هدف طراحان مد از تولید لباس‌های عجیب و غریب چیست؟
طراحان گاهی تاکید را به جای کاربردی بودن، بر زیبایی و خلاقیت اثر هنری می گذارند. در واقع تولید چنین محصولاتی برای آنها هیجان انگیز است.
برترین ها – ترجمه از پردیس بختیاری: زمانی که فرصتی برای طراحان مد و فشن بوجود می آید تا بتوانند خلاقیت خود را نشان دهند، چرا این کار را نکنند؟طراحان از هر فرصتی برای تبلیغات استفاده می کنند. این تبلیغات می تواند در مورد اکسسوری هایی چون کیف، کلاه، جواهرات، لباس یا حتی یک مدل آرایش باشد. البته محصولاتی که طراحی می شوند، همیشه کاربردی نیستند؛ بلکه گاهی لباس یا اکسسوری هایی تولید می شوند که برای فروش نبوده و هدف شان تنها درگیر کردن ذهن مخاطب است. اما دلیل آنها از این تولیدات چیست؟
طراحان گاهی تاکید را به جای کاربردی بودن، بر زیبایی و خلاقیت اثر هنری می گذارند. در واقع تولید چنین محصولاتی برای آنها هیجان انگیز است. یکی از طراحان مشهور در این مورد می گوید: «ما از تولید لباس های عجیب و خلاقانه خوشمان می آید. این لباس ها به ندرت بر تن دیگران دیده می شوند و هدف ما هم همین است:خلق اثری خلاقانه و متفاوت!»
گاهی طراحان هزینه های زیادی را صرف لباس هایی که هیچگاه پوشیده یا خریداری نمی شوند، می کنند. البته هدف از فشن شوها، تنها فروش آثار نیست. آنها مدل های زیادی از لباس و اکسسوری را در شوهایشان به نمایش می گذارند اما تمام آن مدل ها برای فروش تولید نمی شوند.
هر فشن شو تم خاصی دارد: مدرن، سنتی، ویکتوریایی…گاهی برخی از لباس هایی که در فشن شوها قابل پوشیدن نیستند، به مدل های معمولی تری تغییر کرده و روانه بازار می شوند.
یکی از عواملی که در فشن شوها اهمیت زیادی دارد، طبقات مختلف جامعه است. در واقع، طراحان از طریقلباس هایشان، با مردمان طبقات مختلف جامعه ارتباط برقرار می کنند. شاید فکر کنید که آنها زمان کافی برای تولید بهترین مدل ها را دارند، اما واقعیت چیز دیگری است. در حقیقت یک طراح لباس دست اش از یک طراح تلفن همراه بسته تر است زیرا در طراحی لباس، از ایده تا اجرا زمان کوتاهی ست، در حالی که برای تولید یک گوشی موبایل، طراحان ماهها یا حتی سالها زمان می گذارند.
بنابراین طراحان آنقدرها که باید برای تولید محصولات شان وقت ندارند و همین موضوع از خلاقیت شان می کاهد.به همین دلیل گاهی آنها به جای این که به کاربردی بودن اثر یا همان مشتری مداری فکر کنند، به خود و صنعت مدشان می اندیشند. آنها دوست دارند که خلاقیت شان را، حتی اگر فایده ای از نظر مالی برایشان نداشته باشد، به نمایش بگذارند.
در واقع طراحی، راهی برای برقراری ارتباط میان هنرمند و مخاطب است. این موضوع در آثار هنری دیگر مانند نقاشی یا خوشنویسی محسوس می باشد اما هنوز در صنعت پوشاک برای مردم جا نیافتاده است؛ به همین دلیل زمانی که شما لباسی عجیب و غریب را در دفیله های مد و فشن می بینید، در دلتان می گویید: «این لباس را چه کسی خواهد پوشید؟!» در این مواقع، در جواب سوال تان باید بگویید که این لباس منعکس کننده ذهن طراح آن است. این که او چه کسی ست؟ چه زاویه دیدی در دنیای هنر دارد؟ دوست دارند که به کجا رود؟ و غیره…
زمانی که شما با دیدن لباس های یک فشن شو واژه «عجیب»را به زبان می آورید، در واقع طراح آن لباس را به هدف اش رسانده اید. آنها دوست دارند که متفاوت دیده شوند و همین تفاوت است که آنها را از دیگران جدا می کند. مهم نیست که این تغییر در لباس، آرایش یا اکسسوری باشد… تنوع چیزی ست که مد و فشن را می سازد.
البته این که یک لباسی از نظر شما قابل خرید نباشد، بدین معنی نیست که هیچ کس دیگری آن را نمی خرد. بسیاری از مانکن ها، سلبرتی ها و طراحان مد هستند که از این مدل ها ایده می گیرند، و بالاتر از همه می توانند به کمک آنها سلیقه مردم جامعه را نسبت به مدل های جدیدتر بسنجند.
طراحان مد دوست دارند چیزهایی طراحی کنند که تا به حال هیچکس به چشمش ندیده است. آنها خاص بودن و متفاوت بودن را دوست دارند و طراحی هایشان بستگی به تم شو، نه آنچه مردم می پسندند، دارند. اگر طراحان طرح های خود را بر مبنای آنچه مردم می خواهند به تن کنند، بگذارند، دیگر هیچ خلاقیتی در دنیای مد و فشن دیده نخواهد شد. با این روش، خود مردم هم از دیدن لباس هایی یک شکل خسته می شوند. اما آیا آنچه ذهن شما را درگیر کرده است، فراموش خواهد شد؟ خیر! و همین متفاوت بودن است که طراحان را به هدف شان می رساند.
