تحصیل دانش‌آموزان عشایر و استثنایی در گروه یک مشت پول!
چهار ماه از سال تحصیلی گذشته، اما حق و حقوق راننده سرویس‌ها پرداخت نشده است؛ عاملی که موجب شده برخی از این افراد دیگر تمایلی به همکاری با آموزش و پرورش نداشته باشند. اتفاقی که اگر به قطع همکاری ایشان منجر شود، نتیجه‌ای تاریخی برای کشور به دنبال خواهد داشت!
به گزارش تابناک، در حالی که سال تحصیلی به نیمه رسیده و مدارس با برگزاری آزمون هایی، دانش آموزان را محک زده‌اند و نتایج آن را به مسئولان و اولیای دانش آموزان منعکس می‌کنند، از برخی نقاط کشور اخباری به گوش می‌رسد که حکایت از افزایش خطر توقف تحصیل شماری از دانش آموزان دارد. توقف دانش آموزان محرومی که تحصیلشان در گروه اعداد و ارقام مالی است و تامین این اعداد ظاهرا از دایره توان آموزش و پرورش خارج.
«تامین هزینه سرویس دانش‌آموزان عشایری به ۲۰۰ میلیون تومان اعتبار نیاز داریم، گفت: منابع دولتی برای تامین این هزینه کافی نیست و از نهاد‌های حمایتی و خیرین می‌خواهیم در تامین این هزینه‌ها به ما کمک کنند.» این سخنان حمید قنبری، رییس آموزش و پرورش عشایر خوزستان است که بخشی از آن خطر را ترسیم می‌کند. مشکلی که ظاهرا امیدی به حل شدنش نیست، مگر اینکه خیرین پا پیش بگذارند و گلریزان کنند!
قنبری با اشاره به اینکه منابع دولتی برای تامین این هزینه کافی نیست، می‌گوید: «تا این لحظه ۱۵ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان از سوی اداره‌کل برای سرویس دانش‌آموزان عشایری به حساب آموزش و پرورش عشایر واریز شده است. مبلغی که از طرف اداره‌کل برای سرویس مدارس در نظر گرفته می‌شود، اغلب سالانه حدود ۷۰ میلیون تومان است که این مقدار برای دانش‌آموزان عشایری کافی نیست. خوزستان حدود ۱۴ هزار دانش‌آموز عشایری در ۶۵۰ واحد آموزشی مشغول به تحصیلند که از این تعداد حدود دو هزار دانش‌آموز به سرویس رفت و آمد نیاز دارند.»
او در ادامه می‌افزاید: «تعدادی از رانندگان به دلیل پرداخت نشدن هزینه‌ها در حال انصراف از ادامه همکاریند و این موضوع باعث غیبت‌های طولانی مدت و لطمه خوردن به درس دانش‌آموزان و حتی ترک تحصیل آن‌ها می‌شود. چراکه با توجه به بافت جامعه عشایری و اینکه خانواده‌ها توانایی پرداخت هزینه سرویس یا مشارکت در هزینه پرداختی را ندارند، به راحتی در صورت نداشتن سرویس مناسب از فرستادن فرزندان خود به مدرسه سر باز می‌زنند.»
لطمه‌ای که ظاهرا رفع آن به مبلغی کمتر از ۲۰۰ میلیون تومان نیاز دارد. ۲۰۰ میلیون تومانی که تنها ۱۵ میلیون تومانش را دولت داده و اگر کامل به تعهدش عمل کند، نهایتا یک سومش را پرداخت خواهد کرد و بس! اتفاقی که اگر فکر می‌کنید تنها مختص به دانش آموزان عشایر یا مختص به این استان است، سخت در اشتباهید. یک مثال دیگر بخوانید تا اوضاع بهتر دستتان بیاید.
علی ممبینی، رئیس آموزش و پرورش استثنایی خوزستان با اشاره به اینکه هزینه سرویس مدارس دانش‌آموزان استثنایی سالانه یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان است، به ایسنا گفت: سال گذشته بیش از یک میلیارد تومان از این هزینه توسط ما پرداخت شد. امیدواریم امسال نیز بتوانیم در همین حدود پرداخت داشته باشیم و تلاش می‌کنیم هیچ دانش‌آموزی به دلیل نداشتن هزینه سرویس از تحصیل بازنماند.
وی افزود: هزینه سرویس مدارس دانش‌آموزان استثنایی به صورت مشارکتی از سوی آموزش و پرورش استثنایی و والدین پرداخت می‌شود، اما درصد پرداختی ما با توجه به محرومیت شهر متفاوت است. به طور مثال هزینه سرویس در شهر‌هایی مانند بستان، دهدز، اروندکنار و… رایگان است و در اهواز بیش از ۸۰ درصد هزینه سرویس از طرف آموزش و پرورش استثنایی پرداخت می‌شود.
ممبینی در ادامه گفت: سال گذشته آموزش و پرورش دانش‌آموزان استثنایی بیش از ۹۰ درصد هزینه سرویس مدارس را برای تمام شهر‌های استان پرداخت کرد. در حال حاضر بودجه‌ای که قرار است برای هزینه سرویس به ما پرداخت شود مشخص نیست چراکه هزینه‌ها به صورت یکجا پرداخت نمی‌شوند. اما هزینه سرویس در برخی شهر‌ها برای ماه‌های مهر، آبان، آذر و دی ماه پرداخت شده است، به زودی هزینه بهمن‌ماه نیز واریز می‌شود.
همه این‌ها در حالی است که برخی از دانش‌آموزان نه در دسته‌بندی عشایر می‌گنجد و نه دانش آموز استثنایی هستند و از این رو محرومیت شان حتی رصد هم نمی‌شود. دانش آموزانی که در مناطق محروم زندگی می‌کنند و می‌بایست برای تحصیل به مدارس روستا‌های مجاور یا شهر‌های دور و نزدیک بروند، اما توان پرداخت هزینه‌های این کار را ندارند و هیچ کس هم یاری گرشان نیست.
دانش آموزانی که گاه با وانت در سوز و سرما یا گرما و گرد و غبار در مسیر مدرسه و خانه رفت و آمد می‌کنند و با انواع خطرات دست به گریبانند و گاه مسیر روستاهایشان آنقدر فاجعه بار است یا فقر در روستایشان آنقدر فراگیر است که هیچ خودرویی نمی‌یابند و لاجرم از تحصیل باز می‌مانند. کودکانی که نمونه‌های فراوانشان را در اغلب استان‌های کشورمان می‌توان یافت و هیچ شباهتی به آینده سازان کشور ندارد که اگر داشتند، برای ساختنشان همه به آب و آتش می‌زدند!
