن را منتشر کرده.»
رحیمی‌نژاد درباره اوضاع ادبیات داستانی ایران می‌گوید: اوضاع ادبیات داستانی در ایران خوب نیست، و بیشتر مخاطبان ترجیح می‌دهند سراغ کارهای ترجمه بروند و البته یکسری اسم‌های خاص و نویسندگان خاص ایرانی هستند که کتاب‌هایشان بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.او همچنین در پایان درباره استقبال از کتابش در نمایشگاه کتاب نیز توضیح می‌دهد: «رونمایی از کتاب من در نمایشگاه بود و آن روز استقبال خوبی صورت گرفت. اما چون یک روز بیشتر به نمایشگاه نرفتم از آمار فروش اطلاع دقیقی ندارم. البته این خوب بودن هم که می‌گویم نسبی است چون با توجه به تیراژ کتاب من که 770 تاست، اگر فروش صد در دصد هم باشد باز فاجعه است و نمی‌توان گفت اتفاقی خوب افتاده است.»
