ماجرای داغ تبلیغ مضحک یک نماینده در تلویزیون/ وقتی عدالت رسانه‌ای زیر پا گذاشته می‌شود (ویدئو)
گروه سیاسی بازتاب: دیشب در صداوسیما یکی‌ا‌ز نماینده‌های کنونی مجلس را به برنامه‌ای دعوت کردند اما به خاطر نزدیکی به زمان انتخابات، با تصاویری صورتش را پوشاندند که مبادا احتمالاً برای او در انتخابات تازه تبلیغی شود!
نماینده مجلس ماسکه شده با تابلو، با لهجه غلیظ یزدی همه مشخصاتش و حتی رأی و حوزه انتخابیه‌اش را می‌گوید اما اسمش را نه. بااین‌همه نشانه پیدا بود که او محمدرضا صباغیان بافقی است.
این اتفاق که در فضای مجازی هم منعکس شد خیلی زود تبدیل به ماجرایی مضحک شد و تلاش تهیه‌کنندگان برای نشان دادن التزام به قانون و انصاف تبدیل به ماجرای ابلهانه و اسباب خنده شد.
سهند ایرانمهر – فعال رسانه‌ای – این رویداد را حاوی چند نکته قابل‌تأمل می‌داند:
1- این برنامه و این ترفند که ظاهر آن‌عمل به قانون است اما در عمل معرفی یک‌نماینده و نادیده گرفتن مساوات، نمونه‌ای از یک مشی رفتاری تثبیت شده و‌غالب در کشور است: «غلبه صورت ظاهر بر معنی باطن و‌تهی شدن امور از غایت خویش.» به عبارت دیگر دیری است در این کشور فلسفه اصلی قوانین، رفتارها، مناسک و سیاست‌ها که عامل اصلی ایجاد و صورتبندی آنها بوده است به نفع آذین و آرایه ظاهری به کناری نهاده شده است.
2- در اخلاق دوگونه ارزش داریم. ارزش خادم، ارزش مخدوم. این‌تقسیم‌بندی قابل تعمیم به حوزه سیاست و‌دموکراسی نیز هست. ارزشهای مخدوم هر حوزه از سیاست تا اجتماع، یا دموکراسی ارزشهایی هستند که هدف و‌غایتند اما ارزشهای خادم روش‌ها و‌آداب رسیدن به ارزشهای مخدوم‌و‌بسته به شرایط متغیرند.
مثلا اینکه همه نامزدها حق مساوی در معرفی ملموس و‌ناملموس خود در رسانه عمومی و رسمی داشته باشند ارزش مخدوم است و‌اینکه چگونه این‌مسیر ممکن‌می‌شود ارزشی خادم است. ارزشهای خادم در هر عصر و‌شرایطی عوض می‌شوند اما ارزشهای مخدوم ابدی‌اند.
از ویژگی‌های نظام‌سیاسی یا اجتماعی نابسامان و‌مغشوش این است که جای این دو ارزش عوض می‌شود. روشی نامتعارف برای عدم تبلیغ یک نماینده (که عملا تبلیغ اوست) به عنوان غایت رفتار عدالت‌محورانه و‌ارزشی خادم بکار گرفته‌میشود اما ارزش مخدوم و‌هدف غایی که «نگاه برابر» است، به کناری نهاده می‌شود و‌نتیجه آنکه حالا تهیه‌کنندگان‌برنامه فکر میکنند چون «ظاهر» و «ارزش خادم» رعایت شده پس ارزش‌مخدوم -یعنی حفظ بیطرفی- هم رعایت شده است؛ نتیجه آنکه به اصطلاح «قانون» صرفا در ظاهر و صورت چنان بی‌اعتنا به ارزش مخدوم و هدف اصلی خویش است که مثل سایر امور مقید به صورت و‌بیگانه از معنا و‌هدف، اسباب خنده می‌شود.
همه این‌امور نشانگان نامبارک از تهی شدن معنا و آذین بندی صوری ظواهر است. امری که بر هر امر جدی، لعابی از هزل می‌اندازد و وقتی این سخن به ساحت اجتماع و‌سیاست برسد عملا آن را خالی از معنا می‌سازد. محو چهره میهمانان سیما تنها یک‌مثال از این ماجراست و در عرصه‌های مهم‌تری نیز این سپهسالاری ظاهر و ذبح غایت و‌معنا درحال روی دادن است.
انتهای پیام/#
