وقتی مرغ همسایه غاز است!
تکامل انسان، شگفتی‌های بسیاری را با خود به‌همراه دارد. برای نمونه در جمعیت هفت‌میلیاردی کره زمین، هر شخصی اثر انگشت منحصربه‌فرد خود را دارد. البته تنها اثر انگشت هر فرد، منحصربه‌فرد نیست، بلکه تحقیقات جدید عنوان می‌کند که عنبیه چشم، فرم گوش، و حتی بوی بدن هر فردی نیز کاملا اختصاصی است.
ذکر این نکته ضروری است که منحصربه‌فردبودن هر فردی، تنها به ویژگی‌های جسمی او محدود نمی‌شود و این موضوع در مورد ویژگی‌های روانی نیز کاملا صادق است. هیچ دو انسانی فرآیند رشد کاملا یکسانی را تجربه نکرده‌اند. هر فردی دارای تجربه متفاوتی از گذشته، سبک‌های فرزندپروری خاص و ژنتیک روانی منحصربه‌فرد خود است. در واقع ما بیش از آنچه فکر می‌کنیم، منحصربه‌فرد هستیم.
با وجود تمام شواهدی که نشان از غیرمنطقی‌بودن مقایسه دارد، برخی از افراد، همسر یا زندگی خود را با دیگران مقایسه می‌کنند. آنها با خود فکر می‌کنند که اگر همسرشان اخلاق فلانی را داشت، زندگی بهتری را تجربه می‌کردند. آنها فکر می‌کنند که مرغ همسایه غاز است و به‌دنبال یک سراب واهی در افکار خود غوطه‌ور می‌شوند! این افکار به مرور زمان جای خود را در زندگی زوجین باز می‌کند و سبب احساس نارضایتی و تلاش برای تغییر رفتار طرف مقابل می‌شود. اگر بخواهیم به این پرسش پاسخ دهیم که چرا افراد مقایسه می‌کنند، می‌توانیم دلایل متعددی را ذکر کنیم، اما اصلی‌ترین دلیل مقایسه‌کردن، به سبک تربیت کودکی و تجربه مقایسه‌کننده باز‌می‌گردد.
تقریبا تمامی کسانی که همسر خود را با دیگران مقایسه می‌کنند، در کودکی مورد مقایسه قرار گرفته‌اند؛ این مقایسه ممکن است با سایر همسالان و یا به واسطه مقایسه زمان کودکی پدر و مادر با خود کودک صورت گرفته باشد. برای مثال وقتی به فرزند گفته می‌شود که دخترخاله تو، فلان توانایی را دارد و یا اینکه وقتی من در سن تو بودم می‌توانستم فلان کار را انجام دهم، در حال مقایسه کودک و آموزش به او برای این نوع رفتار هستیم. در واقع چنین مقایسه‌هایی که در کودکی شکل می‌گیرد، به‌طور ناخودآگاه زندگی را برای کودک به محل مسابقه تبدیل می‌کند و کودک فکر می‌کند که هویت و ارزش او در بهتربودن از دیگران و برنده‌شدن در این مسابقه بی‌‌‌پایان به دست می‌آید.
این افراد برای اینکه نفر اول باشند، از همان کودکی، به‌طور مداوم دیگران را بررسی می‌کنند تا جایگاه رقبای خود را بسنجند. این فرایند در اصل همان مقایسه یا چشم‌وهم‌چشمی است که در بزرگسالی نیز ادامه پیدا می‌کند. چگونه مقایسه نکنیم؟ هرچند مقایسه نکردن دشوار است، اما ارزشش را دارد که با تکرار و ممارست به آن فائق شد. اولین کاری که در خصوص مقایسه‌نکردن لازم است انجام داد، پذیرش این واقعیت است که هر کدام از انسان‌ها کاملا منحصربه‌فرد هستند و نمی‌توان شخصی را دقیقا شبیه به شخص دیگری کرد. پس اولین پله در کنارگذاشتن مقایسه، پذیرش منحصربه‌فردبودن خود و همسر است. عامل دیگری که در عدم مقایسه‌کردن کمک می‌کند، شناسایی نقاط قوت خود و همسر است. در واقع هرچقدر نقاط قوت خود و همسرتان را بهتر ببینید، نگرش منفی کمتری نیز خواهید داشت.
می‌توانید لیستی از ویژگی‌های مثبت و نقاط قوت خود، همسر، فرزندان و زندگی‌تان تهیه کنید. همچنین می‌توانید افکار خود را بررسی کنید و به محض شروع فرایند مقایسه، به ذهنتان دستور دهید که دست از مقایسه بردارد. با مرور زمان میزان مقایسه‌های شما کمتر می‌شود و ذهنتان این حریم فکری را می‌پذیرد. همیشه قبل از مقایسه‌کردن این نکته را در نظر داشته باشید که شما حتی یک روز هم در شرایطی که حسرتش را می‌خورید، نبوده‌اید و یا به مشکلات چیزی که حسرتش را می‌خورید، آگاه نیستید. فراموش نکنید که مقایسه‌کردن یعنی بررسی ظاهر ویرایش‌شده دیگران با باطن حقیقی خود. شکی نیست که این مقایسه برابر و درست نیست. دیگران نیز در درون خود مشکلات بسیاری دارند که شما از آنها بی‌‌‌خبر هستید.
