مرد قدیمی طهرون، تولدت مبارک
کمی قبل از رسیدن تئاتر به ایران، پیشپردهخوانی رایج بود. پیشپردهخوان شعرهایی با موضوعات کمدی، اجتماعی و انتقادی میخواند. گاهی هم طنز و انتقاد با یکدیگر ترکیب میشد تا مسائل سیاسی، اجتماعی و بسیاری موضوعات دیگر در جامعه روی صحنه مطرح شوند. هنرمند پیشپردهخوان باید توانایی و استعداد خاصی داشت.
باید جامعه خود را به خوبی میشناخت تا بتواند با خلق شعرها و آهنگهای مناسب با اتفاقهای روز جامعه و همینطور آگاهی از فضای جامعه، آیینها و سنتهای بین مردمی، مسائل فرهنگی بین اقشار مختلف، خصوصیات و ویژگیهای اصناف در کسب و کارهای گوناگون و وضعیت خاصی که داشتند و جزییات بسیار دیگر را میدانست.
مرتضی احمدی در کنار تمام آنچه به عنوان یک بازیگر در عرصه تئاتر، تلویزیون و سینما داشت، یکی از همین هنرمندان آگاه، مسلط و قدیمی پیشپردهخوان بود. احمدی تسلط و شناخت لازم و کافی درباره تکتک این موارد داشت و میتوانست با خواندن اشعار طنز انتقادی، تمام اطلاعات جامع و کاملش نسبت به تهران و موقعیت اجتماعی مردم در این شهر را منتقل کند.
احمدی پیشپردهخوانی را به تئاتر و تلویزیون هم آورده بود و در بسیاری از کارهایی که به عنوان بازیگر حضور داشت، این هنر قدیمی را به تماشاگر یادآوری میکرد.
خدمت بزرگ دیگر این هنرمند، جمعآوری و انتشار شعرهای پیشپردهخوانی بود. اتفاقی که به عنوان یک میراث باارزش فرهنگی برای نسلهای بعد به جا ماند. مرتضی احمدی، با همه آنچه برای تهران به جا گذاشت، مردم را تشویق کرد تا با تهران قدیم، فرهنگ و رفتارهای مردم، وضعیت سیاسی و اجتماعی آن روزها آشنا شوند؛ اتفاق بزرگ و مهمی که آرزو میکنم، بازهم رخ دهد و در غیبت احمدی، با کمک از هنرمندان و چهرههای قدیمی فرهنگی، گنجینه این میراث تکمیل شود و مسیری که احمدی شروع کرد، با غفلت و بیتوجهی، به بنبست نرسد.
