برخی وقتی صحبت از آزادی می‌شود، غش می‌کنند/ با توجه به چهل سالی که گذشته، سرمایه اجتماعی مناسبی تحویل نسل بعد نداده ایم

امروزه موضوع «سرمایه انسانی»، محور بسیاری از تحولات نوین مدیریتی و اقتصادی در کشور‌های توسعه یافته بوده و نقش مهمی در تبیین مسائل مهمی همچون جذب نیرو‌های کارآمدتر، توسعه کسب وکار، ارتقای نظام پرداخت حقوق و دستمزد و در کل نگرشی جدید در «تولید» و ارائه «خدمات» به مشتریان دارد.

اما امروز در ایران به نکته‌ای رسیده ایم که تقریبا همه مسئولان در بیشتر رده‌ها بر این باورند که سرمایه‌های انسانی در ایران در حال هدر رفتن است؛ سرمایه‌های انسانی که از ملزومات هر حکومتی است، امروز به دلایل گوناگون، از جمله بی عدالتی‌های اجتماعی دارند از بین می روند.

جهانبش محبی نیا در گفت وگو با تابناک اظهار داشت: متأسفانه در سال‌های اخیر، همه سرمایه‌های انسانی را از دست داده ایم و این از دست دادن سرمایه به دلایل مختلف بوده است. سرمایه‌های انسانی به دلیل وعده‌هایی که مسئولان دادند و عمل نکردند و کار‌هایی که باید می‌کردند و نکردند، از دست رفته است. مردم دیگر اعتمادی به مسئولان ندارند و همین باعث می‌شود در آینده با مشکلات بسیاری روبه رو شویم. زمانی که ما بددهنی می‌کنیم، چگونه باید انتظار داشته باشیم مردم به ما اعتماد کنند؟ متأسفانه خُلق اسلامی در ایران گم شده است.

این نماینده مجلس ادامه داد: برخی اعتقاد دارند که همه چیز در کشور سیاسی شده است. به نظر من، سیاست یعنی تدبیر و این خوب است، ولی برخی، بی اخلاقی‌ را به سیاسی کاری تعبیر می‌کنند. امنیت به معنای واقعی خود و به مفهوم رشد فضایل در اقتصاد آزاد، مدنیت در چهارچوب تعیین شده مقدس هم هست. افرادی بر سر کارند که قدر سهم هر یک از بخش‌های جامعه را نمی‌دانند و جاه طلبی و زیاده روی در هر بخشی، باعث شده تا بخش‌های دیگر در جامعه به حاشیه بروند.

وی در خصوص به حاشیه رفتن مباحثی مانند آزادی در کشور نیز گفت: آزادی بزرگترین موهبت الهی است که در جامعه ما به آن بهایی داده نشده است. متأسفانه برخی، زمانی که صحبت از آزادی به میان می آید، غش می‌کنند و حتی برخی از افرادی که قبل از انقلاب برای آزادی زندان رفته بودند هم وضعیتی مشابه به همین مورد را دارند.
بعضی‌ها به قضیه آزادی حتی نگاه رادیکالی هم ندارند و به گونه‌ای مرض گونه به آن می نگرند. هم اکنون به جایی رسیده ایم که مباحث مربوط به آزادی حتی مطرح هم نمی‌شود و زمانی که این موضوع مطرح می‌شود، به شدت در موضع ضد آزادی قرار می‌گیرند.

این نماینده مجلس افزود: آزادی قبل از انقلاب، یکی از اضلاع اصلی مردم بود و ضلع دیگر آن جمهوری و ضلع بعدی آن اسلامی بود. ما در قانون اساسی این را داریم که به بهانه تأمین امنیت، آزادی را محدود کند و از طرف دیگر، کسی هم نمی‌تواند به بهانه آزادی، پایه‌های استقلال کشور را تضعیف کند. به نظر من، آزادی نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه مظلوم است.

متأسفانه در چهل سال گذشته، نتوانستیم به نام ملت ایران و به نام اسلام و انقلاب، سرمایه اجتماعی مناسب و یا متناسب با فرهنگ ایرانی برای جامعه و نسل بعد از خود تحویل دهیم و باید امیدوار باشیم که دست کم نسل بعدی ما این کار را انجام دهد.

محبی نیا در پاسخ به این که آیا رجوع به مردم می‌تواند این وضعیت را اصلاح کند، گفت: مسئولان ما شهامت این کار را ندارند. اگر شهامت داشته باشند همه چیز قابل اصلاح است.