مرد قديمی طهرون، تولدت مبارک
كمي قبل از رسيدن تئاتر به ايران، پيش‌پرده‌خواني رايج بود. پيش‌پرده‌خوان شعرهايي با موضوعات كمدي، اجتماعي و انتقادي مي‌خواند. گاهي هم طنز و انتقاد با يكديگر تركيب مي‌شد تا مسائل سياسي، اجتماعي و بسياري موضوعات ديگر در جامعه روي صحنه مطرح شوند. هنرمند پيش‌پرده‌خوان بايد توانايي و استعداد خاصي داشت.
بايد جامعه خود را به خوبي مي‌شناخت تا بتواند با خلق شعرها و آهنگ‌هاي مناسب با اتفاق‌هاي روز جامعه و همين‌طور آگاهي از فضاي جامعه، آيين‌ها و سنت‌هاي بين مردمي، مسائل فرهنگي بين اقشار مختلف، خصوصيات و ويژگي‌هاي اصناف در كسب و كارهاي گوناگون و وضعيت خاصي كه داشتند و جزييات بسيار ديگر را مي‌دانست.
مرتضي احمدي در كنار تمام آنچه به عنوان يك بازيگر در عرصه تئاتر، تلويزيون و سينما داشت، يكي از همين هنرمندان آگاه، مسلط و قديمي پيش‌پرده‌خوان بود. احمدي تسلط و شناخت لازم و كافي درباره تك‌تك اين موارد داشت و مي‌توانست با خواندن اشعار طنز انتقادي، تمام اطلاعات جامع و كاملش نسبت به تهران و موقعيت اجتماعي مردم در اين شهر را منتقل كند.
احمدي پيش‌پرده‌خواني را به تئاتر و تلويزيون هم آورده بود و در بسياري از كارهايي كه به عنوان بازيگر حضور داشت، اين هنر قديمي را به تماشاگر يادآوري مي‌كرد.
خدمت بزرگ ديگر اين هنرمند، جمع‌آوري و انتشار شعرهاي پيش‌پرده‌خواني بود. اتفاقي كه به عنوان يك ميراث باارزش فرهنگي براي نسل‌هاي بعد به جا ماند. مرتضي احمدي، با همه آنچه براي تهران به جا گذاشت، مردم را تشويق كرد تا با تهران قديم، فرهنگ و رفتارهاي مردم، وضعيت سياسي و اجتماعي آن روزها آشنا شوند؛ اتفاق بزرگ و مهمي كه آرزو مي‌كنم، بازهم رخ دهد و در غيبت احمدي، با كمك از هنرمندان و چهره‌هاي قديمي فرهنگي، گنجينه اين ميراث تكميل شود و مسيري كه احمدي شروع كرد، با غفلت و بي‌توجهي، به بن‌بست نرسد.
